Paleontica Community

Klinkt als een perfecte dag! Met spanning, ontspanning en vol fossielen. Ik ben erg benieuwd naar de vondsten.

Pim

Hallo, als het goed is, heb ik net m`n eerste foto op het forum weten te zetten; ik kreeg maar iedere keer de melding dat mijn foto meer dan 6.000.000 bytes telde en daarom niet geplaatst kon worden. Fijn...in plaats dat er dan een suggestie volgt van: bewerk de foto o.i.d. nu heb ik het puzzeltje zelf opgelost met hulp van de infopagina van deze site; hulde!
Weet nog niet hoe het er uit gaat zien, maarre... dit is een gedeelte van de vondsten van gisteren met goed nieuws voor Spongebob; volgens mij zijn er wel degelijk sponzen te vinden in het Toarcien van de Causses.
Het ronde ding rechtsonder is, vermoed ik, een gepyritiseerde spons.
Spongebob moet het me maar vertellen; ik ga nog proberen om een detailopname te maken, maar verwacht nog niet te veel van me.
Op de foto heb ik de ammonieten gerangschikt grofweg op het nivo waar ze gevonden zijn; hoe hoger in de foto, hoe hoger in het Toarcien gevonden.
Aan de rechter zijkant de zaken die niet-ammoniet zijn, wat gastropoden, een nodule met mogelijk een kreeftje en een deel van een nautilus of belemniet, ikzelf denk dat het een losse kamer van een nautilus is.

