Marokko trip 2018

[ivok]

helaas nog niks op de keputer staan.

Maar het was een leuke trip weer.
goed vertoeven, goed zoeken, goed eten.

Verbazend weinig foto's van trilobieten, maar ja ongeprepareerde trilo's zijn dan ook niet zo fotogeniek.



Dag 1.
een dag van verwarring bij mij. Na een laatste avond thuis chaotisch alles nog bij elkaar in tas gooien.
's ochtends vroeg op weg naar fred en dan door naar Charleroi. rustig de vlieger in en uit.
Overtuigd dat we voor het donker de Atlas over zouden rijden.... Fred met zijn pessimistische dagplanning
19.30u rijden we weg uit Marrakesh.

ergens is er iets verkeerd in mijn koppie blijven steken want Fred kreeg gelijk.... 19.28u redden we de parking af van Marrakesh airport, de offline kaarten op de telefoon vergeten dus we zijn eigenlijk niet eens voor het donker Marrakesh uitgeraakt.
Daar ik een beetje nachtblind ben in een auto, danku Fred om ons weer veilig over de pas te rijden.
Onderweg in een van de "vlees" dorpjes wat gegeten, ook enkele spannende momentjes onderweg (dacia dusters 2de versnelling en inhalen...... dan gebeuren en vreemde dingen)
lekker laat richting ourzazate en vlak daarvoor overnachten in een leuk klein tentje. Kasbah imini...
bekend van lunches tijdens de voorgaande Jaren.
eenvoudig maar wel een aanrader voor iedereen <1.80m

[Frederik]

...als zelfs ik al diagonaal moet slapen om in het bed te passen.

De avond erna zijn we eindelijk in Alnif en teamen we met Marcel en Thomas uit Duitsland. Op het programma voor de komende dagen staan 4 dagen in Jebel Mrakib. Dit is een voor trilobieten erg interessant gebied met secties die gaan van de top van het Pragiaan tot het Eifeliaan. Voornamelijk midden-Devoon dus.

Omdat een bevriende wetenschapper met enkele vragen zit over de exacte ligging van specifieke trilobietenrijke lagen, en het voorkomen van bepaalde trilobieten in deze lagen, gaan we naar een plek waar we een aantal van de bewuste lagen in één profiel kunnen bemonsteren.

De weg naar deze plek is zelfs met de kleine Dacia's nog goed te doen, maar het kamperen is wat ruw, overal is de grond één groot stenenveld. We kiezen onze plekjes om de tent op te zetten dus zorgvuldig.

De eerste twee dagen bemonsteren we de trilobietenrijke lagen in dit profiel van onder naar boven: voor de eerste dag staat een couche met Ceratarges op het menu, maar natuurlijk vinden we vooral algemenere soorten als Gerastos, Diademaproetus en phacopiden. Toch duiken er ook enkele complete en minder complete Ceratarges op. Het duurt niet lang voor Ivo wat gaat prospecteren in de hogerliggende 'proetus'(Gerastos)-lagen, en ook daar mooie zaken aantreft. Naarmate de dag vordert, verhuizen we stelselmatig naar een Gerastos-laag, die enkele meters hoger in het profiel ligt. Deze laag is rijk. Naast de vele Gerastos en Phacopide trilobieten -de meeste opgerold- zien we ook resten van Thysanopeltis en zelfs Leonaspis.

Tot grote vreugde van Thomas, die voor de eerste keer voet zet op dit continent, worden we 's nachts getrakteerd op een verbluffend mooie sterrenhemel, de beste die ik hier in jaren gezien heb...

[Frederik]

Maar jullie willen natuurlijk ook wat vondsten zien. Dat valt niet mee want het materiaal moet nog uitgeprepareerd worden. Toch zien we af en toe ook herkenbare zaken voorbijkomen.
1) géén goniatiet, maar een grote gastropode, ex situ maar wellicht uit de toplaag boven de Ceratarges laag.
2) tijdens het aflopen van de sectie om alles met de GPS in te meten, kom ik deze sporenfossielen tegen.
3) Opgerolde phacopide in ventraal aanzicht. Door lichte verwering is de schaal bleek gekleurd. Merk de limoniet onder het pygidium op.
4) Bank met brachiopoden. Dit is uit de toplaag boven de Drotops laag
5) Er is ook leven in deze woestijn. Iets verderop vinden we twee bijenkasten. Woestijnhoning, het zal vast wel smaken.

