Hoe krijg ik deze Galeocerdo veilig uit zijn ''verpakking'' ?

[Pangeaman]

Hallo geraapt omgeving Antwerpen,
hoe krijg ik hem vrij,zonder dat ie breekt?
Gr.

[Bewerkt door Pangeaman op 07-10-2012 om 16:03 NL]

[Everhardus]

Zou er lekker vanaf blijven, dat fosforiet is knetterhard. Hij is mooi zoals ie is ! Gr,Marcel

[Stan]

Ik heb ooit 2 tanden uit het fosforiet proberen te halen. De eerste (lelijke kapotte) als test. Dit heb ik toen met een naald gedaan. Dit ging perfect. De 2e wat mooiere (niet al te groot hastalisje, dat durfde ik wel te riskeren) ging echter stuk. Het fosforiet bleek daar veel te hard en de tand brak mee. Het valt dus wel te doen, maar ik blijf er zelf tegenwoordig gewoon vanaf.

Gr. Stan

[adekker]

Laten zoals die nu is! Fosforiet verwijderen lukt lang niet altijd en brengt een groot risico met zich mee.

[Pangeaman]

Hallo allemaal,
dank voor de reacties,
we laten hem in de cadeauverpakking zitten.
Gr en mijn dank.

[Everhardus]

Stralen is welicht een oplossing, al betwijfel ik dit. Laat de tand voor wat ie is....dit is een van de mooie spelingen der natuur en nog niet eens een zeldzame verschijning van die vindplaats. Het is de vraag wat de kosten en de baten zijn......Ben me aan het verdiepen in de kosten van het stralen en ehh, die zijn hoe dan ook hoog.....indien goed gedaan. Gr,Marcel

[Elbert]

Hallo, ik heb redelijk succes gehad met bevriezen en weer ontdooien en dat dan meermalen.
Maar als een kapot tandje in het fosforiet zit, komt `tie er zeker niet heel uit...
Ik werd op het idee gebracht door fosforiet steenkernen van bivalven, die waren buiten blijven liggen en na een vorstperiode begonnen ze uit zichzelf te verkruimelen.
Een enkel stuk had ik liever niet behandeld; dan bleek de tand kapot en was het stuk leuker zoals het was toen ik het net gevonden had.
Dus is het een kwestie van inschatten of het zinnig is om te proberen of het stuk geprepareerd kan worden.

groeten, Bert

[Poilu]

Ik zou hem zo laten.

Op een zeker moment heb je een verzameling

"verpakte tanden".

Nix mis mee

Grtz, Hogst

[Maestro]

Bert ik heb een vraagje:

Deze megalodon heb ik met een flink stuk fosforiet gevonden. Met een dremel en een naald en veel geduld heb ik dit er redelijk goed af kunnen peuteren bij de kroon. Maar bij de wortel en de bourlette had het fosforiet veel meer grip. Daardoor springt het er niet gemakkelijk af. Het lijkt op de foto's alsof er niet zoveel fosforiet op de wortel zit, maar ik heb het blokje fosforiet kleiner kunnen maken in "de vorm" van de oorspronkelijke wortel. Maar dit is meer beeldhouwen geweest dan preppen.

Werkt de methode van invriezen en ontdooien ook op die moeilijke plekken? Het stoort me enorm dus durf het risico wel te nemen dat de tand kapot gaat, maar dat verwacht ik niet vanwege de robuuste vorm. Ik vind het wel de moeite waard om te proberen, omdat ik denk dat de complete wortel nog aan de tand zit.

Hoe vaak moet dit proces van invriezen en ontdooien herhaald worden, heeft iemand anders er ervaring mee?

Groet,
Maestro

[Elbert]

Hallo, de "vries en dooi" methode werkt alleen als er in het stuk een scheiding aanwezig is waar water tussen kan komen en/of als het gesteente zo poreus is dat het water opneemt.
In het geval van die meg zou ik het niet aandurven, in het geval van de aduncus waar het topic om gaat, zou ik dat weer wel durven.
Maar dat geeft niet de garantie dat het dan ook goed zal aflopen; het blijft een beetje een gok.
Hoe vaak je moet vriezen en dooien is per klus anders; mijn ervaring is dat het meestal wel vele keren is.
Als je werkt met b.v. kalksteenconcreties kun je het proces versnellen door het dooien te forceren met heet water of in de oven.
Dat heb ik met fosforiet alleen nog met heet water gedaan en dat werkte heel goed.
In het geval van de aduncus zou je het gewoon kunnen proberen; eerst goed nat maken en dan in de vriezer leggen.
Eenmaal bevroren hem in een kopje warm water doen.
Meestal zie je na een of een paar keer al of het fosforiet gaat brokkelen of niet.

groeten, Bert