Het verhaal begint met mijn wens om de bron van die boer toch weer terug te vinden en dat is me gelukt; idd het trekkerspoor volgen tot zo hoog mogelijk en daar vond ik de bassins met bronwater; niet zo koel als vorig jaar, het is dit seizoen hier veel warmer en droger geweest dan vorig jaar.
Voorafgaand hier aan heb ik eerst een andere locatie bezocht; de kleine Hildoceras in steenbewaring helemaal onderaan op de foto komt er vandaan, verder was er niet veel te vinden.
En de boer die deze grond bezit, kwam, op weg naar zijn runderen, langs en informeerde wat ik van plan was.
Hem, in mijn beste frans (datisniezoveel) zo goed mogelijk duidelijk gemaakt dat ik niet een van de mensen ben die zijn keurig aangelegde weg verniel door in de berm te gaan graven en zo de stabiliteit van die berm naar zijn grootje help.
Maar het gereedschap, dat ik heel zichbaar bij me droeg, uitsluitend gebruik om me een weg te banen langs steile regengeulen en uiteindelijk werd ik begrepen, was het goed en hebben we elkander een goed vervolg van de dag gewenst.
Even later daar een leuke seam git gevonden; net onder de oppervlakte, een meter lang, max. 20 cm breed en max. 1.5 cm dik, in allemaal blokjes gebroken, pondje ongeveer; best een leuke hoeveelheid git.
Na een snelle rondgang op deze eerste locatie, waar ik ook wel es met Kalootklooier geweest ben, er voor gekozen om toch het puzzeltje van de vorige dag eerst op te lossen, al had ik nu absoluut geen gebrek aan drinken.
Kan het gewoon niet uitstaan als ik zoiets niet kan terugvinden...
Net onderweg er naar toe verraste ik een hinde, die er aanvankelijk snel vandoor ging, maar even later bleef staan en ik bleef ook wachten; ik zag die hinde kijken en denken "maar ik zag hem toch?"
In het veld ben ik doorgaans in camouflagekleuren gekleed, juist om dichter bij het wild te kunnen komen en niet zo snel op te vallen bij loslopende stieren met een slecht humeur.
Dus ik bleef doodstil staan (ws. onzichtbaar voor het dier), dat even later haar weg rustig vervolgde en langzaam uit beeld verdween.
Doorgelopen naar de waterbassins, die nu wel makkelijk te vinden waren en daarna door naar een ontsluiting iets verder op, midden voor de Puech de Suege.
Daar een uurtje gezocht, maar het was wel duidelijk dat ik daar niet de eerste bezoeker was dit seizoen; overal voetsporen van eerdere bezoekers en de vondsten waren magertjes.
Terug gewandeld onder escorte van een zestal lammergieren; ze blijven hoop houden...
De steile wand waar ik gister verslag van deed, is een zijkant van een diepe kloof waarvan ik eigenlijk altijd de rechterkant heb afgezocht; de linkerkant ziet er heel ontoegankelijk uit en het onderste gedeelte is echt heel steil, misschien wel 70+ graden, dus onbeklimbaar.
Dacht ik.
Had op Google Earth al meermalen zitten kijken en de gemiddelde hellinghoek van de linkerzijde moest minder zijn dan die van de rechter...?
Ben op de bonnefooi een regengeul aan die linkerkant in geklommen en na 20 meter werd het idd veel te steil, maar net voor dat stuk leek het me wel mogelijk om, via de zijkant, omhoog te klimmen en zo dat heel steile stuk te omzeilen.
Ik zeg niet dat het makkelijk was, maar het was te doen en toen ik eenmaal naar dat 2e niveau geklommen was, werd het me duidelijk: het onderste stuk is na ca. 20 meter zeker onbeklimbaar, maar daarna vlakt het uit en een gedeelte van 30m tot 45m is dan redelijk begaanbaar, waarna de hellinghoek van het stuk daar boven weer ruim 70+ is.
En ik had al gezien dat de meest interessante lagen keurig tussen die 30 en 45 meter hoogte zaten, dus ben ik, rustig aan en heel behoedzaam, maar es gaan kijken of er op dat terras wat te vinden was.
En dat bleek zo te zijn! Geen spoor van menselijke activiteit en in kort tijdbestek raapte ik een aantal grote pyrietammonieten op, waaronder enkele flinke Hammatoceraten die tot nu ontbraken in mijn Causses verzameling.
Op de foto zijn het de grootste exemplaren, net onder het midden.
Inmiddels was het zonnetje alweer een eind om me heen gedraaid, was ik al weer best lang bezig, dus heb ik ervoor gekozen om niet alles af te zoeken, maar een flink gedeelte te bewaren voor een bezoek later in deze trip; wie wat bewaart...
En ik had wel weer zin om te zwemmen; de camping ligt direct aan de Tarn, met een eigen strandje.
En net stroomopwaarts ervan is een stroomversnelling over een sterke ondiepte en een stuk stroomafwaarts is dat ook zo, dus alle vis van formaat zit het hele zomerseizoen gevangen tussen die twee ondieptes.
Tegenover de camping, aan de andere kant van de rivier, is een ontsluiting van de Schistes Carton, die even verderop via een forse breuk/verschuiving weer helemaal verdwijnt.
De breuk zorgt ervoor dat er tegenover het campingstrand een diep stuk water is, waar alle grote vis zich heeft verzameld; ik heb het dan over met name barbelen (wel 300 stuks), maximaal tot 90 cm groot, een enkele rivierkarper, forel, baars, kopvoorns en allerlei kleinere types als grondel ect.
Het is een favoriete bezigheid van me geworden om een stukje van de ene stroomversnelling naar de andere af te zwemmen met duikbril en snorkel en dan de vis, die soms maar hooguit een meter onder me zwemt, te observeren. Alsof ik door een heel groot aquarium zwem!
En sinds ik die barbelen letterlijk in de ogen heb gekeken, ben ik gestopt met er op vissen; ze zijn toch niet te eten...en hondsmoeilijk om te vangen...
Morgen ga ik een versnellinkje terug; alleen even kijken op de ontsluiting waar het voor mij hier allemaal begonnen is, het lag er vorig jaar door diverse instortingen met bijhorende moddergletsjers droevig bij, dus hopelijk nu iets beter...
En als dit foto experiment een succes is, kunnen jullie binnenkort meer beelden bij de verhalen verwachten.
Laten we het hopen...

Tot morgen, Bert


[Bewerkt door Elbert op 02-09-2016 om 19:09 NL]

[Bewerkt door Elbert op 22-10-2016 om 07:25 NL]

Het is je gelukt Bert, de foto staat op het forum.
Veel plezier daar nog, ik geniet stiekum mee !!

