Paleontica Community

Hallo verzamelgenoten,

dit keer gewoon een plaatje; de recentste en eerste aanwinst van 2006 via een bevriende duits-tsjechische verzamelaar;
Hydrocephalus minor minor, m-Cambrium Pribram-Jince, Tsjechie.

Afgelopen zomer ook zelf (delen) van gevonden, sterker nog, de eerste die ik vond mepte ik kapot met m\'n Estwing Echter zo groot en compleet kom je trilobieten van deze familie (Paradoxididae) in Jince niet (meer) tegen.

Enjoy.....I do

<:{{{{{>

Prachtig beestje hoor ceraurus.
Is dat niet de droom van iedereen, een volledig trillobiet(je) te vinden zonder het daarna per ongeluk kapot te kloppen natuurljk. Ik spreek van ondervinding.
Ik heb al veel fossielen stuk gedaan door het gesteente er rond wat kleinder te maken.
Meestal is mijn fossiel dan inneens ook een stuk kleinder tot mijn grote spijt.
Groetjes...
Ilse

Ik sluit me bij Ilse aan, zowel wat de pracht van het fossiel betreft als wat het kapotslaan van mooie vondsten betreft (al gebeurt dat laatste nu beduidend minder dan pakweg 10 jaar geleden)

Het gaat hier m.i. om een vervelling. Kan ik dat concluderen uit het feit dat de beweegbare wangen ontbreken? Heeft de onderbreking in het Thorax daar ook iets mee te maken of is dit een beschadiging van het fossiel zelf?

[Bewerkt door Frederik op 02-02-2006 om 13:56 NL]

even voor de duidelijk; deze heb ik helaas niet zelf gevonden. Het kapotgemepte stuk was maar een centimeter of vijf, deze vriend is bijna 17 cm.

Inderdaad de wangen zijn weg en er missen een aantal pleura. Het zou een \'molt\' (vervelling) kunnen zijn, maar de rugbreuk heeft daar denk ik niets mee van doen. Het vervellen en uitbreken ging door het cephalon door de gezichtsnaden heen.
De glabella is heel mooi opgezet en vertoont structuur; ook dit kan een aanwijzing zijn dat het juist geen vervelling, maar het daadwerkelijke beest kan zijn.

Ik denk dat de rug-schade is ontstaan na de dood van het dier met het \'inbedden\' in en het toedekken met sediment en de compressie. De missende pleura zijn hier en daar terug te vinden in de steen. Ook kan ik mij voorstellen dat in dat zelfde proces de wangen van een ontzielde trilobiet konden verdwijnen.

Ik wil wel aangeven dat stenen loshalen uit de Jince-formatie (Tsjechie) een precaire zaak is. Breuken ontstaan meestal over je fossiel heen en maar zelden hou je een hele grote in een stuk, als je ze al tegenkomt! De \'juvenieltjes\' van zo\'n 2-5 cm blijven vaker heel.
Nieuwe kansen in het voorjaar!

<:{{{{{>

[Bewerkt door Ceraurus op 02-02-2006 om 15:53 NL]

Prachtig hoor. Ik begrijp dat deze dus ook uit Jince komt.Nou zijn wij fervente tjechie- gangers en beginnend fossielenverzamelaars en wat is nou mooier dan deze twee met elkaar te kunnen combineren.Heb je nog wat meer tips Ceraurus over vindplaatsen of hoe we daar te werk kunnen?

Hoi Ceraurus,

Prachtig fossiel en met een heel erg mooie kleur. Ik heb mijzelf na een week hard werken beloond met de aanschaf van bovenstaande trilobiet; Phacops Rana uit Ohio. (ik had je gemaild toen dat ik deze op een van jouw foto\'s dacht te herkennen).

Hij/zij is nagenoeg helemaal heel maar deels vervormd, glabella wat verdrukt, en is voor een gedeelte gerold en in de matrix.

Wat ik nog het mooist vind is de kleur en het feit dat je het detail in de ogen kunt zien.

Wat ik mij nu afvraag; waarom zien we eigenlijk nooit mooi versteende pootjes???? Of horen die bij te zacht/week weefsel?

Hartelijke groeten
Jeroen.

