Paleontica Community

Hoi Walter, ja, de buitenkant is mooier, maar die niet waagt...
Groeten van Mike...

groeten van mij...

8 ste dag, zaterdag 7 april
Hallo, vanmorgen nog wat vondsten van de laatste dagen uitgezocht en bij het spul van gister vond ik een Peronoceras waarvan het centrum een stuk hoger ligt dan de rest van de ammoniet en ik kon niet zien of er eenzelfde ammonietje precies op het centrum lag of dat de ammoniet zelf vervormd is, door pathologie of sedimentatie. Dus het dingetje bij me gestoken toen ik naar Mike ging.
Mike heeft het ding goed bekeken en denkt aan pathologie; hij zal het stukje voor me prepareren, zodat we duidelijkheid krijgen over hoe het zit.
Als het goed is, heeft Mike het woensdag klaar; ben benieuwd!
Daarna zijn we naar Hawsker gereden, een dorpje net ten zuiden van Whitby, daar ligt op de kliff een caravanpark en ons pad naar het water.
We treffen het met het weer; zowel ten noordwesten als ten zuidoosten van ons regent het pijpestelen en net waar wij zitten vallen af en toe hooguit een paar druppels.
Het mag ook wel es mee zitten toch?
Op de tripjes met Mike hebben we doorgaans veel plezier samen; we delen dezelfde maffe Pythoneske humor en hebben allebei jaren ervaring in het veld en dus vertellen we elkaar onderweg sterke en/of leuke verhalen over dingen die we al fossielen zoekend beleefd hebben.
Maakt de stukken die we moeten lopen naar de ontsluiting altijd een stuk korter lijken dan dat ze zijn; een goed teken!
Het klifpad dat hier naar het water leidt is er zo een waarbij je niet te veel naar beneden moet kijken; slecht voor de gemoedsrust...
Doel voor vandaag is: vind een grote Pleuroceras en arresteer alle andere leuke zaken die we al doende tegen komen.
Ook heb ik Mike gevraagd om me op dino voetsporen te wijzen, voor de foto`s.
Beneden aan gekomen rechtsaf(1), richting Robin Hoods bay, af en toe een nodule oprapend, meestal Dactylioceras; de tas was al aardig gevuld toen we aan kwamen bij de kleine baai waar de Cleveland Ironstone Formation ontsloten is.
Even later wekte Mike en wees op de zandsteen met het formaat van een auto; daar bovenop...(2+3)
Er was ter plaatse een recente instorting van de klif geweest, op het nivo van de Grey shales en Mike vond al snel een slab shale met daarop een gedeelte van een ribbenkast van een Ichtyosaurus(4); echter geen superstuk en Mike schonk het ruimhartig aan mij en ik ging, na het foto`s maken, aan de slag om het stuk wat lichter te maken; max had beslist bezwaar tegen het stuk zoals we het hadden aangetroffen...
Wat later trof ik Mike weer terwijl hij een grote nodule uit het abrasievlak aan het wippen was(5+6), op zoek naar de illustere Pleuroceraten.
Het is geen eenvoudig materiaal om te bergen (en nog moeilijker om het te prepareren); de ammonieten zijn doorgaans van zachter materiaal dan de spetterharde matrix die bestaat uit ijzersteen.
Voor het bergen ervan is grof gereedschap een vereiste en dus zijn de rugtassen al bij voorbaat redelijk gewichtig, daar moeten de vondsten dan nog bij.
Mike wekte op een gegeven moment en ik ging zien wat er speelde; Mike:"heb je wel eens een vogelbedier gezien" ik: "ja, in de dierentuin" "moet je es kijken" en Mike wenkte naar een nodule in het abrasievlak (7), waar ik meer een lamantijn in zag; ieder het zijne...
Nadat zowel Mike als ik, na veel en lang zoeken, allebei een exemplaar hadden gevonden (8+9),dat sneuvelde tijdens het bergen, ook omdat de kwaliteit van de bewaring nogal te wensen overliet, hadden we een hoop tijd en energie gebruikt en besloten we dat het wel weer mooi geweest was; soms lukt gewoon niet dat wat je wil en moet ik het doen met de zaken die wel gevonden zijn; `t is niet anders.
Toch hebben we ons zeer vermaakt en genoten van de schitterende locatie die Hawsker is.
Nadat we terug gereden zijn had Mike een verrassing voor me: een ongeprepareerd stuk met minimaal 3 goede Pleuroceras, ik heb het in dank aanvaard; nog een item voor de nog-te-preparerenlijst...
(Een foto van mijn vondsten in het bericht van morgen.)

Morgen een dubbele trip: `s ochtends vroeg slip&slum in Port Mulgrave, `s middags weer op zoek naar het mysteriefossiel van vorig jaar in Brackenberry wyke.


Tot morgen, groeten, Bert

[Bewerkt door Elbert op 09-04-2018 om 21:46 NL]

Prachtig weer allemaal en ook leuk Mike te zien in zijn element !!

