fossieltrip Yorkshire coast 2016

[suffeleersT]

Wens jullie toffe vondsten en veel plezier. Ben benieuwd naar de verslagen.

[sjaak]

Idem

[Elbert]

Hallo, de reis naar IJmuiden verliep voorspoedig.
Tot Schiphol; ambulances, brandweerauto`s, politie, de hele mikmak en alles liep vast...
Het werd almaar later en het schoot absoluut niet op; uiteindelijk werd het zo laat dat ik vreesde letterlijk de boot te missen.
Halfweg in de bebouwde kom van IJmuiden op de gok een afslag gepakt en met een pokkegang om de hele ellende heengereden en gelukkig was ik niet de enige die laat was, dus hebben ze gewacht en kon ik alsnog aan boord.
Grote zucht van opluchting...
Eenmaal aangekomen in een bijzonder druilerig Newcastle, door de regen naar Port Mulgrave gereden en na wat boodschappen en een bezoekje aan Mike Marshall ( waarover later meer) eindelijk naar het strand en als bij wonder stopte de regen en maakte een mager zonnetje haar opwachting.
Omdat met de klifval ook het pad naar beneden gedeeltelijk is verwoest, heb ik een andere route omlaag gezocht en gevonden en eindelijk stond ik weer op mijn favoriete stek.
Tevoren had ik me nog bedacht dat mijn verwachtingen wel zo hoog gespannen waren, dat het eigenlijk niet anders kon dan dat het flink zou tegenvallen...

Mooi niet dus!

Als ammonieten zouden stinken, was het hele strand onbegaanbaar geweest; ik kon er geen oprapen zonder meteen al weer de volgende te zien liggen...joepi, kerstmis!!!
Dus de middag doorgebracht met het rapen van knollen met Dactylioceras commune, D. athleticum, D. sp.(moet nog uitzoeken welke dat zijn).
Ook vond ik een stukje Equisitum? een paardestaart uit de zandsteen die bovenop de onder Lias ligt.
Uiteindelijk besloten om het niet te gek te maken; ik had al snel een fors gewicht aan ammonietknollen en ik wilde me zeker niet de eerste dag al forceren, tenslotte moest ik ook nog al dat spul weer de modderige klif op slepen...
Al terug wandelend bedacht ik me dat ik wel erg veel Dactylioceras had gevonden, maar weinig anders.
Bukte me om nog maar es een ammoniet op te rapen en hoeps! Hildoceras lusitanicum...leuk! als het zo werkt.
De klim naar boven was pittig, maar, op een boombruggetje na, niet heel moeilijk; omdat ik een staf bijheb die ik als derde been gebruik, had ik het touw niet eens nodig!
In drie etappes boven gekomen en op weg naar het warme bad dat ik mezelf in het vooruitzicht had gesteld.
Al met al een uitstekend begin van de trip en ik wil Walter en Marcel nog maar es op het hart drukken dat ze ook een dergelijke staf meebrengen, want het scheelt een wereld, zowel met klimmen als met dalen.
Enne Marcel; neem toch nog maar een kratje extra mee...

Morgenochtend ben ik met daglicht weer op het strand, heb afgesproken met Richard, een Engelsman met veel kennis van ammonieten en een specialisatie in ammoniet aptychii.

Prettige avond en tot morgen.

groeten, Bert

[Bewerkt door Elbert op 02-04-2016 om 20:52 NL]

[Bewerkt door Elbert op 02-04-2016 om 20:56 NL]

[Bewerkt door Elbert op 02-04-2016 om 21:38 NL]

[Bewerkt door Elbert op 02-04-2016 om 21:41 NL]

[Ivan]

Geweldig verhaal.
Ook mooie vondsten als ik het zo lees.
Veel succes en plezier nog gewenst!!!!

Groeten,

Ivan

[Optimo]

Da's zeker een geweldig begin ,ondanks de eerder genoemde geleden ontberingen

mooie dagen en idem vondsten.

gr

Huug

[suffeleersT]

Leuk. Al het eerste verslag.

Geweldig als je zo aankomt en de vondsten zijn boven u verwachtingen.
En dat op de eerste dag. Wat gaat dat geven als de rest erbij is.
Als ik dit zo lees en jullie zo gaan blijven vinden, moeten jullie een vrachtwagen gaan huren om alles mee te krijgen .

Succes nog de komende dagen.

[ivok]

Als Je met touwen een vindplaats moet bereiken. ...

Misschien niet heel veilig, maar wel een goed begin van de dag.

[Everhardus]

Oh boy, wat een begin !! Laat nog wat achter voor mij en Walter !!

