Trip Marokko 2016

[Frederik]

Op de plek waar wij zitten zijn de couches moeilijk zichtbaar want nauwelijks uitgegraven, maar op de achterliggende heuvel tekenen ze zich duidelijk af.

[kalootklooier]

Hoi,

Ik ben ook benieuwd naar foto's van de vondsten. Of laten die zich niet fotograferen? Ik kan me voorstellen dat slechts hele kleine deeltjes te zien zijn.

gr Walter

[Frederik]

In de meeste gevallen gaat het om kleine delen die zichtbaar zijn, of doorsnedes. als de schaal dik is, kan je dat nog wel enigszins op foto zetten (er volgen nog wel enkele foto's, maar ik ga niet voorop lopen op het verhaal). De twee voorbeelden die ik al getoond heb behoren tot de meest duidelijke vondsten die we gedaan hebben.
Maar vaak is de schaal dermate dun, dat je een loupe nodig hebt om ze goed te zien. Laat staan dat je ze op foto krijgt.
Ik heb zelfs twee vondsten gedaan waarbij de schaal zo dun is, en qua kleur zo goed aansluit op de matrix, dat ik de doorsnede niet kan zien met de loupe. Deze trilobieten heb ik gevonden omdat er een klein deel van de schaal bloot kwam te liggen in het breukvlak, en de lichtinval nét goed zat om dit op te merken.

[ivok]

In situ en niet vooruitlopen op het verslag.
Rondlopen in de omgeving raap je hier een daar ook wat op.
Zelfs in situ kom je dit soort doorsnedes tegen.

Ik verwacht dezelfde couche alleen weer een paar meter verderop

[kalootklooier]

Hoi,

Dat is inderdaad niet altijd gemakkelijk te fotograferen.

Gr Walter

[Frederik]

Vol goede moed en met het voornemen om een paar mooie beestjes bij de lurven te vatten, nemen we na de lunch houweel, shop, breekijzer en wat mokers over onze schouders om de berg op te sloffen. De temperatuur piekt intussen vlot boven de 30 graden en dat laat zich voelen.

Onderweg merken we aan de uitverweerde fossielen dat we enkele miljoenen jaren hoger op de Devonische ladder klimmen. De Radiaspis couche vinden we vlot -deze is al flink uitgegraven- en ik besluit een kleine mudmount te beklimmen om van het uitzicht te genieten.

En niet zomaar een uitzicht. We bevinden ons midden in de zgn. Zagora graben, een breuksysteem met een duidelijke slenk. Dit is zeer goed zichtbaar op de eerste foto, waar je recht volgens de as van de slenk kijken, richting Zagora. Centraal zie je de Devonische syncline waarin we onze couches vinden. In de verde zie je hoe deze slenk zich doorheen de heuvelkam uitstrekt.

Onder mijn voeten voelt de fossiele fauna intussen heel vertrouwd aan: van Calceola tot Atrypa, en talloze rugose koralen, het doet wat denken aan de groeve van Resteigne thuis. Ook de trilobietenfauna voelt erg vertrouwd: we zien framenten van grote Hypsipariops trilobieten, en kleinere soorten als Cornuproetus en Gerastos.

Het gesteentepuin is zeer klein geklopt, dus men zoekt hier echt grondig naar de kleine maar zeldzame soorten, Radiaspis voorop (vandaar de informele naam van de couche). We zijn blij dat we het zware materiaal hebben meegezeuld en beginnen met vereende krachte de toplaag te verwijderen.

Niet zo ver onder het maaiveld (= grondoppervlak) komen we een bank van kalkknollen tegen. Dit is onmiskenbaar de Hypsipariops couche die hier zou voorkomen: de laag zit vol met vervellingsresten van deze grote phacopide. We slaan een hele reeks van deze knollen open om het materiaal te leren kennen, maar er komt vooralsnog niets compleets uit. De zon begint te zakken en we besluiten ons te focussen op de Radiaspis couche zelf. We werken vlot enkele uren om deze vrij te leggen, blokken uit te breken, en klein te slaan. Het is echt teamwerk tegen de klok, maar we slagen erin om vlot twee vierkante meter van de couche verwerkt te krijgen.

Resultaat als we alles samenpakken om in de schemering terug te keren: omzeggens niets. :S

Op een paar fragmenten na halen we niets noemenswaardigs uit deze couche. Hoewel de sfeer in de groep nog steeds opperbest is, is dit toch wel een teleurstellend resultaat na zo lang zwoegen. De mythe dat de trilobieten hier overal voor het oprapen liggen wordt doorprikt. Vooral voor de nieuwkomers is dit een eerste confrontatie met de realiteit die de Marokkaanse trilobietengravers dagelijks ondervinden. Het is hard werken en een goede portie geluk is soms ook eens nodig.

Ook in algemene termen hebben we nu op een paar dagen hard zwoegen geen al te spectaculaire vangst. Ik voel me enigszins verantwoordelijk, gezien ik de groep overtuigd heb om deze stop aan te doen. Tijd om andere horizonten op te zoeken. We besluiten om devolgende dag bij het ochtendgloren op te kramen en een eindje te rijden naar een andere couche...

[Bewerkt door Frederik op 28-04-2016 om 14:43 NL]

[suffeleersT]

Leuke foto's en verslaggeving.

De omgeving en het landschap op zich is al de moeite. Maar je gaat nu eenmaal naar daar voor trilo's te vinden.

Die mannen moeten zeker hard werken om het nodige materiaal te vinden en zo hun brood te verdienen. Al vermoed ik dat ze net als hier de betere plaatsen voor hunzelf houden.

De tijd dat ze er voor het oprapen lagen is helaas voorbij.
Al zijn er nog wel plaatsen waar er redelijk veel te vinden is.
Die zullen jullie wel weten en gevonden hebben.

Spijtig dat de Smily-couche niet het verwachte resultaat opgeleverd heeft.
Nochtans moeten er daar toch ergens te vinden zijn. Heb nog wat exemplaren in mijn volgende bestelling steken.

Ben benieuwd naar het vervolg.

[Frederik]

Ja en nee... in sommige couches zitten er veel, in andere minder. Soms zitten trilobieten ook in 'pockets' bij elkaar, en kan je enkele dagen zoeken zonder veel te vinden, en dan opeens enkele tientallen beestjes.
Maar bij elke couche die wordt afgebouwd, gebeurd dit met een duidelijke reden. Radiaspis is zeldzaam én waardevol. Dus ook als de couche er niet vaak eentje levert, is het toch nog logisch om er te zoeken. We hadden om die reden ook niet meteen verwacht dat deze couche veel zou opleveren, maar een paar vierkante meter bank die niets oplevert, dat vonden we wel straf.

De Smiley couche heeft wel wat opgeleverd. Ik denk wel dat ieder van ons een degelijk smiley mee heeft, en nog een aantal opgerolde, en nog een aantal die lastig te preppen zijn. Complete Gerastos hebben we ook, Hollardops ook. Enkele partials van Koneprusia, telkens complete exemplaren die jammer genoeg uit de steen verweerden. Niets om over te klagen hoor.


Bijgevoegd nog een zicht op de twee banken die we hebben afgebouwd.

[Bewerkt door Frederik op 28-04-2016 om 17:47 NL]

[Stijn]

Voor je het kamp opbreekt Fred en naar de volgende site vertrekt probeer ik vanavond even een verslagje maken over hetgeen ik op deze site gedaan heb.

stijn

[Frederik]

Graag Stijn!