9e dag, zondag 8 april,

Hallo, ik had gisteravond de wekker voor vroeg gezet; kwart over 4, zonsopgang om 06.16u. hoog water om 10.04u.; dus opkomend water, wilde ik genoeg zoektijd op dit tij overhouden om een rugzak te kunnen vullen, moest ik idealiter heel vroeg en de eerste op het strand zijn en liefst geen concurrentie hebben.
Eerst nog even de vondsten van gisteren(1+2).
De weersverwachting zou niet beter kunnen; droog, zonnig en koel; de zuidoostenwind brengt de lucht over bijna de volle lengte van de noordzee van Nederland naar hier en de zeewatertemperatuur is nog maar 8 graden.
Voorlopig was het nog donker en voorzien van mijn hoofdlamp ben ik naar het strand afgedaald via het touw, dat had ik nog niet eerder in het donker gedaan.
Omdat het pad redelijk goed begaanbaar is, was het goed te doen en ben ik maar 1 keer op m`n kont gegleden en dat had, afgezien van wat modder, geen noemenswaardige gevolgen, gelukkig.
Aan de waterkant aangekomen ervoer ik al snel dat het zoeken in het donker niet meeviel; mijn gezichtsveld was maar klein, alsof je door de koker van een toiletrolletje kijkt,dus schoot het maar heel langzaam op.
Wel raapte ik af en toe toch een nodule op, die ik direct in de linnen tas liet verdwijnen; met slecht licht kun je beter geen knollen kloppen...
Na een klein half uurtje begon het langzaam licht te worden en dat was maar goed ook, want de batterijen van de hoofdlamp liepen op hun laatste benen en naar mate het daglicht sterker werd, nam de kracht van de hoofdlamp in evenredige mate af; dat is nog eens timing!
Met het daglicht eenmaal zo sterk dat ik het wanende hoofdlampje uit kon doen, namen de vondsten onmiddelijk flink toe en mijn linnen tasje begon al flink door te wegen.
Inmiddels had ik de slump bereikt en was heel benieuwd hoe het gedeelte voorbij de slump er bij zou liggen.
Eerst mijn spullen op een groot zandsteenblok gelegd en mijn tasje geleegd, zodat ik weer zonder de hinder van al dat gewicht over het strand kon drentelen.
Voor de zekerheid een tweede tasje bij me gestoken en met mijn geologenhamer in de ene en een tasje in de andere hand bewoog ik me langzaam langs de gestadig naderende waterlijn, ondanks het maar geringe tij kwam het water er toch redelijk vlot in en ik nam me voor om langs de waterlijn te blijven zoeken en zo, langzaam klifwaarts opschuivend, het hele strand te kunnen afzoeken daar waar stenen lagen.
Het eerste tasje was rap vol met Dacs en twee stuks Hildoceras en het tweede tasje nam ook snel in gewicht toe, dus omgedraaid, richting mijn zandsteen.
Toen ik daar aan kwam, waren beide tasjes en ook mijn gordeltassen vol; mijn hemel! wat lag er veel goed spul!
En geen concurrentie te bekennen, gniffel, gniffel...
Tijdens de volgende ronde ging het net zo en toen ik bij het rondje daar na ook mijn favoriete hoekje mee nam op mijn ronde, was daar net weer een instortinkje geweest, met een Hildo en een handvol Dacs er nog weer bij was ik maar net in staat om de zandsteen te halen zonder dat het gewicht me ondersteboven had geholpen of ik alles had laten vallen.
Aangekomen bij de zandsteentafel was ik weer de tassen aan het legen, toen ik een ingehouden kuchje achter me hoorde en daar stond zowaar Max.
En er kwamen kleine zwarte pufjes uit zijn oren...en of ik nu helemaal van de pot gerukt was als ik er ook maar aan dacht om deze hoeveelheid steen met me mee naar boven te slepen.
Refererend aan de zwarte pufjes; "goh Max, nooit gedacht dat jij een diesel was; toch geen sjoemeldiesel he?"
Max deed er, wijselijk, het zwijgen toe...
Hem gerust gesteld met de argumentering dat ik nog knollen moest gaan kloppen, en er dus nog flink wat van zou afvallen,bovendien had ik het schone plan opgevat om terug naar beneden te komen om het mysteriefossiel te zoeken en daarna zou ik nog een tweede lading naar boven kunnen brengen. Max was om.
Tegen half negen maakte de hoge waterstand het zoeken onmogelijk en ben ik begonnen met het kloppen van de knollen, waar ik een uur mee zoet was en en het verpakken nam nog eens een half uur. Precies met hoog water was ik klaar.
Toen deze plaatjes geschoten(3) en daarna de spullen die nu mee naar boven moesten in de rugzak gestoken en de rest, verdeeld over twee tasjes, waren bedoeld om zolang te parkeren en bij de 2e keer mee naar boven zouden kunnen.
Ik heb met een van de locals, die dit vissershutje(5) beheert, afgesproken dat ik daar materiaal mag stallen, mocht dit nodig zijn en Max was er heeeel duidelijk over geweest dat dit nu het geval was.
Langzaam maar gestaag naar boven geklommen, ik merk nu goed dat ik weer in vorm begin te komen; met twee keer uithijgen was de zware tas boven.
Terug in the Applehouse snel gelost, gedouched, gegeten, spullen weer klaar gemaakt en terug naar beneden gegaan.
Daar was het water al weer een eind af gegaan(4), nog wat knollen geraapt en toen ben ik, linksom, naar Brackenberry wyke gelopen om te zoeken naar mijn vondst van vorige trip.
Daar kan ik kort over zijn: veel gezocht en toch niet gevonden...het blaaswier dekt alles af, je kunt niet zien waar je loopt.
Toen ik eenmaal, steen en steen kapot, met mijn tweede vrachtje, terug kwam bij the Applehouse, kwam ik Karen, degene die deze vakantiehuisjes runt, tegen en zij schrok er zichtbaar van hoe ik er aan toe was; haar uitgelegd dat dit een kwestie van wat eten, wassen en slapen zou zijn en dan ben ik weer als nieuw, nou ja, nieuw...
Ik ben, na het eten, lekker vroeg naar bed gegaan, morgen een gelijksoortig scenario, de wekker op 06.15u.

