Antw: Antw: Preparatie trilobieten Marokko
Geplaatst: 28 jan 2011, 16:30
ivok schreef:
is dit nu het resultaat van goeie apparatuur of is het toch meer degene die de apparatuur bediend?

Maar in mijn ogen is dit geen of-of, maar een en-en verhaal. En dan nog meer bepaald een en-en-en-en verhaal:
- En materiaal: voor de fijne details (vb. tussen de pleurae, aan de ogen) was een fijne prepareernaald een godsgeschenk, figuurlijk dan. Ik heb geen binoculaire microscoop, de preparatie is op het blote oog gedaan, maar toch is vergroting soms nodig op de moeilijkere stukken. Ik heb dit opgelost door macrofoto's te nemen en daarop de details te bestuderen als ik even niet meer verder kon. Je werkt soms op een schaal van tienden van millimeters. Enzoverder. Materiaal alleen is niet genoeg, maar het helpt.
- En techniek: dit komt deels met ervaring, en deels met talent. Met dat laatste bedoel ik vooral een vaste hand, een fijne motoriek en een goed 3-D inzicht. Ervaring heb ik nauwelijks (dit zijn mijn eerste trilobieten), en ik heb dan ook al heel wat fouten gemaakt. Wat vooral belangrijk is, is hoe je bepaalde strategische fases in de preparatie aanpakt. Het is bijna een strategisch spel, waarbij oogranden, suturen, stekels, richels, en dergelijke elk een uitdaging vormen die individueel benaderd wordt. Fouten maak je op zo'n punten, door concentratieverlies en door fysische problemen.
- En matrix en fossiel zelf: de bewaringstoestand, hardheid, hechting tussen steen en fossiel, en dergelijke maken dat een preparatie vlotjes gaat of pure stress is. Verschillen tussen vindplaatsen onderling, stukken van dezelfde vindplaats of delen van hetzelfde fossiel kunnen gigantisch zijn. Kennis van de anatomie is ook vitaal. Ik ben momenteel bezig aan een trilobiet waarvan ik de soort niet kon afleiden uit de doorsnede. Da's voorzichtig de delen blootleggen die je nodig hebt voor determinatie. Het bleek een Proetida, ?Tropidocoryphidae of ?Proetidae te zijn, bergen fotomateriaal gezocht om te vergelijken. En dan nog bleek de wangstekel bijna dubbel zo lang als ik had verwacht, waardoor ik de top beschadigd heb.
- En geduld: ik heb het voordeel dat ik niet commercieel werk, ik kan dus zoveel tijd steken in een preparatie als ik wil. Lees: als ik kan, het is moeilijk te weerstaan aan de verleiding om snel resultaat te zien. Die laatste trilobiet heeft mij uren en uren gekost (bijna elke dag 1 a 2 uur en dat voor enkele weken, tel maar uit). Soms zat ik een half uur of meer aan de matrix bezig om een stukje klaar te maken om er de volgende dag pas af te tikken. Het gaat ook in de helft van de tijd, maar dan met vele kleine foutjes. Het gaat in een tiende van de tijd, maar dan vol vette krassen. In Marokko zag ik mensen in een dikke tien minuten een trilobiet 'bevrijden' uit de steen, maar de helft van het beest kan je dan wel van de vloer vegen.
[Bewerkt door Frederik op 28-01-2011 om 16:52 NL]