labradoriet
labradoriet
Eindelijk: herfstvakantie én een nieuwe slijpmachine. Kostte nog wel even wat gepruts voor e.e.a. operationeel was, maar vandaag heb ik wat labradoriet geprobeerd. Lijkt te lukken, maar moet het nog wel polijsten. Alleen moet ik hem in het licht draaien voordat hij mooi "oplicht". Zou je hem zo kunnen zagen en slijpen dat hij altijd mooi is, ook zonder draaien?? (Het is een platte schijf, geen cabochon)
Re: labradoriet
Allereerst de vraag: is het Labradoriet of is het Spectroliet? Spectroliet is een "edeler" vorm van Labradoriet en heeft een breder kleurenpallet en ook zijn deze kleuren in grotere vlakken aanwezig.
Labradoriet en Spectroliet zijn beiden mineralen uit de veldspaatgroep en vrij makkelijk te slijpen en polijsten. De opbouw van deze mineralen is een aaneenschakeling van grotere en kleinere lamelachtig opgebouwde clusters, die ieder hun eigen kleuren en kleurrichtingen hebben. Vandaar dat bij het draaien van de stenen er telkens weer nieuwe kleuren zichtbaar worden terwijl andere kleuren dan juist weer lijken te verdwijnen. Tenzij het één grote cluster is, is het niet mogelijk de steen zo te slijpen dat alle kleuren vanuit dezelfde kijkrichting zichtbaar zijn. Om meer kleuren zichtbaar te krijgen kun je de steen het best wat bol slijpen. Cabochons slijpt men het best met de meeste kleur aan de bovenkant. Voor het slijpen de steen nat maken, alle kanten goed bekijken en zo bepalen waar de kleur(-en)het meest optimaal is. Dat wordt dan de bovenkant van je steen.
Bij grotere stukken die uit meerdere cluster bestaan, zal dat erg lastig worden. Hier zul je een gouden middenweg moeten zien te vinden. Bovendien zitten de clusters nooit naadloos aan elkaar vast, hetgeen bij een geslepen steen zal lijken op kleine barstjes.
Polijsten kan heel goed met Aluminiumoxide op een vochtige, vilten schijf.
Labradoriet en Spectroliet zijn beiden mineralen uit de veldspaatgroep en vrij makkelijk te slijpen en polijsten. De opbouw van deze mineralen is een aaneenschakeling van grotere en kleinere lamelachtig opgebouwde clusters, die ieder hun eigen kleuren en kleurrichtingen hebben. Vandaar dat bij het draaien van de stenen er telkens weer nieuwe kleuren zichtbaar worden terwijl andere kleuren dan juist weer lijken te verdwijnen. Tenzij het één grote cluster is, is het niet mogelijk de steen zo te slijpen dat alle kleuren vanuit dezelfde kijkrichting zichtbaar zijn. Om meer kleuren zichtbaar te krijgen kun je de steen het best wat bol slijpen. Cabochons slijpt men het best met de meeste kleur aan de bovenkant. Voor het slijpen de steen nat maken, alle kanten goed bekijken en zo bepalen waar de kleur(-en)het meest optimaal is. Dat wordt dan de bovenkant van je steen.
Bij grotere stukken die uit meerdere cluster bestaan, zal dat erg lastig worden. Hier zul je een gouden middenweg moeten zien te vinden. Bovendien zitten de clusters nooit naadloos aan elkaar vast, hetgeen bij een geslepen steen zal lijken op kleine barstjes.
Polijsten kan heel goed met Aluminiumoxide op een vochtige, vilten schijf.
Old rockhounds never die, they just slowly petrify!
Re: labradoriet
Super zo'n antwoord!
Ik denk dat ik labradoriet had, want hij heeft maar op een plaats kleur, voor de rest is hij zwart-groen. Op de Gea-beurs heb ik een steen gekocht: labradoriet uit Madagaskar. Bij die steen lopen de kleuren helemaal door de steen. Als de richting niet zoveel uitmaakt kan ik hem dus zo economisch mogelijk gaan zagen. Helaas is de herfstvakantie weer voorbij, maar mijn handen jeuken. Ik heb geoefend met de eerste stenen. Vooral bij vlakslijpen lastig om alle krassen eruit te krijgen. Dat is nog niet echt goed gelukt.
Ik denk dat ik labradoriet had, want hij heeft maar op een plaats kleur, voor de rest is hij zwart-groen. Op de Gea-beurs heb ik een steen gekocht: labradoriet uit Madagaskar. Bij die steen lopen de kleuren helemaal door de steen. Als de richting niet zoveel uitmaakt kan ik hem dus zo economisch mogelijk gaan zagen. Helaas is de herfstvakantie weer voorbij, maar mijn handen jeuken. Ik heb geoefend met de eerste stenen. Vooral bij vlakslijpen lastig om alle krassen eruit te krijgen. Dat is nog niet echt goed gelukt.
Re: Re: labradoriet
dag adekker,adekker schreef:
Allereerst de vraag: is het Labradoriet of is het Spectroliet? Spectroliet is een "edeler" vorm van Labradoriet en heeft een breder kleurenpallet en ook zijn deze kleuren in grotere vlakken aanwezig.