Tot morgen.

groeten, Bert

[Bewerkt door Elbert op 05-05-2018 om 17:34 NL]

Diesel lijkt me een beste omschrijving voor wat je daar aan het doen bent, langzaam maar zeker...
Mooi verslag Bert !

Hallo, dank je wel Marcel.
Ik wilde in de volgende post nog wat foto`s plaatsen m.b.t. het verhaal hierboven; ik kwam deze nog tegen (computers en ik...), maar kon ze niet plaatsen via de bewerkingsfunctie.
Plaats ze bij het verhaal van morgen; scenario is nagenoeg gelijk...
Het zou fijn zijn als dat bijplaatsen wel een mogelijkheid zou zijn; kun je b.v. een preparatieresultaat in een stuk toevoegen ect.

groeten, Bert

[Bewerkt door Elbert op 11-04-2018 om 00:15 NL]

10e dag, maandag 9 april;
Hallo, de wekker een uurtje later, geen lampje meer nodig en na de laatste toebereidselen ging ik op weg naar het strand; een wandeling van 20 minuutjes.
Aanbeland op Rosedale lane zag ik in de verte iets dat ik niet zo snel thuis kon brengen; rook? brand?
Nog iets dichterbij realiseerde ik me dat het zeemist was(1) ,flarden laaghangende bewolking trokken over Port en gaf de omgeving iets mystieks; het ene moment dicht en even later trok het weer op ( 2+3 ), eenmaal afdalend daalde de temperatuur flink en aangekomen op het strand (4) was het knap frisjes, maar wel mooi.
Onderweg naar mijn zandsteentafel de eerste knollen opgeraapt en deze gelost(5) en mijn rugzak geparkeerd.
Af en toe kwam het zonnetje er net door; dat leverde mooie plaatjes op(6).
Een tweede lading knollen gelost(7), gaat lekker zo!

wordt vervolgd->

[Bewerkt door Elbert op 12-04-2018 om 23:01 NL]

Hoi Bert,

Kom je ook wel eens in deze hoek? Zie rode omlijning. Ik zie dat Justin veel van zijn vondsten daar deed en doet.

Groeten Walter

Hallo, ja Walter, dat hoekje ken ik; ik ben er wel eens bijna het hoekje omgegaan toen ik er vlak bij was toen er een instorting van de zandsteen plaats vond.
Het is een plek die mooi materiaal oplevert, zie ook verslag van 01-04 jl.
Als Justin daar vaak komt en er veel tijd besteed, neemt hij een behoorlijk risico...

Even de bijgevoegde foto`s; een kleine Peronoceras die ik op 7 april vond bij Kettleness.
Bij het opruimen viel het ding op omdat er een tweede ammoniet precies op het centrum leek terecht gekomen.
Het ding meegenomen naar Mike, die het ook een fascinerend ding vond en het daarom voor me geprepareerd heeft met bovenstaand resultaat; een van de heftigste(en mooiste) gevallen van pathologie in een ammoniet die ik ooit heb gevonden.
Laat mooi zien wat een geweldige preparateur Mike is!

Andere kwestie Walter; kun jij nog zo`n geologenhamer
regelen als degene die ik van je heb overgenomen?
Mike vindt het, net als ik, een geweldig stuk gereedschap en ik heb toegezegd dat ik zal proberen er een voor hem te regelen.
Enne...ja, ik heb je knollen en een aantal Hildi`s waar je uit kunt kiezen.

Laatste kwestie; mijn verslagen komen met wat vertraging door; dat heeft alles te maken met het gegeven dat ik al een vier, vijf? tal dagen twee tijen op een dag zoek en mijn kaarsje brand nog maar heel minnetjes en dus moet ik de rust pakken als die er is, want zodra het tij keert, moet ik mezelf weer optuigen en het strand op.
Kan nu al melden dat dit leuke verslagen gaat opleveren...

groeten, Bert

[Bewerkt door Elbert op 12-04-2018 om 06:55 NL]

ik geniet van je belevenissen en mooie vondsten Bert ,en rust pakken!,
inderdaad zeer belangrijk .
we willen per slot van rekening nog veel meer met je mee kijken en beleven !!
gr

Huug