fossieltrip Yorkshire coast 2016

[Maurice]

Super verslag, altijd leuk om te lezen.
Ik kijk uit naar meer van dat.


Kevin

[Elbert]

Hallo, vanochtend vroeg uit de veren (5 uur) en mezelf klaargemaakt voor de volgende episode: Hawsker Bottoms.
Mike Marshall stond, als afgesproken, om 6 uur klaar bij zijn workshop, hem de Hildaites van gister laten zien en waarvan Mike me vertelde dat de ammoniet geen Hildaites is; het blijkt een Hildoceras te zijn die jonger is dan Hildaites maar er wel sprekend op lijkt en een ondersoort is die ik nog niet eerder heb gevonden.
Daarna zijn we vanaf de workshop naar het zuiden gereden; naar het caravanpark dat bij High Hawsker op de klif staat en vanwaar we de rest te voet zouden doen.
Toen we bij de klifrand arriveerden, was het pad, dat voorheen me in staat stelde om heel geleidelijk af te dalen, verdwenen en in plaats ervan gekomen is een afdaling/ klim met touwen; gradiënt ongeveer 60 graden, dus best wel steil...
Hard werken om beneden te komen en nog harder werken bergop en vooral niet naar beneden kijken!
Maar eenmaal op het strand; rechtsaf en we liepen terug in de tijd in de richting van Robins Hood`s Bay.
Het abrasievlak en de kliffen zijn hier heel indrukwekkend en een lust voor het oog; over Alum shales, Bituminous shales, Jetrock, Grey shales, over de grens van het Domeriaan over de Ironstone series tot aan het Carixiaan, of, zoals de engelsen zeggen: upper en lower Pliensbachiaan, plaatselijk bekend als de middle Lias.
Zo een wandeling levert een ratjetoe aan vondsten op, verdeeld over al de verschillende geologische formaties en ook is het heel leuk om de vooraf gelezen info in "levende lijve" te zien, al is het natuurlijk raar om die uitdrukking te gebruiken als het over fossielen gaat...
Mijn doel was om te zien of er in de afzettingen van het Domeriaan verzamelwaardige fossielen te vinden zijn, als voorbereiding op volgende week.
Walter, Marcel en ik hebben de laatste jaren in Duitsland en zuid Frankrijk afzettingen van
dezelfde tijdsperiode bemonsterd en het is dan dubbel leuk om dat op nog weer een andere locatie te zien en er fossielen te verzamelen zodat een vergelijk kan worden gemaakt tussen de verschillende vondstgebieden die tijdens de vorming van deze formatie regelmatig met elkaar in verbinding hebben gestaan.
Zo slaagden we er in Duitsland in om mooi spul te vinden doordat we bepaalde afzettingskenmerken vonden die ook in zuid Frankrijk bestaan en informatie gaven over waar precies we in de lagen moesten zoeken.
In dit geval resten van een, in die laag, massaal aanwezige borstelworm.
Maar laat ik niet te ver afdwalen; op het strand, of eigenlijk op het abrasievlak kan ik de verschillende afzettingen grofweg onderscheiden, maar Mike kan dat tot in het kleinste detail en dat maakte dat ik me weer een absolute beginneling voelde en ik heb er weer een hoop bijgeleerd.
Zo liet Mike me wat pootafdrukken van dinosauriërs zien, die daar in gigantisch grote zandsteenblokken regelmatig te vinden zijn en stammen uit de boven Jura.
En ook de verschillende lagen van het Domeriaan met nodulen die ieder een eigen bevolking van steeds weer andere Amaltheiden en Pleuroceraten hebben.
En ondertussen kwamen we natuurlijk af en toe een nodule tegen waarvan je aan de buitenkant al kan zien dat er fossielen in zitten, die klop je dan open en soms levert dat dan weer een nieuw stukkie voor de collectie op.
Zo vonden we Pleuroceras sp, Dactylioceras semicelatum, Eleganticeras elegantulum, Harpoceras sp., Dactylioceras commune, Dactylioceras delicatum, Peronoceras sp.en Catacoeloceras sp. al wandelend tussen de brokken zandsteen die op het abrasievlak terecht zijn gekomen.
Niet allemaal superdesuper, maar toch...
Omdat het na half negen alweer hoog water begon te worden en we best ver moesten lopen, was de zoektijd wat beperkt en zijn we, na het onder-Domeriaan omgekeerd en terug in de richting van het touw gaan lopen.
Ik heb een goed idee gekregen welke lagen we volgende week nog wat nader gaan bekijken en wellicht dat dit wel wat kwalitatief hoogwaardig materiaal gaat op leveren...
Inmiddels trok de hemel dicht en was het gaan regenen, nog een reden om niet te dralen dus na de klim terug naar boven, door het caravanpark weer terug naar de parkeerplaats.
Daar mag je staan voor 1 pond en dat pond gaat naar de reddingsbrigade; de RNLI, het reddingbootinstituut van het United Kingdom. 2 pond mag ook...
Terug aangekomen in de werkplaats van Mike, een fossiele vis in ontvangst genomen die hij voor mij geprepareerd heeft en natuurlijk liet hij mij zijn nieuwste aanwinsten zien en de zaken die momenteel in preparatie zijn; door de bank genomen ammonieten en sauriermateriaal waar ik alleen maar van kan dromen.
Ook meteen afgesproken dat we volgende week met zijn drieen terug komen bij Mike, dus Marcel: neem die bonkies maar mee, dan kijkt Mike er naar en als het niet teveel werk is, doet `tie ze en anders zal hij jou vertellen hoe je het zelf het best kunt aanpakken.
Zo, nu lekker douchen en wellicht vanmiddag nog even het strand op, maar dat lezen jullie nog wel.
Voor de foto`s nog even geduld, als Walter hier is, gaan we ze erbij zetten.

