Paleontica Community

Ik werp het hier nog maar weer op.

Ik heb een emmer met water en daarin verse strandbotten buiten staan (water 1 x ververst). Daarnaast stond toevallig een emmer water zonder iets er in. Nu viel mij op dat beide net zo hard dichtvriezen. Zegt dat iets over het zoutgehalte?

Ik heb het idee dat het wel meevalt met het zoutgehalte in de strandvondsten en dat een korte cyclus volstaat om te voorkomen dat ze wit uitslaan.

Barsten ontstaan voornamelijk bij kiezen/ ivoor, maar heeft naar mijn idee meer met structuur en temperatuurschommelingen van doen dan met zout. Al laat je het een jaar ontzilten, die schuren komen toch wel.

Misschien is dit anders met van de noordzeebodem opgeviste botten die lange tijd op de zeebodem hebben gelegen. De meeste strandbotten zijn van diepere lagen naar mijn idee.

Nu doe ik het voor de zekerheid wel langer, vooral met de betere vondsten. Maar echt veel verschil merk ik niet met vondsten die ik maar een week of een paar dagen ontzilt.

Iemand ideeën hierover?

Zijn er ook mensen die hun strandbotten niet ontzilten of alleen kort? En hoe gaat dat op de lange termijn?

[Bewerkt door sjaak op 24-01-2015 om 13:14 NL]

Sjaak,
-1.9 is het vriespunt van zeewater stond ergens op internet.
Wil maar zeggen op dat zoutgehalte afgaan? Met dit weer.
Duys

[Bewerkt door Duys op 24-01-2015 om 17:47 NL]

Zo koud was het hier niet vlakbij zee. Was trouwens maar een voorbeeld.

Ik heb het idee dat er van alles verondersteld wordt over zoutgehalte maar dat er weinig onderbouwing is.

Ben benieuwd naar ervaringen van anderen.

[Bewerkt door sjaak op 24-01-2015 om 18:42 NL]

Zoutwater kan bevriezen. De temperatuur waarbij dit gebeurt hangt af van de hoeveelheid zout in het water.(zout-verhouding vs water)
Een verzadigd mengsel (dit is als bij verdere toevoeging van zout, het zout niet meer oplost) blijft vloeibaar tot -21° C

Laat ik maar direct zeggen dat ik nog nooit botmateriaal op het strand heb verzameld, laat staan dat ik ervaring heb met het ontziltingsproces. Het volgende mag daarom (hoe toepasselijk) "met een korrel zout" worden genomen.

Ik zou verwachten dat de concentratie aan zout in het water waarin je het botmateriaal probeert te ontzilten nooit hoog zal worden. Het is immers een grote hoeveelheid zoet water (emmer vol), en een kleine hoeveelheid zout water (poriewater bot). De factor tijd zal, naar mijn verwachting, vooral belangrijk zijn omdat het ontzilten afhankelijk is van de diffusiesnelheid van zout in het water/botmateriaal. Het verversen van het water is nodig om de motor van dit proces (i.e. concentratieverschil) zo optimaal mogelijk te houden. Daarnaast zal op den duur de concentratie aan zout in het poriewater en in het bulkwater gelijk zijn. Om dan nog meer zout uit het bot te halen, is het nodig om het bulkwater te vervangen (en zo de motor voor diffusie weer aan te zetten).

Trouwens, ben je niet bang dat het botmateriaal beschadigd wanneer de emmer met water bevriest? Het is dé methode om Mazon Creek concreties open te breken, bevriezen onder water (daarmee ben ik meer bekend).

Dank voor de reacties. Voor bevriezing ben ik niet bang. Ik haal het er tijdig uit.

Het ijs was maar een voorbeeld.

Wat ik mij afvraag is of er ook mensen zijn die kort ontzilten en hun ervaring op lange termijn.Zal anders zelf eens een experiment beginnen.

Informeer op een WPZ bijeenkomst eens bij Albert.

Tim en Josje hebben het eigentlijk al gezegt.
Het water waarin de botten liggen heeft een zeeeer kleine concentratie aan zout.

In de Noordzee maakt het zout zo'n 3,5% van het water uit. Dat zijn 35 gramm per Liter water!
Deze concentratie zal je nooit berijken met een paar botten in misschien 10 Liter water.

En zelfs de zee bevriest al eens in heel koude wintermaanden. Kijk maar eens hier:
http://www.luftbildblogger.de/tag/nords ... MQYcydScu0


Beste groeten,
Oliver

Dank voor de reacties.

Ik zal met wat botmateriaal van vergelijkbare grootte (niet te groot) ook eens een simpel testje doen:

- alleen afgespoeld;
- een dag ontzilt (niet verversen)
- een week (3 x verversen)

Vervolgens onbehandeld bewaren en na een half jaar en een jaar eens vergelijken met elkaar en de rest van de collectie.


[Bewerkt door sjaak op 25-01-2015 om 08:26 NL]

Volgens mij kan je zout schade niet in termen van een half jaar rekenen.

Eerder in jaren.

Ook zal de opslag erna van belang zijn en begin stabiliteit van het fossiel.
Sommige zouten zijn hygroscopisch of kunnen onder invloed van vocht licht basisch worden.
Het aantrekken van water en een vergelijkbare werking als loog...
Dat vreet aan je fossiel maar langzaam.

Heel vroeger heb ik wel eens wat fossielen gekocht op een lokale beurs.
25 jaar geleden ofzo. Noordzee botten, pyriet ammonieten van cbn
De botten waren op 1 na binnen 5 jaar weg. Het laatste bot heeft het toch een jaar of 20 volgehouden maar licht inmiddels in stukjes in de tuin.
Het pyriet ammonietje was on behandeld en heb ik vorig jaar aan het dochtertje van een collega gegeven.

Zelf gevonden strand vondsten hier ook met wisselend succes.
Kalk fossiele n uit Denemarken die ik meer dan 10 jaar na dato pas heb ontzilt die er goed uit zien. Pyriet uit Dorset die ondanks ontzilten binnen een maand begonnen te veranderen.
Pyriet uit folkestone dat er niet uit zag toen ik het vond maar wat wel stabiel blijft.