Paleontica Community

dag Oliver en Lugo,

ik wil even terugkomen over de aanwezigheid van stekels. Blijkbaar komen deze meer voor en/of worden ze beter bewaard, in het Mioceen van de faluns dan in het Krijt van Maastricht?

Dit komt mijn inziens, vooral door het schelpenzand dat veel fragmenten van schelpen bevat waardoor de kleine stekels ea beter conserveren.
Vinden jullie gemakkelijk grote stukken kolonies of schelpen?
Ik ben slechts tweemaal in Maastricht geweest en eenmaal in de Kunrade-groeve, doch ik vond slechts heel klein materiaal en niet de stukken die ik gewoon ben te vinden in Frankrijk.

Kan je eens verduidelijken wat je bedoel met "graafgangen"? Als ik het goed begrijp komt het grootste deel van jullie vondsten uit het gruis, door onder de microscoop deze er uit te halen?

Ik heb eens geprobeerd met zeven van verschillende maasdiktes om een groot deel van het gruis te elimineren doch dit viel tegen. Omdat er ook een fragiele stukken tussenzitten vond ik het ook te riskant.

Ik volg jullie artikels op de voet, en geniet van de foto's en teksten.

groeten
Jeremy

Hoi Jeremy,

mijn ervaring is dat de fragmenten, die ik vind meestal klein zijn ( van 1 mm. tot 10mm ).
Zij zitten samen gespoeld met ander clastisch materiaal in wat de bryozoënlaag wordt genoemd.
Dus ik vermoed dat er heel wat impact is geweest alvorens dit materiaal verdween onder het sediment en dat eventuele broze uitsteeksels dus kunnen verdwenen zijn.
Het materiaal uit de bryozoënlaag is echter nauwelijks aan mekaar gekit en valt gemakkelijk uit mekaar.
Daarom haal ik kleinere brokjes uit mekaar onder de bino en pluk er de bryozoa-fragmenten uit.
Zeven van het gruis is een optie, maar ik gebruik deze methode niet omwille van het risico op beschadiging van de fragiele fragmenten.
Ik heb zelf geen materiaal verzameld uit de graafgangen, maar ik weet dat Oliver hiervan heel wat heeft verzameld. Dus hij kan je hierover meer vertellen.

groeten

Lugo

Hoi Jeremy,

leuk, dat jij deze topic met interesse volgt.

Nou, wat de aanwezigheid van stekel betreft zijn de deze in het Limburgse Krijt inderdaad zeldzaam. Alhoewel ik zeggen moet dat dit niet aan bewaartoestand ligt. De bryozoa uit Limburg behoren tot de best bewaarde fossiele bryozoa die ooit gevonden werden/worden.

Bij zeer vele specimen zijn ragfijne details bewaard gebleven. Kijk bvb. eens naar de wanden in de hier getoonde Lunulites-kolonie. Deze zijn niet dikker dan enkele µm.

De reden waarom stekels zeldzaam zijn is omdat zij niet altijd uit kalk opgebouwd, en dus niet bewaard gebeleven zijn, of dat niet alle soorten stekels hadden.

Kun je misschien nog eens verklaren, waarom stekels in miocene "schelpenzand" beter bewaard blijven? Dat heb ik niet begrepen.

--------------

Wat de grootte betreft verschilt deze behoorlijk naarmate de laag waarin zij bewaard gebleven zijn. Ik heb kolonieen gevonden die tot 8 cm breed zijn. Enkele centimeters grote kolonieen zijn helemaal niet zeldzaam als jij in lagen zoekt die door "regulaire" sedimentatie ontstaan zijn. In de gruislagen vind je meestal resten van afgestorven kolonieen, die door de mariene activiteit gebroken en afgesleten werden. Deze fragmenten zijn inderdaad niet groter dann enkele millimeters. Maar daarom niet minder relevant. Op foto 2 zie je een fragment, dat slechts 2,5 mm groot is. Het is echter het enigste fragment van dit genus dat ik ooit gevonden heb.

--------------

Jij vroeg naar de graafgangen. Deze werden door kreeften, sponsen en/of bivalven aangelegd en zijn door een zeer snelle sedimentatie bewaard gebleven. De dieren die aan de wanden van deze gangen leefden (bryozoa, foraminifera, sponsen, brachiopoden etc), of de dieren, die door waterstroming in deze gangen gespoeld werden, zijn bijzonder goed bewaard gebleven, omdat zij gedurende het sedimentatieproces niet verder aangetast werden.

---------------

Ja, de meeste stukken halen wij uit gruis-materiaal.

----------------

Ik zeef het gruis met een normale keukenzeef. Dit is voor mij voldoende. Als men een beetje voorzichtig is, is het risico van breuk erg klein. Belangrijk is het gruis met water aftespoelen, om zo de kleine kalk-korreltjes te verwijderen.

----------------

Beste Groeten,
Oliver

Bij deze een nieuwe reeks van kolonieen uit de Kalksteen van Meerssen – verzameld tijdens de laatste ENCI-excursie.


Foto's 1 t/m 3: Dit stuk is volgens Paul Taylor (NHM London) mogelijk een nieuw genus – heeft dus vermoedelijk nog geen naam. Het gaat om een knuppelvormige cyclostomate kolonie, die op de bovenkant meer of min hexagonale subkolonieen toont, die door dunne laminae van elkaar afgescheiden zijn. De laminae lopen aan de distale zijkant druppelvormig samen.