groeten, Bert

[Bewerkt door Elbert op 04-04-2016 om 14:00 NL]

[Bewerkt door Elbert op 04-04-2016 om 16:00 NL]

[suffeleersT]

Een mens krijgt meteen zin om naar daar te komen met jouw verslagen.

Top. Succes en we zitten allemaal ongeduldig te wachten op de foto's van dat alles.

[Everhardus]

Cool verslag !!

[Stijn]

Geweldig!

Stijn

[Elbert]

Hallo, na vanmiddag lekker gebadderd en geslapen te hebben ( het was wel heel vroeg vanmorgen...), wederom de spullen in gereedheid gebracht en op mijn gemakkje richting Port Mulgrave gewandeld, we schrijven 16.00u.
Het water had zich weer voldoende teruggetrokken om er bij te kunnen, dus het glibberpad afgedaald, in 1 stuk beneden geraakt en vervolgens het strand opgegaan.
Ik heb me geconcentreerd op de nieuwe klifval, een zogenaamde slump, die ca 100 meter voorbij de eerste is ontstaan, want daar kwam gister ook al leuk spul uit en de vloed was vandaag een stuk hoger dan gister, dus dan spoelt er doorgaans voldoende nieuw materiaal bloot.
Voor ik verder ga wil ik het begrip slump wat nader toelichten: in veel schalieafzettingen bevinden zich lagen die water niet of slecht doorlaten.
Dat kunnen bv. steenbanken zijn, die ontstaan in de regel in helder (zee)water en/of zogenaamde hard grounds, die samenhangen met een stop of een grote vermindering van de sedimentatie, vaak gekenmerkt door de aanwezigheid van veel pyriet en/of markasiet.
Deze lagen zorgen ervoor, dat bij veel of extreem veel neerslag het water onvoldoende snel kan worden afgevoerd en de grond, in dit geval de klif, raakt dan verzadigd met water.
Dat zorgt er op zijn beurt weer voor dat de schalie= moddersteen zich volzuigt met water en weer verwordt tot modder.
En deze modder is onderhevig aan de zwaartekracht, dus op een gegeven moment verliest de klif zijn stabiliteit en gaat de modder schuiven op een kussen van water dat zich boven de ondoorlatende laag heeft gevormd.
Neem voor de gein es een emmer dikke modder, zet de emmer ondersteboven op tafel en til hem op; aanvankelijk heb je dan een modderkasteel, maar zodra het water, dat in de modder zit naar beneden zakt en zich bovenop het tafelblad verzameld, gaat de hele boel schuiven, zakt de taart in elkaar en dan ligt de modder even later op de vloerbedekking en dat moet je dan wel even aan moeder de vrouw uitleggen...
In het geval van Port Mulgrave liggen er dan onderin de emmer een paar bakstenen; de zandsteenlagen uit de midden en boven jura, welke instorten als de schalie modder wordt en terecht komt op de berg modder.
Van de klif waar zich nu de slump vormt, is een gedeelte van de zandsteenlaag verwijderd en kan dus niet meer de schalie beschermen tegen de vele regen die er de laatste maanden gevallen is.
En de zandstenen duwen de modder versneld naar omlaag, dus dan ligt het nog sneller op de vloerbedekking, in dit geval het strand.
Op het strand zelf liggen vaak al grote blokken zandsteen, van eerdere afschuivingen en de blokken vangen de modderstroom in eerste instantie op, tot het gewicht van de slump te zwaar wordt en de hele zaak, als een soort gletsjer, naar voren gaat duwen.
Het hoge water haalt de voorste modder weg en de gletsjer gaat steeds sneller bewegen, mede doordat het zeewater ook nog es een duit in het zakje doet als smeermiddel onder de slump en de helling van het strand werkt dan als een catalysator en versnelt het gebeuren nog een extra beetje.
