Paleontica Community

Dit is het verhaal van de preparatie van een " stekelige" trilobiet uit het Pragiaan ( Onder Devoon ) van Atchana.
Atchana ligt in het Zuid Oosten van Marokko, pal in het Mader bekken.

Op de eerste foto is de doorgeslagen steen te zien met daarin een zwart lijntje.
Het profiel van dit lijntje verraadt dat er een trilobiet in deze rots zit.
Later zal blijken dat het om een Leonaspis sp. gaat.
Om te voorkomen dat er schaaldeeltjes verloren zouden gaan op dit breukvlak, heb ik eerst een klein venstertje geprepareerd en dan de verlijming gedaan.
Nu kon ik via dit vensterje verder prepareren.
Dit ging vrij vlot, al is in het algemeen de matrix van Atchana nogal kleverig.
Maar op de plaatsen waar meer tuberkeltjes zaten verliep het werk toch wat minder vlot.
Ook de geringe afmetingen van dit beestje ( 1.9 cm lengte ) in combinatie met de lange, flinterdunne stekeltjes bemoeilijkten de preparatie.

Uit eindelijk is de trilo er toch goed uitgekomen in een mooi gestrekte ligging.
Het is hier duidelijk een Leonaspis sp. omdat tussen de twee langere pygidale stekels 4 kortere stekeltjes zitten.
Bij een verwant geslacht ( Kettneraspis ) zitten er maar 2 kortere stekeltjes tussen de twee lange stekels.

Na de preparatie heb ik het beestje gewit met ammoniumchloride om nog enkele foto's te maken, die een beter beeld geven van de ornamentatie op de schaal.


Lugo

En hier nog enkele foto's van de gecoate versie.

Lugo

Prachtig lugo.



Vraagje,verdwijnen de eerste stekels in de matrix,en ga je deze nog vrijpreppen ?


GR Pascal

Prima werk Lugo.

Leuk dat dit beestje er toch redelijk vlot uitkomt. De 'kleverigheid' van Atchana materiaal kan echt variëren van centimeter tot centimeter. In dit geval had je geluk, en dat mag ook wel eens, want zelfs zonder plakkerige matrix is dit geen eenvoudig werkje. Het resultaat is er ook naar!

Het witten brengt mooie details naar boven. Je hebt er een dun laagje op gelegd, waardoor de oorspronkelijke kleuren nog wat doorschemeren. Dat heeft wel iets

Bedankt.

De stekels van de eerste thoraxsegmenten verdwijnen inderdaad bijna vertikaal in de matrix. Zij zijn normaal ook veel korter dan de andere.
Maar er is gewoon geen ruimte om deze te prepareren omdat de stekels van het derde segment en de genale stekels al tegen mekaar liggen.
Bij meer opgerolde exemplaren kunnen zij soms wel geprepareerd worden.


Lugo