Mooie vondsten en leuk om een foto te kunnen zien. Al word het verhaal erg beeldend verteld waardoor dat op sommige punten meer zegt dan ik op de foto kon onderscheiden.
Goed geschreven en ik kijk uit naar de volgende!

Hallo, ik maak in het fotografie gebeuren, zij het langzaam, vorderingen; 1e foto is een vergroting van de vermoede spons; Spongebob, wat denk je er van?
Tweede foto is mijn tijdelijk onderkomen hier; het is een tent met een hoog Tardis gehalte; hij lijkt klein, maar als je binnen bent: whow! Veeel ruimte.
Ik ga nu voortaan de camera mee het veld in nemen; kunnen jullie ook meegenieten van de vergezichten...
Ik heb het deze keer wat kalmer aan gedaan, het is hier nog immer 30+, dus voluit beesten in het veld is dan geen goed idee.
Ik ben naar de ontsluiting gelopen die ik gister al aankondigde en zowaar! het lag er een stuk beter bij dan vorig jaar; veel van het ingestorte materiaal is door de rivier mee genomen en waar stroomopwaarts de lagen al jaren bedekt waren, zijn die nu schoongespoeld en een bezoek meer dan waard.
Een goede bescherming van deze vindplaats is dat het alleen bereikbaar is door de rivier te doorwaden en niet iedereen zal daar toe overgaan.
Alhoewel, vandaag was het een makkie; door de heel warme en droge zomer staat het water lager dan normaal en dat maakte dat ik alleen de pijpen van de korte broek hoefde oprollen en zo de rivier door kon; normaliter is zwemkleding wel nodig...
Deze ontsluiting is midden- en boven Toarcien; grofweg van de bifrons zone tot en met de lagen waar Polyplectus discoides gevonden wordt en sommige stukken zijn beter ontsloten, ander weer minder.
Ik start meestal op een strandje waar ik ook mijn spullen neerleg; en begin dan met een grote huishoudborstel de lagen schoon te vegen en al snel komen de eerste Pseudogrammoceras fallaciosum en consorten dan tevoorschijn; meestal alleen een klein randje van de kiel, dus het is wel zaak nauwkeurig te kijken, maar na zoveel jaren op deze stek, denk ik dat ik er niet zoveel meer mis.
Dit is volgens mij ook met afstand de rijkste laag in het boven-Toarcien, als het gaat om goed bewaarde specimen, al vind ik van de ammonieten alleen het phragmocone, de leefkamer is platgedrukt en slechts een heel dun laagje met wat kleur van de schaal.
Het zoeken hier, met die borstel, is een stoffige bedoening en na een uurtje prutsen is het dan ook meer dan tijd voor een afspoelbeurt in de rivier, maar daar vind ik soms ook uitgespoelde ammonieten in de diepere geultje in de bodem, dus het snorkelsetje gaat onveranderlijk mee.
En ook deze keer niet vergeefs.
Een uitstapje stroomafwaarts leverde alleen een ontmoeting met een slangetje op, een beestje van ca 35 cm, bruin met een mooi getekende en gekleurde kop.
Zijn wel de krenten in de pap voor mij, mag dat graag, op veilige afstand, goed bekijken.
Voor de rest was het stroomafwaarts nog steeds bedekt met een dikke laag modder, dus heb dat snel voor gezien gehouden.
Na een eerste zwembeurt ben ik daarna es wat stroomopwaarts wezen kijken; er is daar een stukje waar ik, met wat geluk, mooie Grammoceraten kan vinden die ook qua afmeting heel interessant zijn.
En ik had geluk; omdat het water lager staat dan normaal, is er een stuk ontsloten wat dat normaliter niet is en precies aan de rand van het water trof ik een flinke Grammoceras van een 4 tal centimeter en ben daarop met de borstel en het mes aan de gang gegaan en dat leverde nog een 5 tal goede ammonieten op.
Het is heel typisch met die Grammoceraten; ik vind ze altijd in groepjes van maximaal 7 stuks en hoezeer ik daarna ook mijn best doe, ik vind er daarna weinig meer.
Maar da`s niet erg, zo blijft die vindplaats interessant en heb ik er langer plezier van.
Voorbij de Grammoceraten loop ik verder terug in de tijd en dat leverde me enkele leuke Catacoeloceras en nog een ammonietje dat ik niet meteen thuis kon brengen, komt nog wel.
En omdat ik deze ontsluiting, die niet groot is, deze trip nog vaker wil bezoeken, heb ik het daarna voor gezien gehouden, ook de temperatuur liep al weer hoger op dan veldwerktechnisch wenselijk is, dus ben ik op het gemakje terug gewandeld naar de camping voor nog een sessie vissies kijken en daarna een welverdiend koud biertje in de schaduw... wat een rotleven...
Voor morgen wordt een middagtemperatuur van 34 graden voorspeld, dus blijf ik lekker mijn gemak houden en ga niet het veld in, een goede gelegenheid om nog wat met de computer en het foto bewerkingsprogramma te stoeien...
Hou het koel,

