Zomervakantie 2012, op ammonietenjacht in Frankrijk

[Elbert]

mmm, moooie Pleydelia`s!
Leuk verslag, Marcel!

groeten, Bert

[Bewerkt door Elbert op 09-08-2012 om 14:46 NL]

[Everhardus]

Pleydellia (aalensis ?) was ook al mijn idee voor het gros. Bij de tweede foto denk ik aan Leioceras opalinum. De derde weet ik zo niet maar veel tijd heb ik er ook nog niet in kunnen steken......
gr, Marcel

[Everhardus]

Voor mijn zoektochten maak ik de laatste jaren gebruik van Google Earth en dan vooral in combinatie met de plug-in die de Franse geologische dienst hiervoor beschikbaar stelt. Zoekend in de regio Lyon werd me al snel duidelijk dat een flink deel van de Mont D’or uit fossielhoudende lagen moest bestaan. Al googelend werd dit ook wel bevestigd maar alles wat ik er over kon vinden was in het Frans geschreven. Mijn Franse contacten konden ook weinig zeggen over dit gebied en ontsluitingen kon ik in eerste instantie ook niet vinden. Tot dat ik een KMZ file vond die in Google Earth kon worden geladen. Hierop werd een toeristische geologische route zichtbaar. Inzoomend ontdekte ik een aantal ontsluitingen die op groeves leken en voor zover ik kon inschatten interessant konden zijn.
Volgens Thierry moest ik geen al te hoge verwachtingen hebben. Een aantal van deze plekken had hij al eens bezocht en bar weinig gevonden. Een aantal ervan zou ik sowieso niet kunnen bezoeken omdat deze in verboden militair gebied zouden liggen. Ik kon hoogstens rijdend in het gebied met mazzel tegen werkzaamheden aanlopen en zodoende vondsten doen .
En gelijk had hij, in de eerste groeve vond ik wel prachtig gekleurde lagen die me aan het Aalenien deden denken maar geen enkele aanwijzing op ammonieten. Hierna via een deel van de route richting de tweede groeve gelopen waarbij we een wandje passeerden met talloze fossiele oesters ( Gryphaea ) en hier en daar een belemniet. Deze groeve was niet meer in gebruik en deed nu dienst als racebaan voor terreinwagens. Ondanks dat de groeve er veelbelovend uitzag vond ik met veel pijn en moeite wat zeeleliestengeltjes maar daar bleef het bij.
Uiteindelijk passeerden we op de terugweg naar de auto een toeristisch informatiebord waarop wat informatie stond over het Toarcien. Van balorigheid heb ik vervolgens wat in de klei lopen wroeten nog geen meter vanaf dit bord en vond, jawel hoor, kleine ammonieten (Hildoceras). Dat was wel zo´n beetje het laatste wat ik had verwacht, midden op een voor toeristen uitgezette route. Na enig gegraaf werd aan deze zoektocht een einde gemaakt door de gendarmerie. Onze auto stond verkeerd geparkeerd en mijn vrouw werd vriendelijk verzocht deze elders te parkeren. Ik en mijn graafwerkzaamheden werden hierbij net niet opgemerkt maar de vondsten waren niet spectaculair en het was al de tweede keer dat ik politie had zien rondrijden. Ik schatte in dat graven vlak naast een toeristisch bord waarschijnlijk niet op prijs zou worden gesteld dus het leek ons beter weer richting camping te vertrekken. De dag erop zouden we naar Lafarge gaan en dat leek me een betere manier om aan fossielen te komen.
Gr,Marcel



[Bewerkt door Everhardus op 09-08-2012 om 16:51 NL]

[Bewerkt door Everhardus op 09-08-2012 om 20:08 NL]

[Everhardus]

Nog een foto........

[Erik-B]

WoW!!, mooi spul Marcel. Vooral die ammonieten in matrix vind ik erg fraai

[Erik-B]