Dat is precies wat er afgelopen nacht met "mijn" slump is gebeurd ; gister nog ca. 10 meter breed en ca. 5 meter van de klifrand af.
Vanmiddag 60 meter breed en 30 meter voorbij de klifrand ;er is een gigantische instorting van de zandsteenlagen achter de slump geweest en nu gaat het ding als een dolle stier richting de zee, waarbij hij voortdurend in grootte toeneemt!
En hij zit voor een flink gedeelte helemaal vol met het meest fossielrijke gesteente dat er in heel Europa te vinden is, dus als het dan eind deze week springtij is: feestje!!
Kortom: er lag weer zat; ik heb gezocht tot ik max laadvermogen tegenkwam en om max niet tegen de haren in te strijken, nam ik mezelf voor om alleen nog de allermooiste knollen op te rapen, hetgeen resulteerde in nog een paar flinke dacs en twee Hildocerassen en toen ben ik maar over het zandige gedeelte van het strand teruggelopen, puur om mezelf niet in de verleiding te brengen om nog meer op te rapen.
Gedurende het zoeken wel een dikke regen/ hagelbui op m`n lijf gehad, maar ik was zo lekker bezig dat ik mij er niets van aan heb getrokken en gewoon doorging met rapen.
Tijdens de klim naar boven gedurende een uithijgmomentje nog een heel leuk gesprek gehad met een van de locals en om me heen gekeken; Port lag nog in de schaduw, maar het verderop gelegen Kettleness in de zon met een hele dikke regenboog er bovenop.
Wat kan het hier toch ongelofelijk mooi zijn...
Terug gearriveerd bij mijn vakantie adres een volgend kistje leeg gemaakt, er zat eten in, en daarna vol gedaan met de oogst van vanmiddag; ik heb nu, na drie dagen, al net zoveel als vorige trip in de eerste week; ik bedoel maar...
Wel helemaal en volkomen versleten, na twee tijen op een dag, maar het is een bijzonder warm en plezierige vorm van vermoeidheid, heel voldaan, alleen ben ik wel bang dat ik morgenochtend zo stijf ben als een plank...
Wat ik morgen doe, hangt af van hoe ik me voel; kan zijn dubbel tij bij Boulby of eerst Kettleness en `s middags weer even naar de slump.
We zien wel, tot morgen.

groeten, Bert

[Bewerkt door Elbert op 04-04-2016 om 21:18 NL]

[Bewerkt door Elbert op 04-04-2016 om 21:23 NL]

[Bewerkt door Elbert op 04-04-2016 om 21:30 NL]

[Bewerkt door Elbert op 05-04-2016 om 22:49 NL]

[KoenJ]

Leuk blog, en nog leerzaam ook. Maar goed dat jij er rondloopt, anders zouden toch heel wat ammonieten aan een tweede leven in de zee beginnen!

[Everhardus]

Waanzinnig verslag !!

[Optimo]

geweldig om je zeer levendige versslag te lezen.afgelopen jaar ook aan.
de engelse kust geweest z engeland ,en minehead ( ook.regen )
en.hoewel ik nog een.leek ben op dit gebied,kilo's steen mee gezeult,
rug zak kon het niet aan
maar goed de beschrijving van je bijzonder prettig lezende verslag maken ,dat ik mezelf daar ook zie lopen
vooral het aanzicht van de kliffen is geweldig imposant.
benieuwd naar het vervolg en toch zzeker de foto's.ik wens je een mooie tijd toe
en nog vele verrassende vondsten.

gr



Huug

[Bewerkt door Optimo op 05-04-2016 om 08:01 NL]

[kalootklooier]

Hoi,

Het ziet er helemaal naar uit dat de verwachtingen zich volledig gaan waarmaken. Moet ik toch nog zwaardere veren onder de auto laten zetten? Hoeveel kg heb je ongeveer Bert?

Klinkt goed als je zegt dat je je hebt voorgenomen alleen de beste mee te nemen, dat betekend dat er meer dan genoeg is.

gr Walter