Paleontica Community

Vorige week ben ik gestart met een nieuwe preparatiejob van een trilobiet uit het Devoon ( Eifeliaan ) van Marokko, meer specifiek van Jebel Issoumour.
Om zeker te zijn dat deze trilobiet volledig in de matrix zit, heeft men in Marokko al een beetje "voorgeprepareerd", zoals te zien is op de eerste foto.
Het pygidium en het frontale gedeelte van het cephalon werden al blootgelegd.
Nu komt het bij Scutelliden vrij frequent voor dat een of zelfs beide vrije wangen ontbreken. Toch is hier niet naar gezocht bij de voorpreparatie, vermoedelijk omdat men op de twee breukvlakken links en rechts van de trilobiet al kon zien dat deze librigenae aanwezig waren.
Dat hoopte ik althans.
De matrix, die moet verwijderd worden is zeer hard en daardoor vordert het werk langzaam. Voordeel van deze harde matrix is dan weer dat hij mooi loskomt van de schaal van de trilo.
Na een groot gedeelte van het pygidium te hebben vrijgemaakt, ben ik toch op zoek gegaan naar de vrije wangen ( foto 3 en 4 ).
Tot mijn grote opluchting zijn zij beide aanwezig. Wel was het even spannend omdat beide wangen een beetje verzonken zijn en daardoor begon ik te vrezen dat zij er niet waren. Maar uiteindelijk heb ik ze toch gevonden.
Op foto 5 is te zien dat het grootste deel van de glabella tot en met de occipetale ring al proper zijn, evenals de linker vrije wang en het linker oog.
De schaal van deze scutelliden is zeer dun en kwetsbaar, dus het is raadzaam om zeker met de prepnaald de schaal niet te raken. Dit betekent onvermijdelijk telkens een witte krater.
Nu rest er nog de andere vrije wang te prepareren plus de 10 thorax segmenten.
Aangezien daarop nog heel wat gesteente zit, denk ik toch nog een kleine twee weken werk te hebben. Maar dat is het waard.
Deze Scutellide is een Thysanopeltis, gekenmerkt door de redelijk grote en talrijke stekels op het pygidium. Zij zijn bovendien allemaal ongeveer even groot.
Bij Septomopeltis zijn de stekels alternerend groot - klein.
De totale lengte van deze trilobiet bedraagt 6.8 cm.

Binnenkort volgt het vervolg van deze preparatiejob, als er wat meer vooruitgang is.


Lugo

ziet er goed uit Lugo. Succes met de resterende werkzaamheden

Elke keer als ik jouw topics lees stijgt mijn achting (en die is al zeer groot) voor jouw prep skills
Kan niet wachten om dit beestje in zijn/haar volle glorie te aanschouwen.

Trouwens een vraagje: Als er hele kleine stukjes of splinters losraken (en je kan ze terug vinden) hoe lijm je deze dan weer vast zonder er een rotzooitje van te maken?

Peter

Inderdaad Lugo,ziet er weer al prachtig uit.



GR Pascal

Bedankt voor de reacties.

Het teruglijmen van kleine splinters is inderdaad niet altijd gemakkelijk en er zullen wel verschillende technieken bestaan.
Zelf gebruik ik secondenlijm. Omdat een druppeltje onder de microscoop lijkt op een overstroming, doe ik hiervan een druppeltje op een blokje steen. Dan neem ik het splintertje of stekeltje met een zeer kleine pincet en bevochtig dit in het uitgevloeide druppeltje, alvorens het op zijn plaats te brengen.
Als het stukje te klein is voor de pincet, neem ik een tandenstoker, dep de punt hiervan in de lijm en neem met deze lijmpunt het splinterje op en probeer het dan op zijn plaats te brengen.
Dit gebeurt allemaal onder de bino.
Het is geen gemakkelijk werkje, maar meestal lukt dit toch vrij behoorlijk zonder al te veel lijm op het stuk aan te brengen.

mvg

Lugo

[Bewerkt door Lugo op 19-11-2013 om 08:51 NL]

Zo doe ik het ook. Het blijft een hachelijke onderneming, want op zo'n kleine schaal gaan fenomen zoals oppervlaktespanning en cappilariteit een belangrijke rol spelen. Daarom gebruik ik ook lijmen met een uiteenlopende viscositeit.

Mooi werk, zoals steeds. Opmerkelijk hoe breed de librigena bij dit type trilobieten kan gaan. Echt heel platte, brede beestjes. Als is het pygidium van deze soort nog relatief gewelfd.

De houding is ook weer interessant, zoals eerder al opgemerkt verraadt de korte afstand tussen cephalon en pygidium en het feit dat het cephalon in een hoger vlak ligt, dat het thorax een platte s-vormige curve vertoont. Hopelijk toch, want anders is er iets mis.

Na een kleine week zwoegen op het harde materiaal is het cephalon eindelijk volledig vrij en is ook nog wat meer matrix weggenomen van het pygidium.
Ook werden de eerste vier segmenten van het thorax gevonden.
Nu is het kwestie om die lijn verder te volgen naar het staartuk toe. Hier is het wel even opletten, omdat de ribben van het pygidium samenkomen in een verdikking. Deze bult mag uiteraard niet per ongeluk doorboord worden.
Het ziet er in elk geval naar uit dat deze trilo mooi gestrekt met een lichtjes holle rug in de steen zit.
Dit geeft altijd een mooi eindresultaat, maar dit blijft nog even afwachten.

Lugo

Deze Thysanopeltis sp. is eindelijk klaar.
De laatste loodjes waren duidelijk de zwaarste omdat de rechter thoraxflank niet zo goed bewaard is gebleven. Bovendien was de matrix extreem hard en kleverig in deze area. Dit heeft duidelijk zijn sporen nagelaten op de pleurale stekels.
Bij het zien van deze trilobiet domineert het pygidium duidelijk het geheel.
Met zijn 3.5 cm lengte vertegenwoordigt dit staartstuk dan ook 50 % van de totale lengte ( 7.0 cm ) van deze trilobiet. Ook de vrije wangen zijn vrij imposant.De breedte van deze trilo bedraagt 4.8 cm.
Voorlopig durf ik mij niet wagen aan de soortnaam van dit beestje, al denk ik dat het kort bij de soort " speciosa" aanleunt.

mvg

Lugo

Monsterlijk goed gedaan.
leuke soort ook, met al die stekeltjes aan het pygidium.

Mega_Lo,

bedankt voor uw reactie.
Tot nu toe ben ik alleen maar zeker van het geslacht ( genus ), het is namelijk een Thysanopeltis. Maar over de soort ( species ) durf ik geen uitspraak te doen.
De stekels op het pygidium, evenals de grootte van dit staartstuk maken dit inderdaad een aantrekkelijke en spectaculair beestje.

mvg

Lugo