Paleontica Community

Holy shit. Wat klinkt het toch allemaal weer aantrekkelijk......Hildo's van 15 cm, my god.....
Prachtig !!

maandag 27 maart:

Hallo,de derde dag van een Yorkshire trip is vaak de zwaarste omdat gestapelde vermoeidheid en de spierpijn dan het sterkst zijn en deze 3e dag maakte daarop zeer geen uitzondering; met daar nog bij dat beide knieen pijnlijk waren, maar toch naar het strand geweest en niet onaardig gevonden, maar doordat ik op sommige plaatsen niet meer komen kon (2e foto van zaterdag)omdat het over en tussen zandsteen door klauteren domweg te pijnlijk was, heb ik me beperkt tot het min of meer vlakke strand, waar lopen makkelijker was.
En af en toe even gaan zitten deed er ook wel goed aan, dus tijdig rust gepakt.
Het was lekker weer; weliswaar niet zo zonnig, maar dat vond ik niet erg; daar ik op zater- en zondag toch redelijk door de zon gebakken was, kon een dagje met wat minder zon beslist geen kwaad.
Heb vandaag geen camera meegenomen; geen extra gewicht en geen extra bezigheden; effe op de spaarmodus...
Aangekomen op het strand daar onmiddellijk dikke spijt van; een prachtig gekleurde doch gesluierde zonsopgang over een schitterende zilver-roze zee. Oeps...
Het tandje terug en wat rustiger aan doen had resultaat; in de loop van vandaag werd mijn rechterknie aanzienlijk minder pijnlijk, al bleef de linker flink zeer doen.
Ik vermoed dat het mijn kniebanden zijn, die domweg niets meer gewend zijn en ik hoop het dan ook met dit "rustig aan, dan breekt het lijntje niet" op te kunnen lossen.
Een en ander ging zo goed dat ik `s avonds er nog een sessie aan vast geknoopt heb, hetgeen de totale vondsthoeveelheid min of meer normaliseerde.
Bij de gebruikelijke ammonieten had ik vandaag wat botmateriaal van ws. Gyrosteus, blijkelijk afkomstig uit bed 43 van de Bituminous shale; een lokale deskundige zei dat zeker te weten en wie ben ik dan om daar tegen in te gaan?
Terug boven lekker gedouched, gegeten, blog geschreven en vroeg in de vlooienbaal gekropen, ik was verwoest...
Tot morgen.

[Bewerkt door Elbert op 15-10-2017 om 20:32 NL]

dinsdag, 28 maart
Hallo, vandaag weer met het eerste daglicht beneden en toch was ik al weer nummer 3; de competitie op het strand is heftig.
Een van de eerdere arrivals was Malcolm, die ik vorig jaar voor het eerst getroffen heb en waarmee het prettig zoeken is.
Dus hem hartelijk begroet en even bij gekletst.
Daarna was het zoeken geblazen, vinden wat minder, maar het kan niet alle dagen feest zijn.
@ Walter: de slump produceert nog immer materiaal(foto 1), maar minder dan afgelopen april en of er van de zomer nog spul uit komt, is afhankelijk van de hoeveelheid regen en de grootte van het getij.
De kwaliteit van het materiaal is sowieso wat minder dan vorig jaar; minder grote stukken en meer ammonieten die het vertikken om heel uit de knol te komen.
Heeft te maken met waar het in de Alum shale vandaan komt, dit materiaal komt van wat hoger af en de knollen willen dan minder makkelijk splijten.
Het zijn ook de knollen waarmee in vroeger dagen watervast cement werd gemaakt.
Wel weer wat meer verschillende soorten als Peronoceras, Zugodactylites, Catacoeloceras en Hildoceras bifrons en consorten.
Tijdens het kloppen aan de knollen lekker met Malcolm zitten kletsen en afgesproken vanmiddag een kijkje te gaan nemen bij Kettleness.
Daar hebben we de grote afschuiving van begin deze eeuw bekeken en er nog wat materiaal in situ kunnen aantreffen en bergen, waarna we een kijkje genomen hebben in de oude alumgroeve.
Foto`s: de slump nu, Kettleness scar, uitzicht over Runswick bay, Malcolm die een toevalstreffer open klopt, deze Dactylioceras tenuicostatum en de groeve van Kettleness.

tot morgen.




[Bewerkt door Elbert op 30-03-2017 om 18:02 NL]

Erg leuk om te lezen en te zien!

Hoi,

Die tenuicostatum ziet er heel goed uit. Doe Malcolm en Ian de groeten. Heb je Ricky al gezien? Het kriebelt wel heel erg nu ik dit weer lees! Ik zou zo in de auto willen stappen.

