Heeft iemand het zoutgehalte tijdens het ontzilten wel eens gemeten?

[Pleistoceen]

Ik wacht denk ik even het antwoord van dhr. Slupik af om te zien wat zijn bevindingen zijn.

Als er geen data zijn om wat voor methode en/of tijdsduur dan ook te onderbouwen, dan is het tijd dat die data er komen. (Door middel van een of andere zoutwaardebepaling)

* Suggesties voor een effectieve zoutwaardepaling zijn welkom.

Groet,

Aalt

[Pleistoceen]

Volgens dhr. Slupik zijn er zoveel variabelen (volume van het bot, botstructuur (compact of juist niet)etc.) Dat het onmogelijk is om een standaard procedure op te stellen. Het ontziltingsproces verschilt per bot. Om het proces te monitoren adviseert hij om, zoals Tommy al voorstelde de geleidbaarheid te meten. Als de geleidbaarheid constant blijft (en erg laag), dan is het bot ontzilt en lossen er geen zouten meer in op.

Groet,

Aalt

[sjaak]

Hoe meet je de geleidbaarheid op een praktische manier?

Een ander punt is dat ik mij wel eens afvraag of de HvH botten wel zo doordrongen van zout zijn. Ze zijn immers uit een laag zand van diep onder de zeebodem opgezogen. Ze hebben dus niet jarenlang in de zee gelegen. Of maakt dat geen verschil en worden ze evengoed zout door grondwater oid?

[Bewerkt door sjaak op 17-11-2010 om 20:47 NL]

[Bram]

sjaak schreef:
PS
Leuk stukje in de Cranium, Bram!

Hallo Niels,

Bedankt voor je compliment!

Groeten,
Bram

[Bram]

sjaak schreef:
Hoe meet je de geleidbaarheid op een praktische manier?

In Slupik, 2001: Passieve en actieve conservering van fossielen in het natuurmuseum Rotterdam, Cranium 18-1, wordt gezegd dat dat met een geleidbaarheidsmeter gaat. Dit is een kleine investering, maar laat je uiteindelijk wel duidelijk zien hoeveel zout er in het water opgelost is tijdens het ontzilten. Als je die waarde dan vergelijkt met de waarde van gewoon leidingwater kan je zien hoeveel zout er al uit is.

Nog een heel uitgebreid en nuttig artikel in Cranium over conserveren is Slupik, 2000: Consolideren van subfossiel bot, Cranium 17-2.

Groeten,
Bram

EDIT: Niels, je hebt mail!

[Bewerkt door Bram op 17-11-2010 om 21:52 NL]

[mars33]

Dan nog zul je de geleidbaarheid aan verschillende dingen moeten relateren, zoals volume water. Daarnaast hangt het denk ik nog steeds af van het volume bot waarin het zout zit en hoe snel het eruit komt. Bv je zou een bot kunnen hebben die je in ruim water legt, waarin het volume waarin zout (water) kan komen relatief klein is en waarin het zout er zeer traag uit komt. Dat zal dan voor een lage geleidbaarheid zorgen, maar vanwege de verkeerde redenen. Alleen als je vanaf het begin meet en uitzet in een grafiek zul je zeker weten dat je in de juiste richting zit.

Ik vind de methode van Niels, botten in de stortbak, nog steeds de beste. Geen omkijken naar! Zo weten ze bij mij thuis nog steeds niet dat ze al een paar weken op de pot zitten voor een hoop botten.

[sjaak]

Probleem is dat je een steeds grotere pot nodig hebt....

[Tommie]

De botten in de stortbak is zeker de meest praktische oplossing!
Maar ja, wat als je ongeduldig bent?

En wat betreft de problemen van het geringe zoutgehalte meten die gelden toch ook bij een refractometer.

Ik omzeil al deze uitdagingen door fossielen uit het carboon te verzamelen.

groetjes,

Tom

[mars33]

ja maar dan moet je ze weer ontkolen,... toch?

[sjaak]

daarvoor kan je kachel gebruiken