Een poos geleden......

[Theo]

vooralleer dat \"JAMMER(2)\" escaleert,en we weer met getrokken messen tegenover elkaar staan,laat ons eens een ander onderwerp aansnijden.
Ik weet niet of het veroorloofd is maar kunnen we niet eens verhalen wat de mooiste,aangenaamste,verrassendste momenten geweest zijn die we bij het verzamelen hebben meegemaakt.(gaat dus wel degelijk over fossielen)
kortom wat is je leukste anekdote die je met ons wil delen.
sommigen hebben er wel meer dan één veronderstel ik. Dus laat je gaan.
PS Laat de lokatie voor wat ze is.

[binbinneke]

Aah, een optimist in deze harde tijden

Wel bij mij nog steeds datzelfde verhaaltje;
Toen vorig jaar mijn haaientanden-verzamelinkje zich nog strekte tot enkele afgerolde en gekochte tandjes ging ik voor het eerst kijken in Antwerpen.
Daar was ik nog geen kwartier toen ik als allereerste tand m\'n symphysaire Notorynchus opraapte. (zie avatar)
Tja: KICKEN² 8)



En in het limburgs krijt, voor de 5e keer zoeken. Stap net de groeve in en zwaai met mijn moker (van een meter lang) 2 keer: Mosasaurus. Het geeft een raar gevoel, je hoort wel dat anderen zulke dingen vinden, maar verwacht ze nooit zelf te vinden.

gr. robin

[Supergraver]

Mijn mooiste moment is een aantal jaar geleden in de Peace River geweest. Samen met m\'n buddy zijn we daar speciaal voor de fossielen naar toegegaan (dit was onze tweede trip). Het jaar daarvoor hebben we natuurlijk wel aligators enzo gezien, maar verder geen close encounters. En ook deze keer hadden we tot de laatste dag lekker zonder onaangename verrassingen geschept en gezeefd. De laatste dag van ons verblijf was net zoals de voorgaande dagen lekker warm en we stonden allebei zo\'n 15 meter van mekaar te zeven. Toen hoorde ik een luide kreet en zag ik m\'n buddy 2 meter boven het water uit springen, zo op de kant, met ogen zo groot als schoteltjes. \'Een slang, een slang!\'
Ik ben vrij nuchter wat dat betreft en loop naar hem toe en vraag hoe die er uit zag en waar hij h\'m had gezien. Een donkerbruine slang, zo\'n 30 a 40 cm en hij zwom in het water. Dus ik zeg nog tegen m\'n buddy, tjoh das dan de eerste deze week kom we gaan we gaan weer graven, ze zullen vast niet allemaal op de laatste dag komen. Dus we lopen terug over de kant naar de plek waar onze rugzakken staan, ligt er daar dus nog een slag precies op zijn rugzak, hahaha. Hier na zijn we er nog een in het water tegengekomen, waarna we het wel welletjes vonden. Vanzelfsprekend hebben we nog een paar foto\'s genomen (zie ook bij de vindplaats beschrijving van de Peace River) en later vertelde een paar locals dat het om jonge watermocasins ging, een vrij giftige maar voor gezonde fitte mensen niet dodelijke slang.

Groeten,

Martijn

[Mammoetkies]

Goed, ik ben nog niet zo vaak fossielen gaan zoeken, en heb nog geen museumstukken gevonden maar toch wou ik even een leuk verhaal schrijven, want mijn neven, tante en ik beleven altijd wel een spannend avontuur. Mijn verste reis voor enkel fossielen is die naar Solnhofen (DU). Toen we in groeve \'Blumenberg\' aan het zoeken waren vonden we vele \'Saccocoma tenella\', (snel vertaald: ) vrijzwevende zeelelies. Bij elk exemplaar weergalmde een vreugdekreet door de groeve en we voelden ons de gelukigste fossielenzoekers ter wereld, ... , al snel echter kwamen we samen tot de conclusie dat ze op ongeveer elk stuk steen zaten dat we omdraaiden en de rust keerde terug in de groeve. Maar niet voor lang want al gauw weergalme daar die langverwachte kreet door de groeve, waarvan we allen wisten dat hij zou komen, maar we wisten nog niet wie de gelukkige zou zijn. Met een machtige klap van de hamer \'tikte\' ik de desbetreffende laag open waarin voor het eerst in al die miljoenen jaren hij de zon weer zag, en ik exclameerde*: AMMOOOO!!**

TIP voor alle andere verzamelaars die nog geen krokodillen en slangen zijn tegen gekomen tijdens het fossielen zoeken ( ), vertel je verhaal gewoon wat spannender! .

