Paleontica Community

Bedankt, Stijn.

Juist dat speurwerk in meer dan 150 j. oude boeken en het uitdiepen van de kennis van een wel bepaald onderwerp maken het spannend en interessant.

Lugo

Alhoewel ik al vele kilogrammen gruis heb doorzocht, is dit toch het allereerste ( en tot nu toe enige) exemplaar van Stellocavea (Camerapora) mamillata (Meunier & Pergens, 1885), dat ik ben tegen gekomen.
De auteurs bestempelen deze soort dan ook als zeer zeldzaam in hun beschrijving van 1885. Dit mosdiertje groeit met de onderzijde volledig op een substraat vastgehecht en bouwt cellenbundels, die naar buiten uitwaaieren. Daar eindigen zij in een buisvormige constructie. Op de bovenzijde is de omlijning van de gewelfde bundels duidelijk te zien.

Lugo

Die Luc nu weer
Heerlijk stuk! Proficiat.

Groeten,
Oliver

Zoals gehoopt, kwam ik uiteindelijk tussen de honderden specimen van Stellocavea francqana (d'Orbigny, 1853), die ik tot nu toe heb gevonden, een specimen tegen met gonozooiden ( broedkamers). De broedkamer, links van de naar voren komende lamel is open gebroken. Aan de rechterzijde van deze lamel zit nog een intacte gonozooid.
Dit is toch wel interessant, want tot nu toe heb ik in de literatuur nog geen enkele S. francqana gezien met een broedkamer.
Ook in de beschrijvingen kan ik hierover niets terug vinden.

Lugo

Zeer speciaal!! Proficiat met deze vondst Luc.

Groeten,
Oliver

Juist voor Kerstmis nog een 'specialleke' gevonden in het Kunrader gruis, nl. een Stephanodesma irregularis (Marsson, 1887).
Zoals de naam al aangeeft is dit een soort die een vrij onregelmatig zoarium bouwt met soms vertakte bundels van lange cellen, waarvan de celwanden als groefjes over de bundels lopen. De mondopeningen zitten steeds op het uiteinde en de onderkant van deze bundels.

Lugo

Hier nog enkele kleintjes uit Kunrade.
Op foto 1 staat een goed bewaard specimen van Coelocochlea torquata von Hagenow, 1851. Heel typisch zijn de grote windingen, die rond de centrale holle cilinder lopen en bezet zijn met vele kleine mondopeningen.
Foto 2 toont volgens mij wat Ubaghs benoemt als Stellocavea trifoliiformis, omwille van de klaverbladachtige vorm van dit mosdiertje. Maar vooral opvallend hier is de aanwezigheid van een gonozooid ( broedkamer), die opengebroken is.
En dat er niet alleen mooie mosdiertjes in dat gruis zitten, illustreert foto 3; een mooi geornamenteerd fragment van een Decapode.

Lugo

Prachtig, Luc. Bij die eerste moest ik denken aan het Carbonische genus Archimedes. Leuk!

Bedankt, Koen.
Er is zeker enige gelijkenis met het algemeen uiterlijk van het genus Archimedes uit het Carboon, maar verwantschap is er niet.


Lugo

Hier nog eentje uit het Kunrader gruis.
Deze Tubulipora parasitica (von Hagenow, 1851) is een incrusterend mosdiertje, dat meestal op een vlak substraat groeit. Zo ook dit specimen, waarvan duidelijk merkbaar is dat de onderzijde mooi de vlakke structuur van het substraat heeft gevolgd. Heel af en toe groeit deze soort ook op een cilindrische ondergrond ( b.v.b. de stengel van zeegras). Dan blijft na verdwijnen van het substraat een holle buisvormige kolonie achter.
Een eerder gevonden specimen uit de Meerssen Member werd vorig jaar onder de elektronenmicroscoop geplaatst(foto 3) en dan is te zien dat er talloze microporen aanwezig zijn op de vlakken tussen de buisvormige peristomen. Deze heel fijne poriën zijn niet zichtbaar onder de lichtmicroscoop bij 40X vergroting.

groeten

Lugo