Een dwarsdoorsnede van Pycnodonte vesicularis

[FossilDude]

Masterofearth schreef:
Ik ga er van uit dat de originele kristallen door het organisme gevormd een andere kristal structuur hebben dan de calciet die bij rekristallisatie is gevormd en dat je daardoor de verschillen ziet? Of zijn het de onzuiverheden en andere elementen in de calciet die voor de verschillen zorgen, net zoals de element verschillen bij zirkoon zonaties.

Hoi Pim,

Dit geldt allebei. De originele kristallen door het organisme gevormd hebben inderdaad een andere kristal structuur dan de calciet die bij rekristallisatie is gevormd. De originele (fijne) kristalstructuur geeft nauwelijks kathode-lumeniscentie, de (grotere) ge-rekristalliseerde calciet geeft die heldere, geel-oranje kathodo-lumeniscentie. Daarnaast geven onzuiverheden en andere elementen vaak óók kathodo-lumeniscentie. In dit geval vooral de doffe, rood-oranje kleuren.

Groet,
Johan


[Bewerkt door FossilDude op 18-09-2017 om 14:28 NL]

[Lugo]

Hoi Johan,

dit is duidelijk geen huis-,tuin- of keukentechniek, die je zo maar even kan uitproberen. Heel interessant onderzoek in elk geval.

Heb jij een idee naar welke parameters moet gezocht worden in de schelpen om eventuele seizoen veranderingen waar te nemen?

Beste groeten

Lugo

[FossilDude]

Lugo schreef:
Heb jij een idee naar welke parameters moet gezocht worden in de schelpen om eventuele seizoen veranderingen waar te nemen?

Hoi Luc,

Dat is een goede vraag.

We denken dan aan variaties in zuurstofisotopen (die kunnen o.a worden gecorreleerd aan (seizoenale) variaties in temperatuur en zoutgehalte van het zeewater), variaties in koolstofisotopen (die kunnen o.a worden gecorreleerd aan (seizoenale) variaties in groeisnelheid en voedselaanbod van de oesters) en ten slotte in variaties van een aantal sporenelementen, zoals magnesium, strontium, zwavel en zink, die vaak ook seizoenaal varieren, met parameters als temperatuur, groeisnelheid en voedselaanbod en dergelijke.

Voor al deze parameters geldt: we kunnen alleen de originele variaties achterhalen als de kalk niet is gerekristalliseerd en er geen 'vervuiling' heeft plaatsgevonden. Vandaar onze uitvoerige testen.

Groet,
Johan

[hubertus68]

Hoi Johan,

hebben jullie nog behoefde aan schelpen? Ik heb nog een hele boel hier liggen, en deze lijken niet op bryozoa


Groeten,
Oliver

[FossilDude]

Op basis van de eerdere analyses konden we zien dat de vesiculaire calciet duidelijk meer tekenen van rekristallisatie en 'vervuiling' laat zien. Met 'vervuiling' bedoelen we dan dat er mineralen/elementen in de schelp terecht zijn gekomen die daar oorspronkelijk niet thuis horen in de schelpen. Dit soort 'verontreinigingen' gooien de oorspronkelijke subtiele variaties van sporenelementen waar we in geïnteresseerd zijn dus in de war.

Om de verdeling van elementen in onze schelpen verder te onderzoeken hebben we methode gebruikt die röntgenfluorescentie heet. In het Engels is dit X-ray fluorescence, of kortweg 'XRF'. XRF is een proces van fluorescentie waarbij een materiaal bij bestraling met röntgenstraling ook weer röntgenstraling uitzendt. Het uitgezonden foton heeft een langere golflengte. Het verschil in golflengte vertegenwoordigt een verschil in energie. De uitgezonden golflengte is karakteristiek voor het element van het atoom dat verantwoordelijk is voor het proces. Dit effect als methode wordt gebruikt om de elementaire samenstelling van het beschoten materiaal te bepalen.

In ons geval zijn we begonnen met de gehele schelp te bestralen, iets wat XRF-mapping genoemd wordt. Hiermee kan je de verdeling van verschillende elementen in de schelp zien.

In de bijgevoegde afbeelding zie je de concentraties van mangaan en ijzer (allebei afgebeeld als rode kleur) doorheen de schelp. Eerdere studies hebben aangetoont dat deze elementen aangereikt worden bij rekristallisatie. De afbeelding toont wederom het duidelijke verschil tussen de vesiculaire lagen en de 'gefolieerde' lagen, waarbij de vesiculaire calciet veel meer mangaan en ijzer bevat (en dus meer gerekristalliseerd is). Ook de eerder genoemde boorgaten tonen verhoogde concentraties van deze elementen. Dit toont aan dat het porie-water uit de sedimenten (rijk aan mangaan en ijzer) door deze boorgaten de schelp binnen kon dringen.

De slotlijn (rechts onder), waar wij onze isotopen-analyses willen gaan doen, ziet er wel goed uit (donkerblauw tot zwart= bijna gaan mangaan en ijzer, en dus niet 'verontreinigd' of gerekristalliseerd.

- wordt vervolgd -



[Bewerkt door FossilDude op 27-09-2017 om 14:47 NL]

[hubertus68]

Hoi Johan,

bedankt voor deze zeer interessante presentatie en dat jij ons laat deelnemen aan de methodes van onderzoek. Kan men eigentlijk vaststellen, waneer zich het ijzer en mangaan hebben neergezet in de schelp? Ik kan mij voorstellen dat dit ook een interessante vraag zou kunnen zijn.

Groeten,
Oliver

[FossilDude]

hubertus68 schreef:
Kan men eigentlijk vaststellen, waneer zich het ijzer en mangaan hebben neergezet in de schelp? Ik kan mij voorstellen dat dit ook een interessante vraag zou kunnen zijn.

Hoi Oliver,

Tot op heden blijft het alleen bij de vraag óf er ijzer en mangaan zijn afgezet in de schelp.

Dit moet ergens tussen het moment van begraving (~66 miljoen jaar geleden) en opgraving (2014) zijn gebeurd. Wanneer valt lastig te zeggen. Wel is het goed mogelijk dat regenwater een rol heeft gespeeld, wat zou suggereren dat het waarschijnlijk(er) is dat het ergens in de afgelopen miljoenen jaren is geweest, toen deze schelp relatief dicht aan het oppervlak lag.

Groet,
Johan

[FossilDude]

Nadat we door alle voorgaande technieken tot de conclusie waren gekomen dat de vesiculaire kalk van onze Pycnodonte specimens gedeeltelijk gerekristalliseerd is, maar dat de gelaagde kalk uit originele kalk bestaat, en dat richting het slot van de schelpen hoofdzakelijk van deze gelaagde kalk voorkomt, hebben we de schelpen bemonsterd.

Deze bemonstering werd gedaan met een zogenaamde "microdrill". Dit is een kleine robot-boormachine die aan een microscoop en een computer is gekoppeld. Via de computer kan je de robot-boormachine programmeren, zodat deze 1 voor 1 kleine lijntjes uit de schelp boort. Per lijntje verzamel je het vrijgekomen poeder, om later de chemische analyses op te doen.

Op de bijgevoegde foto zie je de bemonstering van één van onze schelpen. Je ziet een serie lijntjes die uit de schelp geboord zijn met de microdrill.

- wordt vervolgd -

[hubertus68]

Te gek wat jullie (kunnen) doen. Ik blijf de topic benieuwt en geinteresseert volgen. Bedankt voor deze verslag.

Groeten,
Oliver

[KoenJ]

Inderdaad erg interessant!!! Hear hear!