tot morgen, Bert

[Bewerkt door Elbert op 05-08-2018 om 07:19 NL]

Elbert schreef:
Dit jaar voor het eerst met mijn splinternieuwe Lotus-belle tent, een kruising tussen een jurt en een tipi; een magnifique ding; mooi en praktisch en eenvoudig door 1 persoon op te zetten en da`s heel handig als je alleen bent.

Ik had geen idee wat je ermee bedoelde maar zie nu op de foto wat voor een mooi ding het is. Prachtig hoor!

Elbert schreef:
Sommige mensen vinden het maar raar dat ik al meer dan 30 jaar juist hier de zomervakantie doorbreng, maar er is hier zoveel te zien en te doen dat ik na al die jaren nog steeds ieder jaar weer een paar nieuwe ontsluitingen/vindplaatsen bezoek en tijdens mijn zoektochten in de literatuur en op internet duiken er nog immer steeds dingen op waarvan ik denk: "moet ik ook zien"

Met ons gezin ben ik één keer (in 2005) wezen kamperen bij Millau. Het is er erg mooi, vooral de Tarn, het grillige rivierdal, de prachtige brug. Ik kwam er niet voor de fossielen en heb in totaal ongeveer 10 minuten (even langs de weg, omdat ik de bewuste lagen ontwaardde) gezocht en 1 slakje gevonden. Met ammonieten heb ik een haat-liefde verhouding. Die doken dan ook allemaal snel weg Het museum in Millau vond ik erg leuk om te bezoeken.

Elbert schreef:
... vondsten van gisteren met goed nieuws voor Spongebob; volgens mij zijn er wel degelijk sponzen te vinden in het Toarcien van de Causses.
Het ronde ding rechtsonder is, vermoed ik, een gepyritiseerde spons.

Ik kan het van een foto niet beoordelen, maar heb twijfels Elbert. O.h.a. houden sponzen niet van slibafzettingen. Zijn het niet ‘gewoon’ pyrietconcreties?

Hallo, heb net ruim een uur zitten schrijven en: "de pagina is verlopen"...weg tekst...grrrrr
Morgen plaats ik opnieuw het verhaal, ben er nu even te ziek van...

Tot morgen, Bert

[Bewerkt door Elbert op 06-09-2016 om 17:59 NL]

Tip : type je verhaal in word. Als het af is tekst kopieren en plakken in je te plaatsen bericht !
Groet, Marcel

Hoi,

Tof om het te lezen, krijg weer zin om naar Aveyron te gaan. En goed Bert dat je hebt onthouden hoe je foto's plaatst!

En inderdaad, zoals Marcel aangeeft, type het in Word en kopieer het als je klaar bent naar het bericht op F.net. Ik hoor je hier bijna vloeken, haha!

Die eerste foto, zijn dat die gaspijpen of stoomkanalen uit het Domerien?

