Trip Marokko 2017

[Frederik]

We zijn een goede week geleden teruggekeerd van een geslaagde trip naar Marokko. Nu het stof (nogal letterlijk) weer wat is gaan liggen en de hectische draad van het dagelijkse werkleven weer is opgepakt, zal ik tussendoor wat impressies plaatsen van deze trip. Zoals vorige keer zullen mijn reisgenoten ongetwijfeld weer aanvullen met leuke en interessante verhalen en anecdotes. Ook zoals vorige keer, zal weer heel wat informatie van deze trip de weg vinden naar de database op deze website.

Het was in ieder geval een zeer geslaagde trip, in leuk gezelschap, met veel interessante vondsten en geen noembare incidenten.

Binnenkort meer!

[Frederik]

Naar goede gewoonte doen we voornamelijk nieuwe locaties aan. Dit helpt om een beter beeld te krijgen van de rijkdom aan lagen en locaties. Zonder veel poespas rijden we de hoge Atlas over, en na een overnachting gaat het richting Alnif. Bij Addi aangekomen, blijkt dat onze spullen netjes klaarliggen. Tentjes, slaapmatjes, slaapzak, check!
Deze keer richten we ons op Jebel Mrakib, welke de zuidrand vormt van het Mader bekken. Onze eerste stop ligt aan Aferdou le Mrakib, aan de voet van een zgn 'mud mound'. Deze vormt de backdrop van het landschap.

Zo'n mud mound is een opvallende berg, geassocieerd met vroeg-devonische carbonaatafzettingen rond hydrothermale uitlaten, die bewoond werden door een specifieke fauna (incl zachte koralen), waaronder bacteriën die methaan oxideerden en in dat proces voor een versnelde neerslag van carbonaat zorgden. Vandaag de dag steken her en der in het landschap nog opvallende conische bergen uit.

Aan de voet van deze mud mound worden verschillende lagen uitgegeraven, op zoek naar rifbewoners uit een iets jongere tijd. We zitten in het midden-devoon. Er is een laag met erg grote en stekelige phacopiden, Drotops armatus. Maar deze laag is erg diep uitgegraven en het is nagenoeg onmogelijk om nog aan de juiste bank te geraken.
Dus proberen we ons geluk in een meer toegankelijke bank of 'couche', waarin sporadisch Ceratarges gevonden kan worden, een impressionante stekelige lichide. Geassocieerde trilobieten zijn Gerastos, Austerops, en sporadisch Cyphaspis en Scutellum. Marcel weet zowaar enkele Ceratarges te vinden. Sommige namen onder voorbehoud, want we zien natuurlijk vooral doorsnedes van deze beestjes. Af en toe spotten we een stevige goniatiet in de buurt van de couche.

Maar de steen breekt 'moeilijk', in grillige vormen. Zeer regelmatig zit iemand van ons te zoeken naar een weggesprongen scherf. Erg frustrerend, want de vondsten zijn voorts best goed en de bewaring is prima.

Het is betrekkelijk warm voor de tijd van het jaar en het kwik gaat vlotjes boven de 30 graden. We zijn het niet gewoon maar het voelt toch ook een beetje thuiskomen. Het stof kruipt overal. Als je rondkijkt zie je kilometers in de omtrek. Een prachtige rotswoestijn maar verder niets. Hier is geen stroom, geen ontvangst. Al heel snel val je in een meditatieve routine van blokken klieven, speuren naar de fijne lijntjes die op trilobieten kunnen wijzen. Hydrateren af en toe. De tijd vliegt voorbij.

[Elbert]

Hallo, ahhh! geweldig! weer een tripverslag...kunnen zoetjes aan wel aan een tripverslagkalender gaan denken; misschien dat er dan nog meer van dit soort verhalen op Fossielnet verschijnen.
Ik zet mij schrap voor meer...

groeten, Bert

[ivok]

Hahaha zonder al teveel poespas de atlas over.
Als 2de chauffeur nogmaals bedankt dat jij dat eerste deel van de trip voor je rekening hebt genomen.

