Paleontica Community

-> vervolg->

Hallo, wederom is de wereld op sommige foto`s gekanteld (foto 1); ik kan dat zelf niet corrigeren en doe hierbij een beroep op de admins om me ermee te helpen, als dat mogelijk is...
-> ik was canonballs aan het zoeken en openkloppen; na er ongeveer een dozijn te hebben opgeraapt en opengeklopt met twee ammonietjes, die beiden sneuvelden, was ik het zat en ben een poosje in het zonnetje wat gaan zitten eten en drinken om weer een beetje bij te komen en te genieten van de omgeving.
De zilte zeelucht, in de verte het geruis van de zee dat word gelardeerd met de kreten van de zeevogels die hier het klif bevolken en het gevoel van de wind rond m`n kale koppie, de zon die vlot alle chagrijn van het laatste half uur weer van me weg straalt; ook als ik niets vind, is het hier heerlijk en begrijp ik weer waarom ik deze omgeving zo schrijnend kan missen als ik in Holland ben.
Ik zit te genieten van al het moois in een getijdepoeltje en besluit terug naar de klif gegaan om nog een poging te wagen om wat Pleuroceras te vinden en dit had gelukkig wel resultaat; nog een goed exemplaar.
Omdat de lagen gekanteld liggen naar het zuiden, liep ik geleidelijk aan jonger gesteente in en kwam ik in de Grey shales terecht, toen ik een stil hoekje vond waar nog semicelatum knollen in situ aanwezig waren.
Heb de meest bereikbare uit de schalie gewipt en al na drie klopjes kwam er een chocoladebruine kiel tevoorschijn van wat een schitterend exemplaar van Dactylioceras semicelatum moet zijn.(foto 2 )
Mijn dag is goed!
Tevreden met deze schitterende vondst vervolg ik mijn weg over het abrasievlak en beland bij de resten (foto 3)van de Golden Sceptre(foto 4), een stoomschip dat hier in januari 1912 `s nachts op de rotsen liep omdat de eigenwijze kapitein het vertikte om de adviezen van zijn 1e stuurman serieus te nemen; het compas was ontregeld en doordat het schip over een gigantische ijzersteenformatie voer, werd de afwijking zo groot zodat het compas niet langer een betrouwbaar navigatiemiddel bleek.
De bemanning, die de kapitein nog wees op de lichten van huizen aan stuurboord, besloot dat dit de lichten van vissersschepen moesten zijn en volhardde in zijn rampzalige koers wat er uiteindelijk toe leidde dat het schip op de rotsen belandde.
Gelukkig is de hele bemanning er veilig afgehaald door de reddingboot van het nabij gelegen Runswick bay.
Nu is het een schitterende getijdepoel met een ijzeren rooster, gevormd door wat de kiel van dit schip was.(3 )
Inmiddels is het tij gekeerd en vervolg ik mijn weg.
Als ik een oude klifval passeer tref ik een Jetrocknodule welke ik openklop en een Harpoceras/ Dactylioceras multi is mijn deel en de dag wordt nog beter als ik even later nog enkele flinke Dacs en een Catacoeloceras opraap.
Ik maak een foto van enkele ammonieten in het abrasievlak(foto 6,7,8,); (prachtig, maar niet te bergen, helaas)evenals de zuiger van de stoommmachine van de Golden Sceptre(foto 9)
Ik fotografeer ook de oude klifval(foto 10) en realiseer me dat het nu echt tijd wordt om te gaan, want het water komt er nu razendsnel in.
Eenmaal het afsnijpunt voorbij, draai ik me om en schiet weer een plaatje(foto 11).
Duidelijk is te zien hoezeer het water vooruitgang heeft geboekt en ik ben blij met mijn kennis omtrent het tij hier; voor nieuwkomers kan het wel degelijk een probleem worden en de helikopter van de kustwacht plukt hier dan ook jaarlijks een flink aantal dagjesmensen van de rotsen omdat de snelheid van het opkomende water wordt onderschat door hen die niet goed bekend met de zee zijn.
Met max`s goedkeuring(foto 5) begin ik de klim naar de oude spoorwegtunnel en eenmaal uit de tunnel geniet ik intens van de geur van de bloeiende duindoorn, die hier op heel veel plaatsen groeit en bloeit.(foto 12)
Na de wandeling terug naar het gehucht dat Kettleness heet, besluit ik nog even bij Mike langs te gaan en te informeren naar het blok dat ik hem gister over het strand zag zeulen.
Aangekomen bij Mike`s workshop tref ik hem, net als hij wil vertrekken, maar Mike maakt tijd voor me; kennelijk hoor ik niet tot de onderste categorien op zijn welkomstbord(foto 13). Toch wil ik hem niet te zeer ophouden, nadat hij me de Ichtyosaurus(foto 14) heeft laten zien die hij van de week ongeveer onder mijn neus vandaan haalde.
Maar al had ik er bovenop gestaan, ik had het ding ws. toch niet herkend voor wat het is.
Mike heeft een gave om dat soort zaken te herkennen.
Met hem afgesproken dat we woensdag het veld in gaan en daarna een pint pakken.
Op beiden verheug ik me.
Nu, bek af, hongerig en dorstig; is het hoog tijd om de innerlijke mens een poosje te gaan verwennen.
Morgen Goldsborough en Stinkin`hole.