Ik ben ook benieuwd naar een foto van die grote margaritatus.

gr Walter

[Bewerkt door kalootklooier op 05-09-2016 om 12:02 NL]

[Bewerkt door kalootklooier op 05-09-2016 om 12:03 NL]

[Bewerkt door kalootklooier op 05-09-2016 om 12:27 NL]

Hallo, ja, ik weet het jongens, wellicht ook de reden dat ik zo pissed off was; ik wist hoe ik zo iets kan voorkomen...
Maar ja, had ik maar minder snel moeten willen zijn...
De eerste foto hierboven is een opname van de roemruchte Tisoa siphonalis, boven in de margaritatuszone.
Het heeft lang geduurd voor men wist wat het zijn; aanvankelijk werd het voor iets dierlijks aan gezien, maar in het onderzoek naar het Toarcian mass mortality event werd duidelijk dat deze pijpen zijn ontstaan doordat mineraalrijk gas door het sediment sijpelde en in dat proces wat van de mineralen achterliet.
(Het Googelen van de term Tisoa siphonalis levert trouwens een vloed aan interessante artikelen op...)
Dat sijpelgedoe was vanwege een laat Domeriaan zeespiegeldaling ten gevolge van een ijstijdgebeuren, de druk daalde en het gas kon zich vrijmaken...
Dit deel van het Domeriaan is rijk aan mooie fossielen en deze Tisoa` s vormen een geweldige marker in het Domeriaan van het hele Causses gebied.
Voor ik zo hoog was geklommen, had ik al eerder een blok Toarciaan kalksteen open geklopt, op zoek naar visjes, die men zelden vindt, hele dan.
Maar tot mijn starre verbazing was het nu wel raak en heb ik een mooi sprotje: Leptolepis sp. aan mijn verzameling toegevoegd.
Daarna naar de Tisoa`s toe geklommen en veel mooie ammonieten mogen bergen; hoofdzakelijk Amaltheus, maar ook enkele Pleuroceraten.
Op foto 2 een A. margaritatus nog in situ, op 3 een P. salebrosum, ook in situ.
Foto 4 is de vondst van de dag; een heel grote A. margaritatus(20 cm!) in een Tisoaknol, als je goed kijkt, zie je bovenop de gedraaide kiel die zo typisch is voor Amaltheus.
Deze conservering is iets waar ik eerder over heb lopen fantaseren in de trant van: als er nu eens een ammoniet bewaard zou zijn in zo`n Tisoa knol, dan zou die een kalksteenbewaring hebben en geen pyrietammoniet zijn(die na verloop van tijd uit elkaar vallen)en nu is deze fantasie zowaar werkelijkheid geworden!
Daarna vond ik, eigenlijk onbedoeld, een route omhoog naar het Toarciaan op een plek waar ik dat echt niet verwachtte; scheelde me een hoop energie (op de terugweg alleen dalen en niet meer klimmen) en als klapper op de vuurpijl vond ik daar in het Toarciaan wederom een seam git, maar nu een van ca. drie kilo! ; dat betekent dat ik Mike in Yorkshire weer e.e.a. kan laten prepareren en ook nog wat fossielen kan ruilen voor dat git.
Zo`n seam git kan worden gevonden door uit te kijken naar uitgespoelde stukjes git; die zijn (git)zwart en vallen dus wel op, vanaf de uitgespoelde stukjes probeer ik dan te reconstrueren welk traject het stukje, onder invloed van stromend water, kan hebben afgelegd en soms lukt het dan om de oorsprong te vinden; een fossiele stronk of stam van een Auracaria.
Deze seam kostte me wel een hoop energie (lees drinken) maar dat was zeker de moeite waard.
Op de terugweg het vochttekort weer aangevuld met rijpe bramen en moe, vies en voldaan kwam ik weer bij de auto terug en ging vlot op weg naar m`n tent en de rivier.
Morgen wederom Domeriaan, maar vanwege de hitte zal dat wel een kort tripje worden...

Tot morgen, groeten, Bert

[Bewerkt door Elbert op 05-08-2018 om 07:18 NL]