Wat Fred vergeet te vertellen is dat we in de avondspits een van onze reisgenoten op het vliegveld op hebben gehaald en door die chaos ..... een ander woord is er niet voor het verkeer in marrakesh.... ons veilig de stad uit heeft geloodst om vervolgens in het donker de atlas over heeft gereden.
Om de meest onmogelijke plaatsen lopen mensen in het donker over de baan?
Wel een indrukwekkende rit zowel overdag als in het donker.
Scherpe bochten, voetgangers, brommers en vrachtwagens die graag de binnenbochten nemen. Op het ene moment in het donker tussen de bergen op het andere moment een druk dorpje met ontelbare slachterijen en de geur van gebraden vlees.

Na een goede nachtrust vertrekken we de ochtend erna verder richting zuiden. Na aankomst.
De eerste dag in alnif een hartelijk ontvangst met veel lekker eten en mierzoete munt thee.
Een verkoop momentje bij de gids en helaas geen tijd om naar een dichtbij gelegen walliserops vindplaats te rijden.
Wel worden de plannen gesmeed voor de komende dagen en we krijgen zowaar een plekje bij onze gids thuis aangeboden.
Daar liggen opeens 4 opgemaakte bedjes en verwend zoals we zijn blazen we netjes onze luchtbedden op en leggen ons op een oor
Die jongens daar slapen op een dikke deken direct op de stenen vloer... daar zijn onze tere botten niet tegen bestand.

Maar dan op naar de woestijn.
Thuis komen zoals al Fred al aangeeft. Raar maar ja zo voelt het wel een beetje. Pas mijn 2de keer in Marokko maar die woestijn de omgeving.. het heeft iets. Niet bepaald je 5 sterren all in resort. Maar al vlug hen je daar zo weinig aan je hoofd.

Aferdou here we come.
Mooie mudmount. Een stenige ondergrond en weinig beschutting maken het helaas niet de beste kampeerplaats. Maar dat is probleem voor later. Nu eerst zoeken.
Beschaafd bankje en zowaar een ongevraagde reisgenoot die ons geheel toevallig op weg komt helpen in de vorm van ene Hassan.
De vondsten beginnen te komen ik kon aferdou van met name Gerastos op beurzen. Niet geheel gek dus die daar ook werden gevonden.
Mohammed en Addi onze gidsen zijn druk bezig met stenen en de lunch. Onze nieuwe vriend Hassan breekt het een na het andere brok uit de couche.
Vondsten zijn goed... De steen is ergens anders beter wordt door Marcel voorspeld. Vooruitziende blik?
Hassan heeft wel al vlug door dat wij ook interesse tonen in de lokale fauna. Dus onderweg naar de couche vraagt hij een hamer aan ons. Tilt een steen ermee op en.... feestje.... een enorme camelspider
Wat een fantastische beesten zijn dat zeg.

Na een leuke eerste zondag besluiten we Hassan toe te voegen aan ons entourage. Ondanks de taalbarrière erg aangenaam gezelschap en een heel goede hulp.
In het donker pakken we onze spullen en worden meegeleid door de woestijn naar de volgende plek en een betere slaapplaats

[Stijn]

Verdorie wat een mooi beest. Hoop dat ik volgende keer weer mee kan.

Stijn

[ivok]

Wat sfeer impressies van de eerste dagen.
De parkeer kunsten van onze chauffeur net wat hulp van de lokale parkeerwacht.
Onderweg was het eerste deel redelijk groen... weinig van gezien omdat we in het donker reden. Maar wakker worden en uit het raam kijken in de ochtend! Ontbijt op het terras!