Ik ben beniewd naar alle andere mooie en spannende verhalen en vondsten! Wie weet wat mij nog te wachten staat...

* exclameren = uitroepen
** ik vond de eerste ammoniet!

[Bewerkt door Mammoetkies op 26-03-2008 om 22:04 NL]

[Theo]

Wel een paar jaar geleden gingen we met de hele familie voor een verlengt weekend naar zee.Ik had gehoord van tandjes ergens bij de \"Zwinmonding\" en daar wilde ik opaf.


Het begon allemaal,neen,niet in m\'n melkherberg,maar op een kamping aan onze kust.
Het was nog fris,droog,en er stond een flinke bries,
De famillie zat bijeen en er werd besloten dat de vrouwen morgen gingen winkelen, er moest wel iemand op de kinderen passen, broekjes van 5-6-7 jaar. Ze weten dat ik winkelen haat,en zodoende werd ik uitverkoren om op dat gespuis te letten.
Ik zeg :
\"OK,...OK als\'t redelijk weer is,ga ik met de bengels naar\'t strand en gaan we haaietanden zoeken.\"
En zodoende arriveerde ze de volgende morgen allen met een tasje met warme kleren.
Als alle grote bengels het hazepad hadden gekozen en ik achterbleef met het klein gespuis ,zeg ik na de boterhammen met \"sjokko\",de gezamelijke afwas het nodige gekibbel en het breken van een smurfenmok.
\"komaan jongens allemaal jullie botten aan.\"
Na een paar minuutjes krijg ik in de mot dat Jeroentje zijn laarsjes ni aan krijgt.
\"komhier ,da\'k u help\"
Ik zet da ventje op tafel,sleur,trek,vloek eens binnensmonds maar na een paar minuten zitten die laarsjes aan z\'n voetjes.
Ik zet hem op de grond,zie ik dat ze net verkeerd zitten,rechts zit links en vise versa.
ik pak hem vast zet hem terug op tafel sleur,trek,vloek al wat harder, maar uiteindelijk zijn ze uit en terug aan.Deze keer aan de goede voetjes.
Ik kijk langzaam,voldaan,naar de laarsjes,...dan naar hem,onze blikken kruisen elkaar,hij buigt zijn hoofdje en zegt op zachte toon:
\" da zijn mijn bottekes ni\"
Ik kijk even naar hem,dan zijn voetjes,zucht even...
\"Verdo****,en da zegde gij nu pas!
ik zwier hem terug op tafel, trek,foeffel,sleur die botten uit,trek zijn voeten bijna van z\'n beentjes,en als ze op tafel liggen vraag ik:
\"allee,van wie zijn die botten...\"alles blijft stil,\"alleeeeee\"?
jeroentje antwoord:\"Van jantje,mamma is gister avond nog vlug naar de buurvrouw gelopen voor jantje\'s botten,de mijne pasten niet meer en hebben ze thuis geleten.Mamma heeft gezegd dat ik deze vandaag maar voor één keertje moest aandoen.\"
Ik denk dat ik toen al een beetje rood begon aan te lopen.
\"Dan moeten die verdomde botten WEL !! aan\".
Nu heb ik een beetje spijt dat ik zo woest die rubbers aan zijn voetje gewrongen heb,maar na een uurtje waren we klaar.
k\'zeg:\"Komaan we zijn weg,nog allemaal onze muts op en ons wantjes aan en we kunnen naar\'t strand.\"
Allemaal doen ze hun muts op,wanten aan...behalve Jeroentje.
k\'Zeg awel,waar zijn je wantjes?\"
Jeroentje buigt zijn hoofdje en fluistert stillekes:
\"die heeft mamma in mijn bottekes gestoken omdat ik ze niet zou vergeten.\"
Ik...Ik...IK;;;;
op dat ogenblik kwamen de vrouwen terug binnen,en ik droop af stillekes naar t\' strand, even uitwaaien,afkoelen,en zien dat ik geen tandje kon vinden.

