Paleontica Community

Bedankt voor het meedenken, heren! Het verhaal wordt inderdaad al anders als Baggina blijkbaar toch niet in het Eoceen voorkwam. Voorlopig hang ik er geen naam aan, mede omdat ik niets van de apertuur kan zien. Wie weet brengt het boek van Le Calvez uitkomst; ik heb het aangevraagd bij de bibliotheek.

Inmiddels heb ik het boek van Yolande le Calvez (1970) via mijn plaatselijke bibliotheek bij de UVA kunnen lenen (lang leve het interbibliothecair leensysteem!). Wat een fantastisch werk! Het gaat in op stratigrafie, de geologische geschiedenis van het Bekken van Parijs, paleoecologie van forams en nog veel meer!

Bovenstaande afbeelding komt ook uit dit boek. Ik heb hem hier even geplaatst omdat dit de plotse opkomst van Miliolidae in het midden-Lutetiaan (waartoe ook het materiaal van Fleury-la-riviere behoort) laat zien. De nummulieten zijn hier ook compleet verdwenen. Dit zegt iets over het milieu, maar daar kom ik later nog wel eens op terug. Het zegt ook iets over de evolutie; een redelijk aantal soorten Miliolidae zijn pas in dit stadium ontstaan.

Maar Le Calvez geeft ook aan dat er maar heel sporadisch twee soorten planktonische forams gevonden worden. Te weten Subbotina linaperta (Finlay, 1939) en Truncorotaloides rohri (Brönnimann & Bermudez, 1953). Daarmee geeft ze ook meteen de sleutel tot determinatie van bovenstaand planktonisch exemplaar: S. linaperta . T. rorhi heeft immers 'stekels'. Bovendien is bij mijn exemplaar ook een soort afdakje over de apertuur te zien, wat ook het geval is bij S. linaperta .

Ondertussen heb ik nog een aantal leuke bentische soorten gevonden, maar die hou ik tegoed voor een volgende keer.

Edit: vergeten, nog een leuk, toegankelijk artikel over Fleury in het Lutetiaan (wel in het Frans): http://hybodus.free.fr/min_et_foss/fleury1_3.pdf

[Bewerkt door KoenJ op 19-01-2016 om 09:10 NL]

Nu de afbeelding nog even rechtop.

4 op een rij! Dat geldt als een monoloog denk ik.

Dit is ook een mooi forampje. 1 mm groot, biconvex, umbilicus gesloten, apertuur niet goed te zien (vml. beschadigd). De suturen zijn glad; niet verdikt of verdiept.

Ondanks de wijze woorden van Le Calvez en Kaasschieter durf ik er nog geen naam op te plakken. Ik vermoed dat ik het in het genus Cibicides (de Montford 1808 ) moet zoeken.

Dag Koen,

Je 'Cibicides' ziet er nogal planspiraal uit. De derde foto lijkt wat donkere doorzichtige driehoekjes te vertonen bovenaan de buitenrand. Klopt dat? Zo ja, dan zijn dat de eerdere aperturen van een Lenticulina (ook wel Robulus genoemd). Is dat niet het geval, dan is een klein involuut nummulietje misschien nog een alternatieve mogelijkheid.

Groeten,
Robert

Hoi Robert,

Bedankt voor je reactie! Fijn dat je de moeite neemt om mee te denken.

Ik wilde nog snel even het vorige berichtje maken terwijl onze kleinste om een fles huilde; praktische omstandigheden zijn niet altijd verenigbaar met zorgvuldigheid. Ik was dus inderdaad vergeten om Loeblich & Tappan te raadplegen. Daarin had ik kunnen zien dat Cibicides nagenoeg altijd trochospiraal is.

Dit exemplaar is inderdaad planispiraal. Bovendien zie ik wel meer kenmerken die overeenkomen met Lenticulina (Lamarck, 1804): de gladde, doorschijnende schaal, de kiel en de vorm van de suturen. Maar goed, ook nummulieten kennen een deel van deze kenmerken.

Ik heb nog wat foto's toegevoegd waarbij de foram met een druppel water op een zwarte achtergrond heb gelegd, zodat sommige details wat beter uitkomen. Ook heb ik nog twee foto's gemaakt van de periferie (klopt deze term? zoek mijn weg nog een beetje in de vaktermen).

Zoals je ziet op de laatste twee foto's zie je niet echt resten van oude aperturen op de periferie. Jammer genoeg zijn de laatste twee kamers behoorlijk beschadigd, maar als ik de voorbeelden van Lentculina in L&T en op foraminifera,eu zie, zie ik wel dat wat resteert van deze kamers overeenkomt met Lenticulina . Er heeft in ieder geval geen apertuur onderin de laatste kamer gezeten, maar meer middenin of bovenin.