Eenmaal in het zuiden is het vertrouwd droog en stoffig. Eenmaal in de woestijn duiken we dan ook de couche in.
Lunch in de woestijn is verrassend luxe. Tenminste met addi als gids niks te klagen over het eten en waar iedereen denkt dat je uitgehongerd en uitgedroogd terugkomt....

Ook erg leuk op de eerste locatie.
Sporen van een heel ander soort jagers dan trilobietenjagers
In de hele omgeving heb ik geen vuursteen kunnen ontdekken, maar zo nu en dan valt je oog op een wat afwijkend steentje

[Frederik]

Eén van de Camel spiders die we gezien hebben, de dikste. Prachtig beest. Camel spiders behoren tot de Arachnida, maar het zijn geen echte spinnen. Ze leunen nog iets dichter aan bij de schorpioenen. Als je 10 poten telt, tel nog eens. Het voorste paar poten zijn eigenlijk pedipalpen, en ze worden gebruikt om te voelen. Er staan erg lange, sensorische haren op.

Verhalen over gevaarlijke kameelspinnen zijn compleet overdreven. Hoewel het flinke knapen kunnen zijn (er zijn erg veel soorten), worden ze nooit groter dan een hand. Ze zijn wel héél snel, maar niet giftig. Met hun krachtige kaakdelen of cheliceren kunnen ze wel een stevige beet uitdelen.

In ieder geval een erg mooie waarneming.

[Lugo]

Dit belooft een spannend tripverslag te worden.

Ik kijk er naar uit.

Lugo

[TriloBase]

Net zoals Ivo ben ik ook een nieuweling in het gezelschap. Maar het voelt inderdaad aan als thuiskomen.
De eerste dag in Alnif zijn we goed op tijd. We beslissen om naar de winkeltjes van de familie Ben Moula te rijden. Hier ligt natuurlijk ook het gewone materiaal, maar als we wat aandringen wordt achteraan het "speciale" materiaal voor ons uitgepakt. Deze familie is namelijk gespecialiseerd in het Fezouata materiaal uit het Vroege Ordovicium. We krijgen een aantal Anomalocariden te zien in verschillende stadia van preparatie. Ook verschillende trilobieten met weke delen (pootjes, antennes), allerlei crinoide-achtigen, en ook een zeer mooie 3D Furca (Marellamorphe) die fier door Ben Moule senior geshowd wordt. Geweldig materiaal, maar ook geweldige prijskaartjes. Met wat onderhandelen kunnen we toch enkele (kleinere) fossieltjes aan min-of-meer redelijke prijzen aanschaffen. We mogen nog op de foto met de hele familie. Onnodige te melden dat muntthee en nootjes niet ontbreken.

Daarna naar onze gidsen voor de volgende dagen. De hartelijke ontvangst door onze Berbervrienden is alsof we elkaar al tientallen jaren kennen. We worden ontvangen in de "mooie" kamer en krijgen uiteraard thee aangeboden. Er is een koopmomentje met mooi materiaal ingeplant en daarna krijgen we een heerlijk maaltijd en zelfs een slaapplaats aangeboden. Netjes op een rij brengen we de nacht bij het gezin van Haddi door. 's Morgens zijn we relatief vroeg klaar voor onze kampeertrip.

Het is grappig als we op onze kampeerplaats aankomen. Daar komt dan heel toevallig iemand op een brommertje aanzetten. Volledig gepakt en gezakt en met zwaar materiaal om de couches mee te helpen ontginnen. Later blijkt deze man (Hassan) onze gidsen toch wel beter te kennen dan ze in het begin lieten uitschijnen. Geweldige man trouwens die Hassan. Geen rotsblok te groot of te zwaar: met enkele gerichte zware hamerslagen moesten die er allemaal aan geloven. Ook met een klein hamertje werden stenen verkleind tot ieder gewenst formaat. Het resultaat van jarenlange ervaring op het veld.

mvg.
Danny

[redmilksnake]

Leuk! Weer genieten om te lezen.