Dit is een verzonnen verhaaltje dat ik wat heb aangepast,maar ik vond het toen zo mooi dat ik het jullie niet wil onthouden;

[Carcharias]

Mijn 2e zoekdag CBN verliep niet helemaal fantastisch. Ik en m\'n vader waren aan het zoeken terwijl de vrouwen *zoals bijna elke zoektocht* lekker onderuit op het strand lagen. M\'n eerste ammonietje was al snel gevonden, Een klein Schloembacia varians. Even later ziet mijn vader een grote steen liggen. Dus ik begin erop in te hakken, maar het lukte niet echt. *ik was toen nog wat klein en minder sterk:D* Dus m\'n vader zegt geeft es hier. Hij pakt de hamer en beitel en geeft een porse klap op de steen. Ik sprong overeind. Vanwege de mooie ammoniet die precies in het midden van de steen zat. Natuurlijk was ik vergeten dat er een stuk rots boven m\'n hoofd hing. En je raad het al, Pok! m\'n hoofd tegen dat stuk rots en een ingehouden vloek over het strand. Even later lopen we over de natte Gault klei en ja hoor, daar ga ik weer met m\'n botten die geen grip konden houden op de gladde Gault. Heel m\'n kleren onder de witte krijt. M\'n moeder was er iets minder blij mee. Maar de vondsten waren die dag niet slecht. Dus ik was wel tevreden.

Op een koude winterdag liepen we over het strand van ZWP. Het was beswel fris en ik liep daar met m\'n vader en moeder *m\'n zusje had geen zin* M\'n moeder en vader wisten een plekje waar je grote tanden kon vinden dus daar liepen we naartoe. We liepen zo\'n 30 meter uit elkaar, m\'n vader voorop en ik liep vanachter. Ineens hoor ik een luid geroep van m\'n moeder. In de overweldigende blijschap liet ze de tand bijna vallen. Ze had de grootste tand gevonden die we nog steeds naar opzoek waren.

Gr. Robbin (P.S. eerste verhaal is een klein beetje bewerkt)

[Hieronymus]

@ Theo, ach zo, Jeroentje zomaar botten aanwringen:D.

On topic:

Enkele verhaaltjes (ik vertel graag):

Vorig jaar ergens, tijdens een of ander vakantieweekend aan zee.
Er is in Knokke een plekje op het strand waar ik nogal eens graag een kijkje neem, er liggen namelijk niet bijster veel tanden maar de leukste vondsten heb ik toch zeker daar al gedaan.
Ik was er al anderhalf uur aan het wandelen, echter zonder fatsoenlijk resultaat (buiten de gewoonlijke brokjes die er te vinden zijn).
Nu zag ik half verscholen in het zand een wortel en een stukje kroon. De kroon was zo bedekt dat het nogal een smalle kroon leek, mijn gedacht was dus: oh leuk, een striatolamia en blijkbaar een redelijk complete...
Ik buk me, neem de wortel vast en tot mijn verbazing schuift het ding uit een heel hoopje zand en weg was de smalle kroon en in de plaats was een bredere, gekartelde kroon gekomen.
Ik moest even blijven staan om te beseffen dat ik net een C.carcharias gevonden had, subliem gevoel.

Verhaal 2:
Ik was voor de zoveelste keer in eht Antwerpse terug te vinden, maar nu op een plek waar ik voordien nog niet geweest was en waar nu iedereen geweest is (lol).
Ik was er wat aan het zeven, aan het rondkijken en aan het rondwandelen. Het resultaat viel al goed mee en ik was al uiterst tevreden. Ik rust wat uit na een zeef en sta wat naar de grond te turen en op een goeie halve meter van mij, in mijn eigen voetstap, ligt een vrij gave meg op mij te wachten. Ook kippenvel, \'t was mijn eerste uit Antwerpen.

