Trip Marokko 2016

[Duys]

Ivok, Frederik,
Het is een valse noot in het topic, maar goed, ook met de interesse vanover de hele wereld, kenners, amateurs, verzamelaars interessant genoeg om te weten te komen hoe dat geregeld wordt.
Duys

[Bewerkt door Duys op 04-05-2016 om 13:21 NL]

[Frederik]

Duys schreef:
Het is een valse noot in het topic

Hoezo?

[ivok]

Snap de valse noot ook niet helemaal.....

Misschien in de zin van een soort van wetteloosheid op gebied van.
Maar dat valt heel goed mee daar.
Zoals ik me uit heb laten leggen is gros daar public land.
Puur omdat er bijna geen drol verbouwd kan worden... kuddes vee zijn klein en moeten grote afstanden afleggen. Dat werkt niet op privé beschermd terrein.
De mensen die er wonen hebben weinig en hebben ook heel weinig mogelijkheden qua levensvoorziening.
Ipv herder kiest een deel van de bevolking voor graver.. Daar het meest met de hand gebeurt valt de impact wel mee.
Het is ook niet zo dat je op elke berg hordes mensen met hamers en beitels ziet..... Plus het feit dat vanaf nu ongeveer niemand meer de woestijn in gaat totdat get winter wordt.

[Frederik]

De truc om de tassen en rugzakken te gebruiken als windscherm lukt wonderwel, maar kent één nadeel: 's ochtends blijken er wat beestjes in mijn rugzak geschuild te hebben. Bij het uitpakken van kleren tref ik een flinke kever aan, en ook deze wolfspin. Prachtig beestje, dat we na een fotoshoot laten lopen.

Ik heb het plan opgevat om eens contact op te nemen met Stijn in Alnif om elkaar op de hoogte te brengen en verder af te spreken. Hoewel we erg afgelegen zitten, kent Mo alle plekjes waar er ontvangst is. We beklimmen een locale heuvel. Onderweg zien we de Morocconites couche, stratigrafisch iets hoger dan de Dicranurus couche waar we in graven. De putten zijn goed dichtgestoven. Ik neem een GPS-coördinaat en wat referentiefoto's, en slaag er zelfs in om een klein phacopide trilobietje op te rapen bij wijze van referentiemateriaal. Lichtjes beschadigd en daarom op de puinhoop beland. Ik ben er blij mee.

Bovenop hebben we wonder boven wonder bereik, en iets later heb ik Stijn aan de lijn. Hoe hard ik ook rondkijk, nergens zie ik een mast of iets dergelijks. Ik neem aan dat de stralingsnormen die ze hier hanteren een beetje lakser zijn dan bij ons...

[suffeleersT]

Leuk. Al ma goed dat er geen schorpioen in je tas zat.

Niet teveel spinnen posten of die van mij gaat er echt nooit van haar leven mee heen

Geen mooie crotalocephalina's gevonden daar?

[Stijn]

Er komen zeker nog schorpioenen aan te pas... wacht nog maar even

[ivok]

Maar niet in tassen.

Er zijn enkele crotalocephalina gevonden.
Ook hier weer meerdere laagjes.
Een roodkleurig laagje met veel glimmers (bij gebrek aan bbeter benaming)
Deze lag pal op de dicranurus kalkbank
Naar mijn idee leken de crotalo's vaak precies tussen de lagen in te liggen.
Ik heb er zoeen boven liggen nu en hoop daar komend weekend wat aan vrij te leggen.
Ook kwamen er flinke odontochile am het licht die dwars Door de lagen staken en daardoor vaak niet compleet of over het hoofd gezien?