Frank, ik raad je twee dingen aan; koop het boek van Ivo Chlupac \'geology of the barrandien, a field trip\' (via internet \'Schweizerbart\') en een wandelkaart, bij voorkeur een militaire stafkaart met (terrein)details. Veel vindplaatsen zijn tijdelijke ontsluitingen van soms maar een paar vierkante meters.

Zet Beroun, Jince, Skrije, Lodenice en Kosov
maar vast op je lijstje

Jeroen, mooie opgerolde Ohio Phacops. Er komen er twee uit Ohio; Phacops rana crassituberculata en Phacops rana milleri
Het verschil tussen die twee zit hem het aantal lenzen in het oog. De ssp. milleri heeft er meer en zo dus een iets hoger oog.

De namen zijn inmiddels gewijzigd in
Eldredgeops crassituberculata en E. milleri.
De toevoeging \'rana\' (kikker) is alleen gebleven in de NY soort Phacops rana rana, die nu Eldredgeops rana heet.

Kun je een oog iets duidelijker op de foto zetten?

groeten,
<:{{{{{>

Poten en antennes zijn inderdaad weke delen en fossiliseerden zelden. In de \'Konservat-Lagerstatten\' in het Duitse Bundenbach zijn wel trilobieten te vinden waarvan de weke delen bewaard zijn gebleven.
Ook de amerikaanse trilobiet Triarthrus eatoni is op sommige plaatsen bewaard gebleven met \'uitstekende delen\'.

Normaliter fossiliseerde enkel het pantser van een trilobiet.

Hoi Ceraurus, bedankt voor de antwoorden, het zal niet echt lukken een mooiere of betere foto te maken want ik moet altijd alles op de scanner leggen... betere kwaliteit haal ik echter nu niet (misschien in de toekomst;)) Maar dan moet het op de ouderwetse manier met fotocamera en film.

Met tellen kom ik voor het goed zichtbare oog (trilo oog links) op 60 in het rechthoekige deel en ongeveer 7 dopjes (misschien geen ogen) in het elliptische deel wat frontaal zit.. dus waar de rechthoek aan zit gevouwen.

Een mooi \"oog\" dus in die rechthoek, ziet er uit als een iets verzonkel circel met binnenin die circel weer een uitstekend half bolletje erop van kleinere radius. Het geheel is gerangschikt in een honingraat achtige structuur.

Dus zeg het maar, ga ik haar crassituberculata, milleri of rana dopen?...

Overigens, ik ga er van uit dat het dus een regelmatig voorkomende soort is; mijn boekje zegt tenminste dat Phacops latifrons veel voorkomt maar dan bestaat (genus?) Phacops officieel dus niet meer.... Hmmm nu dus die andere een keer vinden maar, kunnen ze samen kletsen.

Hartelijke groet,
Jeroen

Hoi Jeroen,
links de Eldredgeops crassituberculata, rechts de E. milleri. Kijk naar het verschil in lenzen, en kijk dan naar het aantal lenzen per verticale rij.
De \'crassi\' heeft er 6 a 7, vriend milleri 8 a 9 en dat maakt het verschil. Jouw oog bekijkend denk ik dat je een Eldredgeops crassituberculata hebt, deze komt ook iets vaker voor dan milleri. Eldredgeops rana komt voornamelijk voor in de staat New York en niet Ohio, dus die kunnen we al uitsluiten.

Phacopide trilobieten zoals deze van ons uit Ohio zijn van een hele mooie kwaliteit en laten zich heel goed uitprepareren.

\'Phacops\' is niet in zijn geheel vervangen door \'Eldredgeops\'. Dit geldt alleen voor deze soorten uit de VS. In Marokko heb je nog altijd Phacops rana rana. Ik weet zo niet of P. latifrons inmiddels al weer vervangen is door een nieuwe naam; het is een al oudere naam voor zover ik weet en een van de eerste genaamde Phacops-en.

Als je echt een mooi geoogde trilobiet wil hebben moet je op zoek gaan naar een Coltraneia sp. Deze (o.a. Marokkaanse) trilobiet heeft wel 14 lenzen in een verticale rij. Overigens heet het bijna zelfde beestje als deze uit Europa komt Treveropyge sp.

<:{{{{{>