[Bewerkt door Elbert op 15-04-2017 om 07:30 NL]

Geweldig verhaal weer Bert. Super herkenbaar allemaal weer. Geweldig ook om te lezen hoe een goede voorbereiding loont, ook al zijn het oude publicaties. Mischien niet in aantallen maar toch....
Mooi !!

Hoi Elbert,

leuk verhaal en leuke fotos! Ik ben echt benieuwd hoe jouw vondsten geprepareerd eruitzien.

En ik wou er ook graag een keer naartoe gaan...

Groetjes, Xenina

Hoi Bert,

Het zijn Gaspeldoorns Bert. Duindoorn heeft onooglijke bloempjes maar mooie oranje bessen.

Je zal inmiddels al weer een flinke hoeveelheid materiaal hebben vermoed ik. Leuk om de verslagen wwer te lezen.

gr Walter

[Bewerkt door kalootklooier op 03-04-2017 om 21:54 NL]

Dag 8: Goldsborough, stinkin`hole en Kettleness east.

Aangekomen in Kettleness en wederom voorzien van een laagje zonnebrandcreme begonnen aan de lange wandeling naar Goldsborough, in het zonnetje was het goed te doen en ik moest even zoeken naar het pad dat naar het touw leidt.
Dat toch weer gevonden; het was enigszins veranderd, vandaar.
Het pad zelf was natter,viezer, gladder en gevaarlijker dan een jaar terug en ik nam me meteen voor om het op de terugweg niet te gebruiken en door het tunnelpad terug te gaan.
Aangekomen op het strand was het inmiddels betrokken geraakt en begon het te regenen en ook met het vinden zat het niet mee; alles brak verkeerd, was incompleet en ik kreeg spetters modder in mijn gezicht.
Maar zoals meestal was er een omslagpunt; ik vond een Jetrock nodule, klopte die open en trof een mooie multi van Dactylioceras gracile en Harpoceras(foto 1) Daarna ben ik doorgelopen naar Stinkin`hole waar ik wederom een aantal canonballs aantrof en het zat weer tegen.
Na een tiental canonballs zei ik bij de elfde (tegen mezelf); " nu mag het wel weer een keertje meezitten" en dat deed het: een prachtige split: een grote Eleganticeras omgeven door drie kleintjes!
Wederom was mijn dag meteen weer gemaakt...
Heel tevreden met wat ik had, even gepauzeerd en daarna een paar jet mijntjes bezocht om een paar foto`s te schieten.(foto 3,4,5,)
Even daarna begon moeder natuur weer het spelletje "regen aan, regen uit" te spelen en ik werd weer eens doornat.
Intussen was het tij gekeerd en ik begon aan de terugweg naar de tunnel, lopende over het abrasievlak van Loop Wyke, in de richting van Holmsgrove sands.
Het abrasievlak daar bestaat uit Grey Shale en ik vond onderweg, tussen de zandsteenblokken, zowaar een aantal semicelatums en tenuicostatums, waar ik de laatste dagen bijna zonder succes naar gezocht had!
En voor ik er goed en wel erg in had, begon Max, die gister zo positief was, te grommen dat het zo wel weer kon en of ik maar van het strand af wilde gaan.
Omdat het toch rotweer geworden was , heb ik hem, zonder tegenpruttelen, zijn zin gegeven.
Daarom ben ik meteen de klif opgeklommen, op weg naar de tunnel en mijn auto.
Eenmaal door de tunnel werd het gelukkig weer droog en kon ik het rustig aan doen.
Mooie dag geweest.

Tot morgen, Bert


[Bewerkt door Elbert op 03-04-2017 om 22:46 NL]

[Bewerkt door Elbert op 13-04-2017 om 09:53 NL]

Jeminee zeg. Wat een pracht stukken. Voor die 2 is de rit al te rechtvaardigen.... die gaan super worden met wat prepwerk, Volop meegenieten van de verhalen !!