Atchana was inderdaad de eerste encounter met hey lokale wildlife
Onze spin, een bidspinkhaan die perfect gecamoufleerd was.
Roofvogels en kamelen.
Ook kamelenteken...... geen idee of ze zo heten maar het waren grote absurd snelle teken met een voorliefde voor marcel..... (Vond ik niet erg)



[Bewerkt door ivok op 04-05-2016 om 19:51 NL]

[suffeleersT]

Stijn schreef:
Er komen zeker nog schorpioenen aan te pas... wacht nog maar even

Dat geloof ik best. Denk niet dat je ze daar kan ontwijken.

[Lugo]

Dit blijft een spannend en leerrijk verhaal.
Bedankt om ons mee te laten genieten.

Lugo

[Stijn]

Naast hotel Les Meteorites zijn ook enkele winkeltjes. Eigenlijk al van enkele kilometer voorbij het hotel, tot aan Alnif zelf, zijn er heel wat fossielenwinkeltjes. De ene al armtieriger dan de andere. De twee winkeltjes net naast het hotel deden we in 2011 ook aan. Ik besluit om de verkopers een goeiendag te gaan zeggen. ik ga eerst bij het verste winkeltje langs. Daar was in 2011 niet veel te krijgen. Deze keer was het nog erger, er werd bijna niets aangeboden. De man leek straatarm, maar hij had echt niets wat me ook in de verste verte maar ook kon overtuigen tot een aankoop. Dan maar de volgende winkel. Die was wat veranderd, enkel de deur naar de binnenkoer stond open. Ik klop even en loop binnen. Een jongen van een jaar of 15 stopt met prepareren en komt me begroeten. Hij lijkt amper een woord Frans of Engels te verstaan. Veel naar school kan hij niet geweest zijn. Hij toont me ongeprepareerde en geprepareerde trilobieten. Alle geprepareerde trilobieten zijn volledig de vernieling in geprepareerd. Buiten dan enkele die met zandstraler bewerkt zijn. Die zie je overal en moeten van een of ander atelier komen. Allemaal in dezelfde potjes, op dezelfde manier vastgeschroefd aan het deksel. In een hoek ontdek ik een doos met half opgerolde Reedopsjes en af en toe een andere soort erbij, ook jonge Crotacephalina. Dit moet wel van Atchaana komen denk ik dan. Maar allemaal zijn ze al erg geabimeerd, met kraters bedekt door de barslechte preparatie. Ze zijn ook niet ingepakt ofzo, gewoon op elkaar gestapeld. Een 100tal. Ik vraag hem wat ze kosten. Hij toont vier vingers, arba dirham zeg ik. Hij knikt. Vier dirham? Dat is nog geen halve euro! Zonder onderhandelen. Pff. Ik selecteer er een tiental die er nog wat ‘oke’ uitzien. Die kunnen nog als cadeautjes dienen, of voor absolute beginners. Bij een aantal zijn de ooglenzen nog gespaard gebleven van brutaliteit. Hij maalt er ook niet om om een trilobiet die ik niet wil gewoon van 2 meter afstand keihard terug in de doos te kielen. Tja, zo gaan ze nooit meer verkocht raken denk ik dan. De prijs is al flink gestegen wanneer ik de eindafrekening vraag. Tot 15 dirham per stuk. Na wat onderhandelen, zakt de prijs terug. Maar ik vind dat ik mezelf als rijke westerling belachelijk maak. Eerst de straatarme verkoper niks geven, en nu weer eens afpingelen voor enkele luttele euries? Op dat moment komt ook de vader, of grootvader, hij ziet er serieus gerimpeld uit, van de jongen binnen. Hij blijkt diegene te zijn die de fossielen zoekt. Ik geef uiteindelijk bijna 2 keer de prijs die we zijn overeengekomen. Zo koop ik mijn gemoedsrust terug.

Na het telefonisch contact met Fred besluit ik Alnif wat verder te gaan verkennen. Ik wou alleszins ook Mohand’s museum zien, of althans, de staat waarin het zich nu bevindt. In 2011 hadden we het nog niet gezien gekregen, en Dries (Fitch) had er me al vanalles over verteld. Ik wou het eens met mijn eigen ogen zien.