Kun je de Hildi in beeld vangen?

Groet, Walter

Kan me alleen maar aansluiten bij de woorden van Walter, hevige kriebels hier.....mooi verslag !

dag 5, woensdag 29 maart.

Hallo, zoals jullie wellicht begrijpen, komen de verslagen met een paar dagen vertraging door.
Ik probeer dat te ondervangen door 2 dagen per keer te doen, maar het is niet altijd mogelijk om in te loggen en soms ben ik zo kapot aan het eind van de dag dat ik het ontzie; verslag maken en foto`s bewerken vereist van mij een zekere graad van concentratie die ik dan niet meer kan opbrengen. Daarvoor excuus.

Eerste foto met rechts de Hildi(van Boulby) en links een wel heel dikke D. semicelatum van gister, vrijdag.
Beschrijving daarvan volgt nog.
En ja, ik ben Ricky nog tegen gekomen op het strand, hij was wat stilletjes voor zijn doen, dus ik vermoed dat het voor hem niet allemaal naar wens verloopt. Jammer...

2e foto is van de wand waar Malcolm en ik gisteren wat ammonieten uit situ wisten te bergen; allemaal Dactylioceras op een Hildoceras van 12 cm na, die laatste kwam ik tegen hoog in de wand en ik moest klimtechnisch tot het uiterste gaan om hem te bergen...

Deze woensdag ben ik `s ochtends met Malcolm weer in Port geweest en `s middags hebben we Kettleness east bezocht; op zoek naar Eleganticeras en Grey shale ammonieten.
Mijn knieen doen het inmiddels een stuk beter; alleen links speelt nog op aan het einde van de dag als ik heel moe ben.
We zijn, aangekomen in Kettleness, door de spoortunnel omlaag gegaan en hebben eerst rechts bed 33 van de Jetrock bekeken waar Eleganticeras vorige keer goed te vinden was.
Deze keer viel het tegen; de hele wand was afgepeld; alle nodulen verdwenen...
Daar heeft iemand een paar dagen flink aan gewerkt, denk ik dan.
Gelukkig was er aan de linkerkant wel een en ander te doen; zowel Malcolm als ik vonden een redelijk aantal D.tenuicostatum en D.semicelatum uit los liggende nodulen en ook zag ik nog kans om een D. clevelandicum in situ te vinden en te bergen.
Toen het opkomende water ons van de stek verjoeg, zijn we terug naar boven geklommen en heeft Malcolm nog een hoop foto`s in de tunnel geschoten; het was voor hem de eerste keer, voordien had hij geen idee van het bestaan van de tunnel.
Op weg naar huis fish&chips gehaald, hier in Port aangekomen die, met een biertje erbij, verorberd en er verder geen late avond van gemaakt; morgen om zes uur gaat de wekker weer en wacht de slump.

tot morgen, Bert


[Bewerkt door Elbert op 15-04-2017 om 07:21 NL]