[suffeleersT]

Mooi. Tis daar toch geweldig. Die wetenschapper zal blij zijn.

Je moet je niet inhouden hoor. Mooie doorsneden en vrij gekomen onderdelen zijn ook altijd leuk. En wij dan maar raden wat het kan zijn. Is leerrijk.

[Frederik]

De volgende dag schuiven we iets hoger in het profiel. Hier vinden we een laag met Mrakibina (Greenops) en een laag met Diademaproetus, die weliswaar quasi steriel is op deze plek.

Bovenop het plateau is een oude ontginning van een Drotops-laag te zien. Spectaculair, maar zowat onmogelijk om zelf een verse blok uit te halen. Deze laag loopt helemaal tot het kamp (foto 1). De plaatselijke ouvriers bouwen geïmproviseerde hutjes van stenen en zeilen, om uit de wind te kunnen slapen (foto 2).

Ivo had nog een geniale verrassing in petto: een paar kleine maar krachtige uv-lampjes moeten ons helpen om 's nachts schorpioenen te vinden in de Oued. Met succes! Vlak bij ons kamp zat meteen een flinke joekel, en hij lichtte op als een discobal.

[TriloBase]

Ivo zal zich wel geamuseerd hebben met die UV-lampjes.
Wat ik mij afvraag, kan je met die lampjes 's nachts ook naar trilo's zoeken? Dat zou geweldig zijn indien de doorsnedes ook zouden oplichten.

[Stijn]

Interessant. Dit jaar geen slangen onder de tent?

[Frederik]

Geen slangen onder de tent

De UV lampjes helpen jammer genoeg niet bij het vinden van trilobieten. Lichten wel op naast schorpioenen: plastic, en in mindere mate ook geitenkak. Dat laatste is handig om te kijken of je kampeerplek enigszins proper is.

[Frederik]

Dit is trouwens hetzelfde beestje met de flash gefotografeerd. Het is dus geen wit beestje, zoals sommigen denken als ik die eerste foto laat zien.

[Frederik]

Na een paar dagen op de eerste sectie in Mrakib, schuiven we een paar valleitjes op naar een equivalente sectie. Ditmaal moeten we een stevige voettocht maken tot de lagen. Onderweg zien we nog een mooie grote goniatiet die ligt uit te verweren (foto 1). Ik scan de laag op verdere specimens, maar zie enkel deze éne. Op de plek die we nu bezoeken is de Ceratarges couche afwezig of nog niet gelocaliseerd. Voorts is de sequentie heel herkenbaar: enkele 'proetus' of Gerastos lagen, een laag met Mrakibina (Greenops), en een laag met Diademaproetus antatlasius.

In één van de Gerastos lagen is door één van onze contacten onlangs ook de zeer zeldzame Otarionella aangetroffen. Het betreft een nauwelijks ontgonnen laag en het is erg gemakkelijk om blokken uit te breken. De laag laat zich gemakkelijk splijten en levert al gauw enkele mooie vondsten op, maar Otarionella blijft uit. Wel treffen we Gerastos en wellicht ook Austerops aan.

Na een deugdoende lunch ter plaatse (tajine, foto 2), werken we verder in de Diademaproetus couche. Initieel wordt er niet zo veel gevonden, maar naarmate de dag vordert beginnen de vondsten te komen: Gerastos, Austerops, Diademaproetus (foto 3), Cyphaspis, wat scutellide fragmenten, Leonaspis, ... de meeste zien we als doorsnedes.
Voor Thomas is het herkennen van de doorsnedes nieuw, en hij worstelt in het begin nog wat hiermee. Is dit een kop? of net een staart? zucht... waarschijnlijk sneuvelt er wel eens een mooi exemplaar, maar iedereen moet leergeld betalen. We proberen hem zo goed en zo kwaad dat kan op weg te helpen. Door zijn uitgebreide ervaring met fossielen zoeken leert hij erg snel, en stilaan weet hij -niet zonder trots- enkele trilobieten te herkennen.

Na een uurtje stevig doormeppen sta ik even stil bij het uitzicht (foto 4). In de verte zien we in het Ma'der bekken verschillende dust devils. De wind steekt meestal op in de namiddag en het is elke dag duimen dat het niet té erg wordt. Gelukkig valt het mee. Genieten!

[Bewerkt door Frederik op 20-04-2018 om 10:29 NL]