Overigens geeft Le Calvez (1970) aan dat in het Midden-Lutetiaan nauwelijks nog nummulieten voorkomen, in tegenstelling tot het Cuisien en het Onder-Lutetiaan, waarschijnlijk als gevolg van veranderingen in het leefmilieu. Dit is dus nog een aanwijzing dat het hier niet om een nummuliet zou gaan. Maar nauwelijks voorkomen is natuurlijk wel iets anders dan helemaal niet voorkomen.

Mocht je (of iemand anders) nog verdere ideeën hebben hierover, hoor ik het graag!

Dag Koen,

Goed idee dat druppeltje water. Alles wordt zo een stuk beter zichtbaar, inclusief de positie waar de apertuur volgens mij zit - op de rand. Het lijkt me dan ook nog steeds om een Lenticulina te gaan. Het vreemde is alleen dat het zijaanzicht nu niet meer planspiraal oogt, maar eerder trochospiraal. Het is toch telkens hetzelfde exemplaar, nietwaar?

Een kleine juveniele nummuliet lijkt me het enige alternatief, maar ook die zou netjes planspiraal moeten zijn en heeft zijn apertuur (enkele gaatjes) aan de basis van de zgn. apertural face.

Robert





.

Dag Koen,

wou alleen even zeggen, dat het idee, de foram in water te leggen een heel goed idee is. Dit is ook voor het fotograferen van andere fossielen een prima methode, omdat je zo voor meer contrast zorgt.

Heel mooie foto's trouwens!

Groeten,
Oliver

@ Oliver: Bedankt! In water leggen werkt inderdaad goed, zeker bij dit soort doorzichtige (hyaline) forams.

@Robert: Het is mij nog niet helemaal duidelijk waar jij de posities van de oude aperturen ziet. Zijn dat de omcirkelde plekken? Daar zit een ruimte tussen de kamer en de kiel. Dat is wel de plek waar Lenticulina de apertuur heeft zitten.

Dit is overigens hetzelfde exemplaar als de andere foto's. Hij is echt planispiraal; ik kreeg hem niet goed recht op de foto (het zijn net kinderen; ze willen nooit stil zitten voor een foto). Als ik overigens kijk naar de breedte van de kamers, dan lijkt Lenticulina meer voor de hand liggend. Nummulites heeft smallere, langgerektere kamers voor zover ik weet. Bovendien zie ik bij de voorbeelden van de kleinere nummulieten ook niet de ruimte tussen kamer en kiel zoals op deze foto omcirkeld.

Ik denk dat dit exemplaar de boeken in gaat als Lenticulina met een klein vraagteken.

De volgende foram wordt trouwens de Tante Sidonia van de forams in Fleury.....volgt binnenkort!

[Bewerkt door KoenJ op 26-01-2016 om 13:46 NL]

Deze slanke Tante Sidonia's zijn van het genus Miliola (Lamarck, 1804).

Het betreft volgens mij M. birostris (Lamarck). Ze hebben een tekening van kleine putjes in longitudale rijen.

Ik twijfel echter wel nog een beetje over de nummer 3, 4 en 5.

Bij 3 ontbreekt de nek. Mocht de nek niet zijn afgebroken, dan zou dit eerder een M. saxorum (Lamarck) zijn. Omdat ik dit exemplaar echter wel erg smal vind voor M. saxorum , ga ik er \vanuit dat de nek is afgebroken en het toch gaat om M. birostris .

Nummer 4 loopt niet aan beide zijden even taps toe. Volgens Le Calvez (1970) zou dit wel zo moeten zijn. Ook als ik kijk naar de voorbeelde die Le Calvez geeft, zou het hier ook kunnen gaan om M. rostrata (Ehrenberg, 1845). Kaasschieter (1961) classificeert gelijkaardige vormen echter weer als M. birostris . Het verschil tussen deze twee soorten is volgens mij minimaal.

Nummer 5 wijkt af omdat één van de buitenste kamers niet helemaal overeenkomt qua vorm met de andere exemplaren. Op de laatste foto is goed te zien dat dit exemplaar veel smaller is dan andere. Volgens mij is dit echter een misvorming van de kamer bij leven geweest. Wat me bij dit exemplaar wel opviel, is dat er ribben tussen de rijen putje lopen. Dit is enigszins te zien op foto 3. Als ik echter exemplaar 2 beter onder de loep neem (foto 4), dan zie ik daar echter ook resten van ribben.

Mochten jullie twijfels hebben bij mijn determinatie, dan hoor ik het graag!