Nummer 3:
Het was een mooie zonnige dag aan de kust van CBN en mijn vader en ik hadden al een hele zooi fossielen gevonden en we waren vertrekkensklaar toen een kleine uitstekende steen in de rotswand me wat opviel. De steen hing redelijk hoog én ge moogt natuurlijk niet in de wand kappen dus ik dacht: ik zal er maar stillekes afblijven.
Maar mijn nieuwsgierigheid was groter dan mijn \"Jeroen, houdt u in\"-vermogen en ik nam een steen van op\'t strand en ik gooide naar de steen in de wand.
Ernaast, natuurlijk... na ettelijke pogingen heb ik dan maar m\'n pa geroepen en ik zei hem: Smijt ne keer naar die steen daar, ik ben is \"curieus\" wat er achter zit.
Zo gezegd zo gedaan en pa Jeroen smeet van de eerste keer raak en de steen donderde naar beneden.
Ja hoor, voor mijn voeten lag een prachtige Acanthoceras.

Zo zie je maar, zulke leuke momenten vergeet je van je leven niet!

Greetz

[Bewerkt door Hieronymus op 27-03-2008 om 13:16 NL]

[Theo]

Toen reed ik nog iedere week naar dat groevetje.Ik had de \"patron\" vrij goed leren kennen.
Na het ongeval had ik gehoord dat het zoeken er niet meer was toegestaan,maar na een week of drie belde ik hem op en tot mijn verbazing werden we,ondanks de verbodstekens,toch getolereerd.
En zodoende reed ik terug naar de groeve.

Ik had die dag een behoorlijk stuk afgegraven en daarna gezeeft,het rsultaat was erg goed,daarom begon ik aan een tweede stuk.Op een gegeven moment steek ik met de schop door de wand,in een vroeger gegraven put die ondertussen terug was dicht gegooid.Raak ik iets,bij mijn tweede steek zie ik dat het iets rood is en zacht,het geeft mee.Ik voel me onprettig worden.Ik steek nog even wat verder zie dat het een rood jasje is,probeer het voorzichtig naar me toe te halen en te openen.Ik voel weerstand,het is niet samengedrukt door het gewicht van het zand.(1,5 m diep)Tot m\'n verbazing zit er nog een bundeltje in de jas.Met het ongeval in het achterhoofd friemel ik het nog voorzichtiger open.

zitten er een gescheurd regenpak,
verscchillende plastiek flessen en etensresten in.Ik was enorm opgelucht,maar heb het voor die dag maar voor bekeken gehouden.
Ben van die dag af nog voorzichtiger geworden.

[Jim]

Hier het verhaal van de dag waarop ik mijn eerste zonnetje vond.
dit blijft een mens bij!

Vanmorgen rond 6.40 uur opgestaan,wassen,aankleden en me klaarmaken om te vertrekken naar...
Robin thuis.
Dan snel vetrekken naar de Antwerp area,voor een voormiddagje te gaan zoeken
Na 5minuten heb ik 2 afgerolde tandjes gevonden,dan opeens riep robin me,hij had een fraaie retroflexus gevonden.
ik neem even robin zijn schopje om eens te kijken of er onder het zand nog iets verstopt zit en dan opeens: joepie een tandje.
Maar ik was natuurlijk nog veel blijer toen ik zag dat het een symphysitaire tand was van een ?Notorynchus.
Mijn dag kon alvast niet meer stuk.
Ook robin vond een mooie kroon van een symphy,1minuut na mij op slecht 1 a 1.5 meter afstand.
Verder wasche teen leuke voormiddag!
Verder nog een preytig weekend aan iedereen!
grtjs
Jim

[Ceraurus]

...Tsjechie vorig jaar. Steentje klop. Kopje hier, staartje daar. Ik vond een steen-klop-klop- en toverde er een paar Prionopeltis-staarten uit. Vervolgens gaf ik het blok aan Dennis zodat hij er mogelijk ook nog iets uit kon halen. Dennis had namelijk nog niets gevonden. Ik zal zijn opmerking na zijn geklop op steen van een minuut nooit meer vergeten. \'Tomas dit ga je niet leuk vinden\', om mij vervolgens een complete Prionopeltis archiaci te tonen, positief en negatief. Gelukkig vond Dennis het Siluur niet zo boeiend en heb ik het stuk kunnen ruilen tegen een (groot) aantal cambrische trilobieten, Dennis favoriet.
1-1 Dennis-Tomas.

<:{{{{{>