[Elbert]

Hallo, in het fossielenzoekgebeuren loopt het zelden zoals verwacht; Richard meldde zich gisteravond laat af; hij heeft de griep...
Dus gunde ik me vanmorgen, wekker om 6 uur, wat meer tijd om het strand op te komen en dat maakte weer dat ik niet de eerste was.
Bovenaan de klif gearriveerd, hoorde ik al taptaptap geluiden van het strand komen en dat betekende dat iemand me al voor was, net half acht...
Na de glibberklim omlaag en beneden aangekomen dacht ik er te zijn en gleed vervolgens alsnog stralend onderuit; "nooit denken dat je er bent" is dan de les...
Maar afgezien van een wat modderiger uiterlijk geen schade, wel een modderfiguur, maar dat had niemand gezien en hoeft ook niemand te weten.
Op het strand ging het verder waar ik gister was gebleven, al was de spoeling iets dunner dan gister.
En omdat ik toch wel nieuwsgierig was naar wie me voor was, heb ik de man opgezocht en kennis gemaakt met Ricky, een werkloze visser die mede zijn bestaan overeind houdt door het zoeken en vinden en verkopen van git en fossielen.
In Yorkshire gaat het economisch niet denderend; de nabij gelegen grote staalfabriek is onlangs gesloten en leverde zo een bijdrage aan de toch al torenhoge werkloosheid in dit deel van Engeland.
En als je dan zo hard gaat sjouwen om je zelfstandigheid te behouden, daar kan ik alleen maar respect voor hebben.
Dat hij daar zaken op loopt te rapen die ik wil hebben is weer wat minder...
Al zoekend aan de praat vertelde Ricky nog wat mogelijk interessante fossielen in de auto te hebben en van sommige zaken wist hij niet wat het zou kunnen zijn.
Dus met hem afgesproken om samen naar boven te lopen als het opkomende water ons zou weg jagen en boven te zien waar het om ging.
Ondertussen waren we beide doende knollen te rapen, open te kloppen en de goede stukken in de rugzakken te verzamelen.
Op een gegeven ogenblik zag ik dat hij was gaan zitten om wat te eten en te drinken, hetgeen mij onmiddellijk herinnerde aan het bestaan van mijn innerlijke mens, die ook wel wat brandstof en smering kon gebruiken.
Al etend toch om me heen kijkend, viel mijn blik op een groot blok schalie waarop de gedeeltelijke winding van een ammoniet zichtbaar was, een ding dat ik gister ook al had zien liggen, maar er toen geen bijzondere gedachten bij had omdat de in schalie bewaarde Dactylioceraten meestal slecht geconserveerd zijn en, met zoveel goede in de buurt, dan het verzamelen niet waard zijn.
Maar toch... iets aan de vorm van de enkele ribben die gedeeltelijk zichtbaar waren, deed me beter kijken en dit was geen Dac., dit was iets heel anders!
Dus de ammoniet wat verder vrijgemaakt uit de schalie en toen de beribbing echt goed zichtbaar werd en ik de kiel ook kon zien, JOEPIE! : een Hildaites!
Hildaites is een weliswaar redelijk veel voorkomende ammoniet in de Bituminous shale, maar dan is `ie plat en gepyritiseerd en niet op ondersoort determinabel.
Deze is 3D, weliswaar als moddersteen bewaard gebleven, maar toch, door de conservering, een uitermate zeldzaam en begerenswaardig fossiel, voor mij de eerste in 35 jaar...
Dus mijn dag kan weer niet meer kapot!
Bovendien was de zon in volle glorie tevoorschijn gekomen en werd het ook zo een heel plezierig gebeuren.
Ook nog een kleine Hildoceras lusitanicum en een Eleganticeras sp. gevonden en natuurlijk een bos gewone dacs, die ik later wel op ondersoort zal determineren.
Ondertussen begon de vloed er flink in te komen en werd het tijd om zoetjesaan het strand te verlaten, al was het maar om te voorkomen dat we afgesneden zouden worden, wat een hoop onnodig en link klauterwerk met zich zou brengen.
Na nog enkele knollen, waarvan een enkele echt goede, hebben we de klim terug naar boven een aanvang gegeven.
Wordt vervolgd...

[Elbert]

Het vervolg:
De klim omhoog was wat minder makkelijk, de regen heeft het pad geen goed gedaan, maar al kletsend over de geologie waar we tegenaan keken, ging het vlot klifop met af en toe een uithijg momentje.
En iedere keer kwamen we mensen met kleine kinderen tegen die we moesten vertellen dat het niet verstandig zou zijn om op het strand proberen te komen via deze weg.
Een jongetje, kennelijk gek van fossielen, keek zo intens teleurgesteld dat ik hem pardoes een ammoniet cadeau heb gedaan, kan dat niet aanzien.
Bij de auto van Ricky aangekomen, zijn mysteriefossiel bekeken en gekonkludeerd dat ik er alleen maar een slag naar kon slaan, het ding moet eerst beter uitgeprepareerd worden.
Ik denk dat het vis is, maar het zou ook dino kunnen zijn, om maar iets te noemen.
Even later passeerde het stel dat de vakantiewoning naast de mijne bezet heeft de auto en de vrouw, die wist dat ik me met fossielen bezig hou, kwam een kijkje nemen.
Bleek een net getrouwd stel uit New York en ze vonden de fossielen mooi en heel interessant, dus ik: " beter souvenir van Yorkshire ga je echt niet vinden hoor"...
Uiteindelijk resulteerde dat in een hele leuke deal voor Ricky en het koppel en ik heb het koppel beloofd om de gegevens van de stukken er, vanmiddag nog, gratis bij te leveren; zij een mooi souvenir, Ricky een goeie zondag...

groeten, Bert

[Bewerkt door Elbert op 03-04-2016 om 13:54 NL]

[Bewerkt door Elbert op 03-04-2016 om 18:12 NL]

[Bewerkt door Elbert op 03-04-2016 om 18:14 NL]