Preparatie trilobieten Marokko

[Frederik]

Dank voor het compliment, Nestor.
Op bijgevoegde foto kan je nog net wat meer details zien, met name de stekeltjes rond de zoom van het pygidium. Niet ongewoon bij Scabriscutellum, maar ze overleven zelden de preparatie of worden niet opgemerkt.

[Frederik]

Tussendoor deze Scabriscutellum afgewerkt. Die lag al heel lang te wachten op de fijnpreparatie. Eerste foto is voor, de anderen na.

[Lugo]

Frederik,

dit is heel mooi en proper afgewerkt. Knap gedaan.
Om de stekeltjes vrij te maken, heb je alleen de naald gebruikt of ook de zandstraler?

Lugo

[Frederik]

Ik heb heel wat tests zitten doen op deze trilobiet om technieken te verkennen om de stekeltjes vrijstaand te preppen.
Het is dus een combinatie van beitelen (met een heel fijne luchtdrukbeitel), stralen (met fijne nozzle) en handmatig werken (met een scherpe naald) geworden. Wat ik vooral heb onthouden is dat ook stralen geen evidente techniek is om stekeltje eruit te halen. De blazende lucht van de uitstroom kan behoorlijk wat kracht uitoefenen, het is belangrijk dat je hiermee rekening houdt als je beslist onder welke hoek je straalt. Soms heb je microscheurtjes die nauwelijks te zien zijn, maar die reeds aanwezig zijn en verder kunnen barsten.
Voor dit stuk vond ik dat een combinatie van beitelen en handmatig werken het meeste garanties bood om geen schade te doen, maar mijn beperkte ervaring met stralen werkt dit zeker in de hand.

[Lugo]

Bedankt voor deze uitvoerige uitleg.
Het lijkt er op dat wij ongeveer gelijklopende ervaringen hebben.

Lugo

[Frederik]

De volgende is een mooie en grote Gerastos. Géén foto's van de tussenstappen deze keer, ten dele wegens technische probleempjes. Initieel zag alles ernaar uit dat dit een nagelperfect specimen zou worden. Op het ruwe stuk lag zowat de hele linkerzijde bloot, mooie bewaring, goede scheiding, en een quasi naadloze aansluiting van de librigena op het cranidium.

De realiteit was -zoals we inmiddels gewoon zijn- heel anders. Het begon met een abrupte verandering in de bewaringstoestand op grote delen van de glabella. Het lijkt wel alsof het pantser aangevreten of deels vergaan is daar. Het is goed zichtbaar op de derde foto. De preparatie hiervan ging op zich wel vlot, maar over grote delen is het pantsers verzonken, beschadigd. .. een beetje bizar, maar het komt voor.

Vervolgens even helemaal zitten balen bij het ontbreken van de rechter librigena. Bon, dan maar graven. Wie niet waagt... en een dag later kwam ik diep verzonken in de matrix iets tegen dat op een oog leek. Jay!

Tot mijn grote vreugd bleek ook nog een leuke verrassing, welke op één van de foto's duidelijk te zien is.
(en nee, het is niet de incomplete phacopide waar deze trilobiet soixante-neuf mee ligt... al is die ook nog net te zien op de foto's)

[Lugo]

Frederik,

dit is een heel mooi beestje en heel netjes geprepareerd.
Situeert de verrassing zich misschien tussen de middenste thoraxringen op het axiale gedeelte???

Lugo

[Frederik]

Er is een lichte dissociatie tussen segmenten 5 en 6. Dit heeft wellicht te maken met manier waarop dit beestje tegen de onderliggende phacopide is gedrukt bij het begraven, want het is net aan segment 5 dat ze op de rand van het cephalon rust. Ik vermoed dat ook de losliggende rechter librigena te verklaren is door het contact met de phacopide, gezien de hoek van de librigena ook vrijwel contact maakt met het phacopide pantser. Een beetje hefboomwerking heeft mogelijk tot dat resultaat geleid.

Maar nee, het gaat over iets anders

[Frederik]

Vooruitgang aan de Ceratarges/Gerastos.

De bewaartoestand van beide trilobieten is erg wisselend, en je kan zien dat er zich vanalles heeft afgespeeld bij de diagenese. Voor deze couche is een dikke, zwarte schaal doorgaans indicatief voor een goed stuk, en je kan duidelijk zien dat we hier nergens een dikke, zwarte schaal te zien krijgen. Overal zijn bleke dendritische patronen te zien, en aan de uiteinden van de stekels nemen oranje tinten de bovenhand, wat wijst op oxidatieprocessen. Op enkele plekken is er limoniet, wat zelfs heel plaatselijk de schaal heeft laten verpoederen. Niet goed.

De Ceratarges wordt technisch een zeer uitdagend werkje. De morfologie is interessant, en kleine stekels zitten overal. In het bijzonder een dubbele rij haakvormige stekeltje over de centrale as (maar mogelijk niet op alle thoraxsegementen) en occipitale ring, en dan nog eens secundaire stekels op de pygidiale stekels (er zijn er al twee te zien op de foto, eentje is mooi oranje)

De Gerastos mag zo in het rijtje gaan staan bij mijn andere gerastos prepjobs. Op het eerste richt lijkt alles in orde en zijn de twee librigena ter plaatse, en dan blijkt het beestje toch weer gedisarticuleerd te zijn, en bovendien is alles wat losligt verschoven in de richting van de Ceratarges. Dat wordt nog leuk.

Het zal al bij al nog even duren voor deze is afgewerkt

[Lugo]

Frederik,

bij de Gerastos meen ik nog een kleine inkeping te merken op de linker flank van het pygidium. Is het dat wat je bedoelt?

Het volgende project wordt inderdaad een hele klus om tot een goed einde te brengen.
Als ik het goed heb ligt de Ceratarges op de linkerzijde en is de linker kophoorn mooi vrijgelegd. De rechter hoorn zit dan waarschijnlijk nog in het tegenstuk.
De secundaire stekels zien er ook mooi uit.
De bewaringstoestand is zoals je zegt, wisselend.
In elk geval wens ik je een vaste hand, veel geduld en succes om dit beestje uit de steen te halen
Ik neem aan dat dit stuk uit Zireg komt.
Onlangs ben ik ook begonnen aan een Ceratarges uit Zireg.
Dat zag er veelbelovend uit; gitzwarte schaal en goede scheiding tussen schaal en matrix. Maar snel bleek de rechter vrije wang te ontbreken en later werd het duidelijk dat ook thorax en pygidium er niet waren.
Dat was een serieuze afknapper.
Ik heb toch maar de foto geplaatst om te laten zien dat niet elk project een succesverhaal is.

Lugo