Labradoriet en Spectroliet zijn beiden mineralen uit de veldspaatgroep en vrij makkelijk te slijpen en polijsten. De opbouw van deze mineralen is een aaneenschakeling van grotere en kleinere lamelachtig opgebouwde clusters, die ieder hun eigen kleuren en kleurrichtingen hebben. Vandaar dat bij het draaien van de stenen er telkens weer nieuwe kleuren zichtbaar worden terwijl andere kleuren dan juist weer lijken te verdwijnen. Tenzij het één grote cluster is, is het niet mogelijk de steen zo te slijpen dat alle kleuren vanuit dezelfde kijkrichting zichtbaar zijn. Om meer kleuren zichtbaar te krijgen kun je de steen het best wat bol slijpen. Cabochons slijpt men het best met de meeste kleur aan de bovenkant. Voor het slijpen de steen nat maken, alle kanten goed bekijken en zo bepalen waar de kleur(-en)het meest optimaal is. Dat wordt dan de bovenkant van je steen.
Bij grotere stukken die uit meerdere cluster bestaan, zal dat erg lastig worden. Hier zul je een gouden middenweg moeten zien te vinden. Bovendien zitten de clusters nooit naadloos aan elkaar vast, hetgeen bij een geslepen steen zal lijken op kleine barstjes.
Polijsten kan heel goed met Aluminiumoxide op een vochtige, vilten schijf.
is het niet juist bij labradoriet dat de kleuren in grotere vlakken aanwezig zijn?
groetjes Aaron
Nullus finis longius si quod facis delectaris
Re: labradoriet

Net als Spectroliet kan Labradoriet ook grote kleurvlakken hebben (zie foto), maar over het algemeen zijn ze bij Spectroliet gemiddeld genomen wat groter. Natuurlijk is er geen duidelijke grens tussen Spectroliet en Labradoriet. Er zijn veel overgangsvormen, dus is het moeilijk om te zeggen waar Labradoriet ophoudt en waar dan Spectroliet begint. Op de foto is een steen te zien van ruim 1 kg. uit mijn eigen verzameling. Deze moet nog geslepen worden en is eigenlijk zo'n tussenvorm met een erg groot kleurenvlak.
Old rockhounds never die, they just slowly petrify!
Re: labradoriet
dag Adekker,
ik ben een soort van verliefd geworden op een stukje spectrolite op ebay
. Als ik hem zal kopen zal ik eens een foto plaatsen.
groetjes aaron
ik ben een soort van verliefd geworden op een stukje spectrolite op ebay

groetjes aaron
Nullus finis longius si quod facis delectaris
Re: labradoriet
Nou, daar liggen ze dan. Viel niet mee hoor. Ze glimmen wel, maar hebben nog facetvlakjes en ze zijn allemaal anders van welving. Van de best gelukte brak een stuk van de bodem bij het verwijderen van de doptick. Nu wil ik de bodem nog doen, maar ze zijn zo glad dat ze weer van de dopstick afbreken. Kortom: alle begin is (erg) moeilijk!
Re: labradoriet
Mooi resultaat en helemaal niet slecht voor een pas beginnend slijpster!
Tip 1: er bestaan mallen voor het slijpen van cabochons. Leg de mal op de onderkant van je gezaagde steen en trek hem over met een messing of aluminium punt. Dit vergemakkelijkt het slijpen van de gewenste vorm.
Tip 2: De steen wordt met speciale lak vastgezet op de dopstick. Hiervoor moet zowel de lak als de steen evenveel verwarmd worden voor een goede hechting. Centreer de steen al boetserende met vochtige vingers op de dopstick.
Tip 3: om de steen weer van de dopstick te krijgen, moet deze met een draaiende beweging boven een kleine gasvlam worden verhit, totdat de lak taai vloeibaar wordt. Laat de steen daarna afkoelen op een dubbelgevouwen stuk keukenpapier.
Tip 4: Krab met een oud schillemesje de meeste lakresten van de afgekoelde steen. Het zojuist gebruikte stuk keukenpapier goed natmaken met spiritus en daarme de steen verder schoonwrijven. De lak lost nl. op in de spiritus.
Tip 1: er bestaan mallen voor het slijpen van cabochons. Leg de mal op de onderkant van je gezaagde steen en trek hem over met een messing of aluminium punt. Dit vergemakkelijkt het slijpen van de gewenste vorm.
Tip 2: De steen wordt met speciale lak vastgezet op de dopstick. Hiervoor moet zowel de lak als de steen evenveel verwarmd worden voor een goede hechting. Centreer de steen al boetserende met vochtige vingers op de dopstick.
Tip 3: om de steen weer van de dopstick te krijgen, moet deze met een draaiende beweging boven een kleine gasvlam worden verhit, totdat de lak taai vloeibaar wordt. Laat de steen daarna afkoelen op een dubbelgevouwen stuk keukenpapier.
Tip 4: Krab met een oud schillemesje de meeste lakresten van de afgekoelde steen. Het zojuist gebruikte stuk keukenpapier goed natmaken met spiritus en daarme de steen verder schoonwrijven. De lak lost nl. op in de spiritus.
Old rockhounds never die, they just slowly petrify!