Foto 2: Thyracella meudonensis (d'Orbigny, 1852) met een aantal heteromorphe zooecia. In het bovenste gedeelte van de kolonie zien jullie de typische ronde mondopeningen van een Thyracella meudonensis. Daaronder zijn de aperturae (mondopeningen) gesloten door een kalk-lamina maar tonen elk drie kleine openingen. Voigt heeft dit fenomeen 1975 beschreven, maar tnt is er geen verklaring voor waarom er op de gesloten zooecia drie openingen gevormt worden.

Foto's 3+4: ?Theonoa disticha (v. Hagenow, 1851) is een soort die iedere krijtverzamelaar als klein rond en vlak schijfje kent, dat geheel op hardere substraten gegroeidt is. Het is geen zeldzame soort in het Limurgs Krijt.
Krister Brood, een zweedse paleontoloog, beschreef 1972 echter een variatie van Theonoa (voormaals "Actinopora") disticha uit het skandinavische Boven-Krijt: een erecte groei met een takvormige voet. Deze variatie zien jullie voor de eerste keer uit het Limburgse!

Foto 5: cf. Discosparsa cupula (d'Orbigny). Een zeldzame cyclostomate soort in het Boven-Krijt van Maastricht.

Veel plezier en
Beste Groeten,
Oliver

Oliver,

jij plaatst hier toch weer een aantal speciale dingen.

De soort op foto 1 t.e.m. 3 ben ik ook nog niet tegengekomen, niet in mijn gruis, maar ook niet in de literatuur. P. Taylor zou wel eens gelijk kunnen hebben dat dit mogelijk een nieuwe soort is.
Ook de laatste cyclostomate kolonie vind ik heel speciaal. En de afgesloten mondopeningen met telkens 3 porien van de T. meudonensis is wel heel opvallend.

groeten

Lugo

dag Oliver,

ik heb gisteren een nieuw fototoestel gekocht en kan nu eindelijk van slag om mijn Bryozoa's te fotograferen.

En omdat foto's meer zeggen dan woorden zal ik binnenkort terugkomen op het verhaal van de stekels.

groeten
Jeremy

Ben benieuwt op de foto's Jeremy.

In de tussentijd wil ik jullie een paar foto's van twee kolonieen tonen, die uit de graafgangen van de Meerssen member komen.

Het eerste stuk (foto's 1 t/m 3) is maar een fragmentje van een kolonie, die zeer merkwaardig uitziet. Zij heeft een beetje weg van het genus Baliantostoma, maar verschilt van deze door de aanwezigheid van 5 tot 6 kromme naar binnen gerichte stekels, die rond om de mondopening zitten. Helaas zijn deze stekels alleen maar aan zes zooecia mer of min bewaard gebleven. Genus/soort? Geen idee.

Het tweede stuk (foto's 4 + 5) is een Taenioporina sp. (?edwardsiana) met een flink aantal ooecia. Sommige zijn zelfs nog gesloten (foto 5). Interessant is dat de dieren een complexe stelling rond om de apertura gevormt hebben, die misschien voor stevigheid en beveiling van de fertiele cellen zorgde?!

Groeten,
Oliver

Hoi Oliver,

dit zijn opnieuw twee niet-alledaagse specimen.
Meer en meer krijg ik het vermoeden dat er nog heel wat blijft te ontdekken en dat de bestaande literatuur over de bryozoa uit het Limburgse krijt maar een gedeelte van de fauna beschreven heeft, ondanks de omvangrijke werken, die er bestaan.

groeten

Lugo

ps: Jeremy, ik kijk ook uit naar je eerste foto's met het nieuwe toestel.

Lugo schreef:
Meer en meer krijg ik het vermoeden dat er nog heel wat blijft te ontdekken en dat de bestaande literatuur over de bryozoa uit het Limburgse krijt maar een gedeelte van de fauna beschreven heeft, ondanks de omvangrijke werken, die er bestaan.

Je hebt gelijk Luc. Er zit veel meer in de stenen dan in de boeken. Maar dat is de aard van het beestje.

Er curseert een getal voor bryozoa-soorten uit het Limburgs Krijt: meer dan 600. Hieronder vallen natuurlijk ook vele soorten die in de databases van collectie's zitten en nooit gepubliceerd werden. En er zitten natuurlijk ook soorten bij, die later anders geinterpreteerd werden. Een mooi voorbeeld hiervoor is het genus "Coelophyma" (Hagenow, pagina 105/106) dat de auteur als een parasitair bryozoa-geschlacht beschrijft. In waarheid beschreef hij de gonozooiden van enkele bryozoa (Osculipora, Crisisina etc.).

Als je het zeer kleine gebied bekijkt dat wetenschappers gedurende de laatste 200 jaren onderzocht en hierover gepubliceerd hebben is het van zelf sprekend, dat wij altijd maar een fractie van de hele koek te zien krijgen. Maar ik ben steeds enthusiast als ik zie dat er telkens meer nieuwe soorten dagzomen.


Groeten,
Oliver

beste collega-bryozoologen

tof ik heb al supporters.
Het gaat me wel tijd kosten om het toestel, de knoppen en alle functies en mogelijkheden te leren gebruiken, laat staan dat ik ook moet leren om te fotograferen.

600 soorten is al behoorlijk veel, doch ik had voorheen het idee dat het eerder in de duizendtallen zou lopen!?

Over het zeven: wat houden jullie bij?
Maw: mijn bedoeling was om de grotere brokken uit te zeven , dus het materiaal dat in de zeef achterbleef gooide ik weg. Er kroop echter teveel werk in.
Ik vermoed dat jullie eerder de grotere stukken bijhouden?


groeten
Jeremy