dag 9 PM en PM west

In schitterend weer en voorzien van een laagje zonnebrandcreme aangekomen op het strand in Port, viel het me op dat de laatste tijen aardig wat zand en stenen hadden afgezet bij de slump; eenmaal daar aangekomen bleek het hele strand opnieuw bezaaid met fossielhoudende knollen te liggen!
Een prettig uurtje zoeken volgde; naast zeker 6 verschillende soorten ammonieten (Dactylioceras, Catacoeloceras, Zugodactylites, Peronoceras, Pseudolioceras en Hildoceras) een gedeeltelijke vis, zeer gelijkend op de vis die ik vorig jaar gevonden heb en wederom een aantal kreeftknolletjes, waarbij er een al was open geslagen en weggegooid? (door een verzamelaar die het niet herkend heeft?)
Alles bij elkaar zeker ruim een rugzak vol en max stak al weer waarschuwend een vingertje in de lucht om aan te geven dat hij de mee te nemen hoeveelheid goed in de gaten hield...
Ik heb het resultaat gefotograveerd toen Aaron, een collega fossielenzoeker een kijkje kwam nemen en gedag kwam zeggen. ( foto 1)
Aaron ging nog een rondje doen, op zoek naar fossiel bot materiaal en we spraken af dat ik hem nog een plek zou wijzen waar ik een gedeeltelijke Ichtyosaurus in de klif vermoed .(foto 2)
Dit laatste op basis van mijn vondsten tijdens een eerdere trip, begin jaren `90.
Na nog eventjes verder gezocht te hebben, de oogst op een grote vlakke zandsteen uitgestald en alvast de knollen er uit gevist die ik zeker heel mee zou nemen en besloten welke knollen ik open zou kloppen, al was het maar om een draagbaar gewicht te bereiken en niet weer met max in diskussie te hoeven.
Net toen ik daarmee klaar was, kwam Aaron terug en heb ik hem de plek gewezen waar hij dat Ichtyomateriaal kan verwachten.
Vervolgens zijn we gezamelijk naar boven geklommen; Aaron naar zijn, in de auto wachtende vader, en ik ben terug gelopen naar The Old Stables, waar ik mijn vracht gelost heb, schone kleren aangedaan, nieuw drinken heb gepakt. Vervolgens ben ik, over de oude klifval van `94 weer terug naar beneden gegaan met de bedoeling om Port es aan de westzijde te bekijken met hopelijk nog wat Grey shale materiaal als resultaat.
Onderweg omlaag kwam ik deze jongedame tegen(foto 3),ik heb haar Lizzie Alice Hawksfield genoemd, naar een dame die echt bestaan heeft.
Wie wil weten hoe en wat; Google away!
Trefwoord: F.M.Sutcliffe
Grey shale materiaal heb ik uiteindelijk niet gevonden, maar wel nog een Eleganticeras, enkele Dacs, een nieuwe portie zonnebrand en heb een aantal foto`s geschoten van: het abrasievlak en een gitmijn in de klif, een ???fossiel (Pinna? wie het weet, mag het zeggen), Pleuroceras in situ en een plaatje van de gekleurde kiezeltjes zoals ik ze daar aantrof.
Met het opkomende water terug gelopen om niet afgesneden te raken en onderweg trof ik een vader en zoon, op hun allereerste fossielzoektrip.
In gesprek geraakt en hun vondsten, die er zeker niet om logen!, deze, waar ik kon, van een determinatie voorzien en ze nog wat tips gegeven voor Speeton, waar zij morgen naar toe zouden gaan.
Inmiddels begon het zonnetje alweer de kim te naderen en ben ik, rammelend van de trek, maar es gaan zien wat ik vandaag op het menu ga zetten; ik denk lasagne.

tot morgen, Bert

[Bewerkt door Elbert op 15-04-2017 om 07:33 NL]

Hallo, ik baal een beetje van die gekantelde foto`s; toen ik er een al gekanteld plaatste, met de bedoeling dat `tie recht op in het artikel zou komen, besloot het *****!! programma om de foto te plaatsen zoals ik hem ingevoerd had.
Wederom gewoon plaatsen en...weer gekanteld!
Is het nou zo moeilijk om dit soort glitsjes er uit te halen?
Grrrrrrrr...oeten, Bert

Ik heb dat probleem vroeger ook wel eens gehad. Het had toen te maken met het toestel waarmee ik de foto's nam (smartphone), dat informatie over het al dan niet gekanteld zijn van de foto mee opsloeg in de foto... waardoor sommige software deze automatisch rechtzette.
Het is goed mogelijk dat je foto's eigenlijk gekanteld zijn, maar dat ze bij jou rechtop staan omdat de software waarmee je de foto's bekijkt deze automatisch rechtop zet. Ons systeem doet dat niet, dus zie je de foto opeens zoals ie werkelijk is, nl. op z'n kant.

Zoals ik het begrijp is dit een 'onoplosbaar' probleem. Immers, er zijn ook (en wellicht meer) personen die in hun workflow geen software gebruiken die die meta-informatie uitleest en toepast (en dus manueel de oriëntatie van hun foto aanpassen). Het zou dus goed kunnen dat we -door het forum in deze zin aan te passen- het probleem alleen maar groter maken.

Ik heb wel aan Herman gevraagd om dit eens uit te pluizen.

[Bewerkt door Frederik op 04-04-2017 om 11:37 NL]

Misschien is het dan voor de uploader mogelijk om in een willekeurig programma (Paint o.i.d.) de foto te openen en opnieuw onder een ander bestandstype op te slaan. Niet alle bestandstypen bewaren de orientatie gegevens. Dit zou het probleem moeten oplossen lijkt mij.

Groet,

Pim