Hierbij de langverwachte update aangaande dit stuk:
Vanwege Corona is de preparatieworkshop lange tijd uitgesteld, zodat ik pas eind oktober vorig jaar beschikking had over de middelen het fossiel uit te prepareren. Dat ging in het begin ook nog best goed, waarbij het me vrij makkelijk lukte de vulling van het centrum aan beide kanten met de luchtbeitel te verwijderen.
Echter, toen sloeg het noodlot toe! In eerste instantie brak ik door het midden van het centrum heen. Op zich een grote ramp, en met wat restauratie goed op te lossen. Maar het vinden van de buitenrand bleek, als Mark al voorspeld had, behoorlijk lastig. Hierbij heb ik een Dremel gebruikt om een deel van de buitenwand af te schrapen, maar het gevolg was dat het er alleen maar onduidelijker op werd waar het bot zou kunnen zitten. Vervolgens botste ik tegen een onverwacht stuk bot op, waarbij ik - althans, zo dacht ik toen - de cortex van het bot weggeprepareerd had. Uiteindelijk lukte me het en goed afbouwvlak en de buitenkant van het bot te vinden op een van de gelijmde naden. Ik ben hier toen maar met de preparatie verder gegaan.
Maar toen ging alles echt faliekant mis: hoewel ik het stuk voor preparatie in mijn hand gehouden had, brak het die trillingen van de luchtbeitel nu weer in z'n drie oorspronkelijke stukken uiteen! Bang om de stukken individueel te prepareren vanuit het idee dat dit alleen maar maar problemen, vooral rond de randen, zou opleveren, heb ik toen geprobeerd de stukken weer terug aan elkaar te lijmen. Maar uiteraard paste dit niet meer perfect vanwege lijmresten van de eerdere poging. Hier ben ik toen maar opgehouden...
Totale rampspoed en diep teleurgesteld hield ik het fossiel al voor verloren. Ik dacht dat ik het al wel kon weggooien en kon wel janken en mezelf voor de kop slaan: ichthyosaurus-vondsten uit het Midden Trias (Muschelkalk-3) zijn verschrikkelijk zeldzaam! Na mijn teleurstelling wat te boven te zijn gekomen heb ik echter contact gezocht met de vrienden met wie ik het fossiel in eerste instantie gevonden had ook te kijken of zij nog iets van het fossiel konden maken...
Hier eindigt dan ook de wijze les over hoe hoogmoed, gebrek aan ervaring (die ik overigens dacht wel al te hebben opgedaan) en het niet beschikbaar hebben van alle benodigde materialen tot drama kan leiden, en begint de hopelijk educatieve rapportage van hoe je zo'n stuk daadwerkelijk prepareert!
Een van die vrienden is professioneel preparateur, en is, in tegenstelling van eerdere suggesties om met zuur te werken, ook gewoon met een luchtbeitel aan de slag gegaan. Hierbij gebruikte hij echter wel een veel fijnere punt en minder druk dan dat ik ter beschikking had. Daarbij spoot hij na vrijleggen van elk klein stuk bot StarBond-lijmspray op het vrijgelegde deel om het te consolideren, waarbij alsnog vrij regelmatig stukken teruggelijmd moesten worden. Maar op zich maakte hij op deze manier goede voortgang.
Wel brak de wervel al snel nogmaals uiteen, waardoor hij de drie stukken uiteindelijk toch, zoals Mark al had voorgesteld, individueel geprepareerd heeft. Na een eerste preparatieronde heeft hij de losse stukken uiteindelijk weer met behulp van een standaard grijs afdichtmiddel met verharder (een soort twee-componenten stopverf) in elkaar gezet. Omdat de stukken vanwege eerdere lijmresten echter niet meer goed op elkaar aansloten, heeft hij eerst deze resten met een scalpel afgekrabt.
Daarop volgde verfijning van de preparatie middels borstelen met gedund azijn, zandstralen met ijzerpoeder, wat bijwerken met de luchtbeitel... en herhaling hiervan tot perfectie. Afwerking, vooral ook om de opvulling wat te maskeren, was op basis van aanbrengen van acrylverf, steenpoeder, en dan kleurverdieper voor steen. Het resultaat is als beneden: