Ammoniet?

[Borissie]

Hallo,

Onze kinderen gaan altijd heerlijk op onderzoek om zoveel mogelijk bijzonders te vinden op vakantie. Dit jaar kwam onze 6 jarige dochter met een ' hele bijzondere steen' . Een fossiel. Nu hebben we al op internet wat zitten zoeken en denken we dat dit een ammoniet is. Klopt dit? En hoe kun je nagaan hoe oud een fossiel is? De kleur is een beetje tussen de twee kleuren in. Iets warmer dan op de eerste foto's en wat minder warm dan op de laatste foto.

Alle informatie is welkom.

Ow ja, hij is gevonden aan de Atlantische kust in Frankrijk, de Vendee ter hoogte van Jard Sur Mer

[Bewerkt door Borissie op 03-08-2012 om 10:03 NL]

[Frederik]

Zeker weten een ammoniet, helemaal goed. De kans is groot dat deze uit het jura-tijdperk komt, toch al snel 150 miljoen jaar oud of nog wat ouder zelfs.

[Borissie]

Zo oud? Wat ontzettend gaaf zeg! Wat knap dat u dit zo herkent. Mocht er nog meer informatie over bekend zijn, dan horen we het graag. De kinderen, en wij vinden het reuze interessant.

Even een (misschien domme) vraag. Is dit nu de schaal van het dier zelf, of is het een steen waar het dier op lag en daardoor een afdruk in een steen?


[Bewerkt door Borissie op 03-08-2012 om 11:13 NL]

[Frederik]

Zeker geen domme vraag. Bij dit fossiel is de oorspronkelijke schaal vergaan (dat gebeurt vaak). Wat je ziet is de opvulling van de schaal met sediment, wat nadien versteend is. Dit noemen we een steenkern. De ammoniet is door natuurlijke erosieprocessen vrijgekomen uit de klif, en is eventjes speelbal geweest van de golven. Hierdoor zijn de ribbels vervaagd (je kan er nog sporen van zien waar de buitenste winding zichzelf weer tegenkomt).

Leuk dat de kinderen het zo boeiend vinden! Het is ook echt wel een mooi fossiel om zo plots te vinden. Dat hebben ze goed gedaan.

[Borissie]

Bedankt weer voor uw reactie. Heel bijzonder om te lezen en door te geven aan onze kinderen hoe dit proces verlopen is. De kinderen zijn zeker geïnteresseerd en dat maakt ons ook weer enthousiast.
Leuk hoe u benoemd dat de steen even speelbal is geweest van de golven aangezien deze steen letterlijk met een golf voor de voeten van mijn dochter geworpen werd : )
Er zit ook een bewerking in de steen, een soort dun slingerpatroon (een beetje een soort eikenbladslingerpatroon. Heeft u toevallig ook een idee hoe dit er in komt?

[Frederik]

Goed opgemerkt, dat 'eikenbladpatroon' zijn sutuurlijnen, en het voorkomen en de vorm ervan zijn typisch voor ammonieten. Het binnenste van de ammonietenschelp is opgedeeld in kamers. Waar ze aan de buitenschaal gehecht zijn, vertonen de tussenschotten van deze kamers complexe plooien. Zo krijg je de patronen die je ziet, en dat noemen we dus sutuurlijnen.
De laatste kamer, de woonkamer, heeft geen tussenschotten en hierin leeft het dier. Aangezien je op jullie fossiel sutuurlijnen ziet tot tegen de 'monding' van de schelp, weten we dat de woonkamer, en misschien nog meer, ontbreekt. De woonkamer beslaat vaak meer dan een halve winding, dus het beestje moet nog een stuk groter geweest zijn.

[Frederik]

Trouwens, de ouderdom is een berekende gok. Ik heb even gekeken naar de geologische kaart van Frankrijk in de omgeving van de vindplaats.

[adekker]

Borissie schreef:
Bedankt weer voor uw reactie. Heel bijzonder om te lezen en door te geven aan onze kinderen hoe dit proces verlopen is. De kinderen zijn zeker geïnteresseerd en dat maakt ons ook weer enthousiast.
Leuk hoe u benoemd dat de steen even speelbal is geweest van de golven aangezien deze steen letterlijk met een golf voor de voeten van mijn dochter geworpen werd : )
Er zit ook een bewerking in de steen, een soort dun slingerpatroon (een beetje een soort eikenbladslingerpatroon. Heeft u toevallig ook een idee hoe dit er in komt?

Het "slingerpatroon" zoals u het noemt, zijn sutuurlijnen. Een ammoniet is het huis geweest van een inktvisachtige. Het dier leefde zelf in de voorkant van de schelp: de zogeheten woonkamer. Deze was ruwweg een halve omwinding groot. De rest van de schelp was opgedeeld in luchtkamers, die elk van elkaar gescheiden waren met een tussenwandje. De kamertjes waren gevuld met gassen die het dier kon aansturen met een soort "verbindingsbuis". Zo kon het stijgen en dalen in de zee. Deze tussenwandjes waren meestal vrij grillig gevormd en hieraan zijn de verschillende soorten ammonieten vaak ook te determineren. De "slingerpatronen" zijn dus de restanten van de luchtkamerscheidingen.

[adekker]

Frederik: je was me net voor (zie ik nu)!

[Frederik]

Gelukkig beweren we ongeveer hetzelfde