Everhardus schreef:
Toen eenmaal duidelijk was dat ik voor enige tijd in de regio Lyon zou verblijven heb ik enig voorwerk verricht. Er zouden meer plekken moeten zijn dan alleen de groeve in Belmont waar mogelijkheden zouden zijn naar fossielen te zoeken.
Ik kwam er al snel achter dat er in die regio verschillende oude mijnen zijn. De fossielrijke lagen uit het Toarcien en Aalenien zijn daar in de ijzerhoudend. Deze oude ijzermijnen dateren van de 19-e eeuw en zijn voor beperkte tijd in gebruik geweest. Uiteindelijk bleken de mijnen niet winstgevend genoeg en is men er rond 1900, naar ik begrepen heb, weer mee gestopt.
In mijn vooronderzoek kwam ik verslagen tegen van lieden die met gewapend met helm en hoofdlampje de oude mijngangen afdaalden op zoek naar de originele lagen. Leuk maar ook gevaarlijk ! Eenvoudiger zou het zijn voor de oude mijningangen te zoeken. Al het destijds niet bruikbare materiaal (lees fossielrijke materiaal) werd namelijk voor deze mijn ingangen gedumpt en ligt daar nog tot de dag van vandaag. Ik had foto’s gezien van prachtige aldaar gevonden ammonieten maar kon me maar met moeite voorstellen dat er nog wat te vinden zou zijn, immers deze plekken waren al lang bekend bij Franse verzamelaars……………

Ik had afgesproken met mijn Franse contact om 12.00. Een beetje aan de late kant maar nu werd me wel duidelijk waarom hij maar vaag bleef over zijn beschikbaarheid. Hij was feitelijk niet echt beschikbaar maar nam in zijn middagpauze de tijd me een rondleiding te geven. Hoe fantastisch !

De locatie is een flinke heuvel waar op diverse plekken mijn ingangen en oude storthopen zijn. Maar het is bebost en overal begroeit met bramenstruiken en brandnetels. Achteraf ben ik mijn Franse contact dan ook zeer dankbaar. Ondanks redelijke beschrijvingen had ik de plekken waarschijnlijk nooit kunnen vinden………

Rond 14.00 moest hij weer naar zijn werk en toen kon het daadwerkelijke zoeken beginnen. We kozen een stek waar de lokale geologische club een tijdje ervoor al actief was geweest. De grond was hier al flink omgewoeld en er lag een flinke hoop stenen waar de mooie stukken waarschijnlijk al tussenuit waren gepeuterd. Mijn vrouw begon deze afvalhoop door te peuteren en vond al snel wat kleine prachtige ammonietjes. Mijn zoontje kwam al rap aanlopen met een flinke Hildoceras van rond de 10 cm maar helaas verre van compleet.
Zelf heb ik me vooral geconcentreerd op de wat grotere losliggende blokken. De rode blokken bleken fossielrijk maar vooral in sommige bruin/gelige blokken wemelde het bij vlagen aan ammonieten. Het overgrote deel van het materiaal was echter veel donkerder van kleur en fossielarm.
Hierop heb ik nog enige tijd zitten graven met beperkte middelen. Achteraf was een pikhouweel geen overbodige luxe geweest want met m’n geologenhamer/breekijzer kreeg ik verse blokken maar met veel moeite uit de grond. Het gros hiervan bleken niet van de goede lagen te zijn. Toch leverde ook dit nog wel een en ander op.
Ondertussen begonnen mijn kinderen aan de bel te trekken. Ik was al gewaarschuwd dat het er in de zomerperiode zou wemelen van de muggen en dat bleek ook het geval. Nou ben ik niet erg populair bij de muggen maar van met name zoonlief lustten ze wel pap. Die hadden ze zowat lek gestoken en ofschoon ik best nog wat had willen zoeken trokken we er rond 17.00 de plug uit. Ik had nog wat extra dagen en zou later in m’n uppie nog wel eens terugkomen om nog wat andere stekken te verkennen……...
Gr,Marcel

Ik had deze post nog niet gezien. Deze vondsten zijn echt top. In 1 woord prachtig!!

[Everhardus]

De dag erna vroeg uit de veren. De poort zou om 7.30 worden geopend door Jean Airbault en ik wilde van dit feestje geen seconde missen. Om 7.25 stipt waren we dan ook present evenals een Zwitser (met een grote doos Zwitserse chocolade op de achterbank, bedoeld om de Franse gemoederen gunstig te stemmen) die het op een of andere manier ook voor elkaar had gekregen toestemming te verkrijgen. Nadat de poort werd geopend parkeerden we onze auto op het terrein en druppelden de locale Franse zoekers langzaam binnen totdat na een tijdje de groep compleet was. De Fransen waren gewapend met grote voorhamers en pikhouwelen, ikzelf met lichter gereedschap. Dit gereedschap, rugzakken maar ook een plastic krat waarin je de vondsten kon vervoeren mochten achterop een terreinwagen worden geplaatst die later de groeve in zou worden gereden.
Tot mijn verassing hoorde ik ineens Nederlands, afkomstig van een landgenoot die in Zuid Frankrijk was gaan wonen met zijn Franse vriendin. Zijn vriendin, zo vertelde hij was fanatiek fossielenzoekster en volgens hem een kei in het prepareren van de vondsten. Hij zelf was hierdoor ook enigszins aangestoken met het virus.
Nadat er gele hesjes werden uitgedeeld en het verplichte veiligheidspraatje werd gehouden waarbij we werden voorgesteld begaf de groep zich richting groeve.
Na een niet al te lange wandeling, ondertussen kletsend met mijn landgenoot, konden we de spullen weer van de terreinwagen afhalen en zag ik het deel van de groeve waarin we mochten zoeken. Links omhoogkijkend stond een tentje waar wat lieden, een team uit Letland zo bleek later, bezig was met een of ander onderzoek. Rechtsonder bij een grote berg stenen waren Britten bezig met een flink blok dat blijkbaar dermate interessant was dat het gebied eromheen was afgezet en er bord bij stond waarop protege (beschermd) stond. Toen we erlangs liepen werd er wel een en ander verteld maar ik zag er weinig in en mijn blik was gericht op hetgeen ik al van foto’s herkende, namelijk de prachtig gekleurde lagen van het Toarcien en het Aalenien.
Gr,Marcel