donderdag,30 maart

Hallo,vanmorgen vroeg (06.30u.) het pad naar het strand afgegaan en we waren zowaar de eersten(!) al kwamen kort na ons nog enkele zoekers het strand op gedrenteld.
Een van die zoekers is Tony Gill, een professional van de zuidkust, die ik al kende toen hij nog een knulletje was en het strand bij Lyme Regis onveilig maakte.
Nu heeft hij een fossielenwinkel op het strand bij Charmouth en doet het goed; hij is inmiddels een gerespecteerd preparateur van fossielen.
Met Tony is het iedere dag een uitdaging om hem en zijn twee labradors voor te blijven, op weg naar het strand.
Ook een Belgische verzamelaar is, met zijn vrouw, bijna alle dagen op het strand te vinden; competitie en aanspraak genoeg...
Vandaag liep het lekker; Malcolm was met Tony aan het racen om het eerst bij de afschuiving te zijn en sloegen daar bij een heel stuk over om elkaar maar voor te blijven.
Dat stuk ben ik op mijn gemakje, daar net achteraan, goed gaan bekijken en ik vulde er in 10 minuten een tas vol veelbelovende knollen.
Later kwam daar, naast een aantal ammonieten, ook het kreeftje uit dat jullie in de eerste foto getoond zien.
De tweede foto zijn knollen die ik praktisch allemaal uit brokken gevallen schalie geklopt heb.
Deze ammonieten vertonen allen schade die hoogst waarschijnlijk door predatoren is veroorzaakt; welke predatoren dat precies zijn, daarover is in wetenschappelijke kringen de diskussie momenteel nog steeds gaande.
Maar wel leuk om daar een aantal specimen van te hebben.
Het kreeftje is er een van de ongeveer 6 die ik deze trip al gevonden heb, een duidelijk teken dat dit materiaal uit de hogere lagen van de Alum shale afkomstig is.
Na een viertal uren op het strand van Port zijn we met de vondsten weer klifop gegaan om wat te eten en een bakkie te maken alvorens te gaan kijken op het strand van Skinningrove, het strand waar ik op mijn allereerste Yorkshire trip een slangster vond en er toen nog geen idee van had hoe zeldzaam die wel zijn...
Omdat mijn linkerknie toch weer flink op speelde, een minimum aan spullen mee genomen en de camera thuis gelaten.
(Dat laatste zal ik komende dagen ruim compenseren!)
Op het strand van Skinningrove is het materiaal een stuk schaarser, maar het is altijd mogelijk om er iets raars te vinden; tenslotte heb ik dat stuk krokodillenkaak niet ver daar vandaan gevonden.
Deze keer geen verassingen, een knol met twee Eleganticeras (met reparatie benodigd) en een aantal mooi gekleurde kiezels en wat kleine maar mooie concreties mee genomen.
Net voor het wassende water waren we tijdig weer veilig boven de vloedlijn terug, al die tijd in een heerlijk warm zonnetje rongelopen, ik ben weer verbrand.
Het was vandaag Malcolms laatste dag hier, dus hem gedag gezegd en we zijn ieder weer onze eigen weg gegaan.
Voor morgen heb ik me voorgenomen om geen Port te doen, maar Kettleness west te bezoeken, op jacht naar goede Pleuroceras hawskerense en alles wat zich daarbij wil voegen.

Tot morgen, Bert


[Bewerkt door Elbert op 01-04-2017 om 21:12 NL]

Prachtig verslag, smullen alweer!
Ik ben zeer benieuwd hoe die kreeftjes er na preparatie uitzien.

De omvorming van deze reisverslagen naar artikelvorm staat nog op de to-do lijst hoor, ik ben het niet vergeten

vrijdag 31 maart, dag 7

Hallo, vanmorgen prettig laat kunnen opstaan; het tij moet al ca. twee uur afgaan voordat er bij Kettleness iets gedaan kan worden aan het voorgenomen doel; Pleuroceras Hawskerense.
Dus ik had de tijd en tegen half tien ben ik, via het touw, afgedaald naar het strand van Kettleness-west; een steile afdaling, gelukkig was het droog, dus het viel uiteindelijk wel mee en was ik niet voornemens om dezelfde route terug te nemen en daar weer naar boven te moeten klimmen; beetje te steil...
Ik zag daar een bekende, maar jammer genoeg is de foto (Pitecrantogus kettlenessi)gedraaid weergegeven(*$#***!!!)!
Veilig beneden aan gekomen, op het strand, eerst de restanten van de klifval bekeken.
Het werd snel duidelijk dat ik het daar zeker niet van moest hebben; er lag bijzonder weinig.
Dus doorgelopen en aan de hand van de beschrijving van deze afzettingen door M.K. Howarth de hoogste/jongste ijzersteenlaag opgezocht, die zich kenmerkt door een bijzonder onregelmatig uiterlijk.
Zo`n 15 centimeter boven deze laag zouden zich de "talloze kleine grijze concreties met ieder een perfect geconserveerd exemplaar van Pleuroceras hawskerense " moeten bevinden...maar hoe ik ook zocht, ik trof alleen bolvormige kommetjes in de schalie waar ooit deze beroemde concreties te vinden waren...
De publicatie van Howarth dateert van 1962, dus dit had ik zelf ook wel kunnen bedenken; generaties fossielenzoekers zijn me voor geweest.
Toch doorgezocht en na een tiental minuten trof ik een koepelvormige verhoging in het abrasievlak(foto 2)nog vijf minuten later had ik de concretie uit de schalie gewipt en jawel! bingo! een mooi exemplaar; niet groot, wel mooi.(foto 3)
Niet alle concreties leverden succes op (foto 4)en dan is het een hoop werk voor Jan met de korte achternaam...
Geen concreties meer gevonden, dus ik ben daarna over het abrasievlak (foto 5) doorgelopen en had me bedacht uit te gaan kijken naar losse Canonball nodules die uit de Jetrock afkomstig zijn en Eleganticeras kunnen bevatten.
De eerste was snel gevonden in een van de getijdepoeltjes waarmee het abrasievlak bezaaid is.(foto 6)
wordt vervolgd->

[Bewerkt door Elbert op 15-04-2017 om 07:24 NL]