Paleontica Community

Zoals beloofd eens wat betere foto's.

Frederik,

deze prachtige foto's doen uw prepareerwerk alle eer aan. De mooi bewaarde details, zowel op de Acastoide als op de Proetide zijn knap in beeld gebracht.

Lugo

Natuurlijk zitten die lange kopstekels enorm in de weg. Volgens mij heeft ieder zo z'n manier om daarmee om te gaan. Een optie om ruimte te maken voor de prepnaald, is de stekel gecontroleerd af te breken. Niet breken is natuurlijk als het even kan de beste optie. Zo'n mooie stekel gecontroleerd breken is een zenuwslopende bezigheid, maar geloof me, ongecontroleerd breken is doorgaans nog een stuk slechter voor het hart.
In dit geval heb ik lang getwijfeld of ik deze stekel zou verwijderen. De breuk loopt immers mooi over de middellijn, tussen de twee stekels die in de weg zitten. Dit maakt dat ik al redelijk wat meer werkruimte heb dan anders, zolang ik de stukken niet tegen mekaar zet natuurlijk.

En daar knelt het schoentje. De breuk is niet bepaald zuiver te noemen, en er zitten schaaldelen overal verspreid in de afdruk. Dit is het soort breuk dat je eigenlijk zo snel mogelijk wil zetten, want elke manipulatie riskeer je dat er nieuwe schaaldeeltjes verloren gaan.

Elke keer probeer je toch wat aan de techniek te sleutelen, om te zien of het niet beter kan. Deze keer heb ik gewerkt met een stuk ijzerdraad als spalk. Een reversibele lijm zorgt voor de hechting. Tot nu toe loopt het vlotjes, de stekel kwam mooi los, met een mooie breuk. Nu moet ze nog verder schoongemaakt worden. Dat zal wellicht een handmatig werkje worden.
Ook de andere kopstekel, die zich nog in het tegenstuk bevindt, komt aan de beurt. Dan gaan beide helften tegen mekaar en moet de trilobiet verder schoongemaakt worden. Eens dat gedaan is, kan de spalk weg en kunnen de stekels worden teruggeplaatst.

Op zich valt dat allemaal nog wel mee, de vraag is hoe dit te doen is met zo weinig mogelijk schade aan de stekels zelf. Elke breuk kost je wat splintertjes, en elke manipulatie beschadigt de pukkeltjes en secundaire stekeltjes op de stekel.
We zullen zien waar het eindigt.

Het heeft een tijdje geduurd, maar hier is toch weer een update over de Ceratarges / Gerastos.

Jammer genoeg is de rechter librigena onvindbaar. Ik hoop dat deze nog opduikt naarmate ik dieper graaf, maar op dit ogenblik ziet het er niet goed uit.
De Ceratarges is een stekelig beestje. Ik kom stekels tegen waar ik het verwacht, maar ook waar ik het minder verwacht, zoals lateraal op de pleurae. Deze stekeltjes zijn heel fijn en staan niet netjes op een rijtje, en worden dan ook doorgaans gewoon weg geprepareerd.
De Gerastos is wat uit mekaar gevallen en ligt zeer dicht tegen de Ceratarges aan, wat de werkruimte nogal beperkt aan die kant.

Bij een inspectie van de steen voor sporen van de missende librigena, viel me iets op aan het verweerde oppervlak. Tweede foto, zien jullie het ook?

Ik zie een lijm naad.
Maar dat bedoel je ongetwijfeld niet.

Ook zie ik ...... wetenschappelijke term is geloof ik een bolletje en dwars daarop een streepje.
En doet me vaag denken aan een oog op een steeltje

Kan ook zijn dat slaapgebrek me parten begint te spelen

Het slaapgebrek doet in ieder geval geen afbreuk aan je observatievermogen. En het is, voor de duidelijkheid, niet het ontbrekende stuk van de Ceratarges. Het is een stuk kleiner ook.

Ik moest eerst aan cyphaspis denken... maar kan het ook een kleine ceratarges zijn?

Cyphaspis is helemaal juist. Knap dat je dat hebt herkend!

Voor zover ik kan zien is er een kans dat de Cyph er volledig inzit. Al denk ik wel dat de kans groot is dat hij wat uit elkaar hangt.

Heb wat met cyphaspis....

Zou wel te gek zijn als er een complete bij zit!!

Het is daar druk in die steen.Wat zou het prachtig zijn als die alle drie mooi uit hun harnas kunnen gehaald worden.

Lugo