[Bewerkt door Everhardus op 10-08-2012 om 18:36 NL]

[Elbert]

"We want more..."

groeten, Bert

[Everhardus]

OK Bert, daar gaan we weer......

De Franse verzamelaars verspreidden zich snel over het zoekgebied. Sommigen zoekend naar losliggende ammonietjes, sommigen begonnen steenhopen af te zoeken en weer anderen begonnen op grondniveau de boel open te breken of op wandjes in te hakken. Ik zelf had me voorgenomen vanwege de korte tijd die ik er kon zijn, er kon van 8.00 tot 12.00 worden gezocht, niet te veel tijd in het laatste te steken. Dit zou zwaar werk zijn en pas na enige tijd vondsten opleveren.
Ik had voorafgaand aan mijn bezoek foto’s gezien van de interclubsdag die vlak ervoor had plaatsgevonden. Aan deze interclubsdagen kunnen een beperkt aantal leden van buitenlandse geologische verenigingen deelnemen en worden om de 2 a 3 jaar georganiseerd. In totaal waren er dit jaar zo’n 250 deelnemers.
Ik herinnerde me foto’s te hebben gezien waarop flink wat steenhopen waren en bergen losliggend puin waar in kon worden gezocht.
Dit beeld herkende ik deze ochtend niet, de groeve lag er opgeruimd en aardig netjes bij. Iets te netjes….ik had op een berg vers materiaal gehoopt.
Rondlopend over het terrein kon ik de ammonietjes zo van de grond oprapen of tussen de verweerde kleilagen uitpeuteren. Wat een waanzinnige plek, het gemak waarmee hier vondsten konden worden gedaan en de rijkdom aan ammonieten waren overweldigend.
Na enige tijd namen de vondsten af.
Ik besloot het over een andere boeg te gooien. Vlak onder de wandjes met materiaal uit het Boven-Toarcien was een oude Fransoos bezig een van de weinige steenhoopjes te doorzoeken. Zijn opbrengst was ondertussen al indrukwekkend en ik ging ook een steenhoopje afgraven. Niet echt heel zwaar werk en al snel rolden er wat grotere exemplaren uit waaronder 2 Hammatoceraten van tussen de 10 en 15 cm. Prachtig materiaal.
Mijn vrouw was ondertussen in het Aalenien beland en liep met regelmaat terug naar waar onze rugzak lag om haar vondsten in veilig te stellen, prachtige geel/oranje gekleurde ammonietjes. Van afstand zag ik haar na enige tijd druk bezig met een Francaise die bezig was op een groot blok in te hakken. Ze bleek een wat grotere ammoniet te hebben gevonden en had hulp van de Francaise ingeroepen bij de berging hiervan, ik had immers het zwaardere gereedschap…..
Ik had de steenhoop inmiddels helemaal doorgeploegd en keek op mijn horloge. De tijd was voorbij aan het vliegen. Wat nog te doen ? Nog een steenhoop doorspitten of mijn geluk in de wand beproeven ? Ik besloot voor het laatste te gaan.

Gr,marcel

[Bewerkt door Everhardus op 10-08-2012 om 18:56 NL]

[Bewerkt door Everhardus op 10-08-2012 om 22:00 NL]

[Bewerkt door Everhardus op 10-08-2012 om 22:01 NL]

[jordyvanderbeek]

Marcel, stop met die klifhangers. Ik wordt gek van die spanning. En met die vondsten wacht hij ook weer nog even hoor.

Grrr.

Gr, Jordy

PS: blijft een leuk verhaal en smaakt naar meer.