Paleontica Community

ivok schreef:
klein maar fijn.....

Zonde van die eerste foto
neen dat was me dus niet opgevallen, ik heb dan tch een iets simpeler kijk op foto's

Ik ga Frederik niet lastigvallen, maar naast de focus zou ik ook letten op de hoeveelheid steen in beeld.
Duys

Heb ik ook gedaan. Het topic gaat over preparaties, de matrix komt dus mee in beeld waar dit relevant is.

...en dat het niet altijd prijs is, tonen deze stukken. Drie keer op rij een trilobiet die er zeer beloftevol uitziet en uiteindelijk niet compleet blijkt te zijn.
1: Gerastos (eifeliaan), mist de linker librigena
2: Gerastos (eifeliaan), gedisarticuleerd, nog twee segmenten, cephalon en twee librigena zijn zoek. Maar ik zoek verder.
3: pygidium Reedops (pragiaan), bleek bij het preppen enkel een pygidium. Mooi afgewerkt en mee in de collectie dan maar.

ik zou al blij zijn met een gerastos als alleen het linker wangetje mist....

Als je hem de goeie kant uit draait als ie klaar is, zie je er niks van:)



Ik vraag me wel af hoe dat zoeken te werk gaat. Als je niks ziet zitten, begin je dan op gevoel te graven? stoppen wanneer je een gat in het cephalon gemaakt hebt?

Van de goede kant valt het inderdaad mee. De andere kant durf ik niet te tonen, ik heb zitten graven naar de librigena want soms zit deze gewoon iets dieper verzonken. Nu lijkt de trilobiet meer op een versteende piraat. Ik zou beter een klein ooglapje maken. Harrr!!

Op zoek gaan naar stukken komt inderdaad neer op graven en meteen stoppen als je iets tegenkomt. Traag tewerk gaan en schade aanrichten zijn daarbij omgekeerd evenredig met elkaar.

Frederik,

toch nog altijd mooi vrijgelegd en zeker de moeite waard.
Dit doet bij mij ook de vraag rijzen: gaat het in dit geval steeds over vervellingsresten, of is dat niet met zekerheid te bepalen?

Lugo

Ziet er voor een piraat lang niet slecht uit. En nu hij door jou gevangen is kan hij in elk geval de Middellandse zee niet onveilig maken.

Lugo schreef:
gaat het in dit geval steeds over vervellingsresten, of is dat niet met zekerheid te bepalen?

Volgens mij gaat het hier om vervellingsresten. Vaak is het loskomen van 1 librigena genoeg voor de trilobiet om uit het oude pantser te kruipen. Van een levende trilobiet kan je verwachten dat deze gearticuleerd blijft, zelfs als ze door een turbulente gebeurtenis begraven wordt.

Lugo schreef:
toch nog altijd mooi vrijgelegd en zeker de moeite waard.

Wel, dat is een beetje de vraag. Het kost al gauw een heel aantal uren om zo'n stuk vrij te leggen, te verdelen over één of meerdere weken. Op de schaal van een mensenleven is dat niet verwaarloosbaar. Tijd die misschien beter gespendeerd wordt aan 'betere' stukken.

Er zijn een aantal argumenten die de balans voor mij toch in de andere richting doet kantelen:
1) als het om een bijzondere soort gaat, maar soms weet je dat niet op voorhand
2) als het stuk past in een grotere collectie (vb. als ik me wil focussen op Gerastos uit de El Otfal formatie)
3) als leerstuk, om te leren omgaan met onverwachte stukken in de matrix. Het lijkt triviaal, maar een segment dat maar een halve millimeter verschoven zit in de matrix kan voor bijzonder spannende momenten zorgen tijdens de preparatie.

Gezien ik deze preparaties niet doe met een commercieel doel, kan ik het me permitteren om zulke stukken ook te doen.
Maar zoals je ziet, ik leg voldoende vrij om een idee te hebben van de soort, en dan gaat het stuk voorlopig weer de kast in. Een compromis.

Frederik,

ik kan heel goed begrijpen dat er wat teleurstelling komt bij kijken, als blijkt dat na vele uren geconcentreerd preparen, het beestje niet volledig en gearticuleerd uit de matrix komt.
Maar meestal moet men eerst prepareren om dat dan te constateren.
En ik ervaar het prepareren, maar dat is dan heel persoonlijk, als een boeiende ontdekkingstocht, vergelijkbaar met de kick van het zoeken en uitgraven in de groeve zelf.

Lugo

Helemaal mee eens. Vergeet ik er trouwens nog eentje:
4) niet-gearticuleerde specimens verschaffen inzicht in het proces van vervelling.

Net als beschadigde en misvormde specimens mogelijk inzicht verschaffen in pathologieën en predatie, sommige gebroken specimens iets zeggen over geologische processen, verweerde specimens soms inzicht verschaffen over de interne structuur, etc.
Elk 'defect' kan een interessant verhaal vertellen.