Paleontica Community

Je kan geen trilobiet vinden zonder stenen te breken, zegt het spreekwoord. Vaak zoekt de breuk zich een weg door de trilobiet, maar in sommige gevallen gaat de breuklijn er mooi rond, zoals met deze Reedops.
Dit geeft natuurlijk een heel comfortabele uitgangspositie voor de preparatie. Toch heeft een lucky split ook z'n nadelen. Hoe goed de breuklijn ook loopt, ze neemt bijna altijd een paar schaalfragmenten mee. Dat is hier niet anders. En als deze fragmenten wegspringen bij het openkloppen, zijn ze ook weg. In dit geval onbreken er kleine schilfers aan een oog, en aan een paar thoraxsegmenten
Maar op deze kleine beschadigingen na is deze trilobiet puntgaaf.

De voorbereidingen voor de preparatie bestaan uit het verstevigen van de randen van deze breukpunten met een klein druppeltje dunne lijm. Waar nodig zoekt deze lijm zich een weg onder het pantser door capillaire werking.

De preparatie verloop erg vlot. Het pygidium is lichtjes naar binnen geschoven, maar niets extreems.
De schaal is extreem fragiel. Hoewel ik met de lichtste pen werk kan ik niet voorkomen dat er een paar scherven van de glabella wegspringen. Dit gebeurt zonder waarschuwing, erg vervelend maar op zich niet ongewoon. De stevigheid van de schaal is niet om over naar huis te schrijven, en waar de buitenkant voor kleine tuberkels zit, is de binnenkant erg glad. Dat zorgt ervoor dat elke keer er wat matrix wegspringt, deze als het ware een snokje aan de schaal geeft.
Wanneer ik de glabella verstevig met lijm, zie ik dat deze zich een weg zoekt door talloze haarscheurtjes...

En zo biedt deze eenvoudige preparatie toch nog wat weerwerk.

Ondanks de kleine beschadigingen ben ik best wel tevreden over het eindresultaat. Intrigerend zijn de subtiele verkleuringen van het pantser, vb. ter hoogte van de deukjes in de glabella. Ze zijn indicatief voor de posities waar aan de onderkant spieraanhechtingen zitten.

Weer een prachtig prepverslag en resultaat van jou Frederik.

Zeer mooi!

die kuiltjes in de glabella....
erg mooi. Zien we deze altijd zo duidelijk bij reedops, ik ben aan het graven maar heb het stuk nu niet bij de hand. kan me niet heugen dat mijn atchana reedops deze zo duidelijk had.

Bij R. bronni, of liever voorzichtigerwijs R. cf. bronni, want ik zie nog wel wat verschillen met de specimens uit de literatuur, zijn deze groefjes erg uitgesproken. Smal maar diep en scherp afgelijnd. Het klopt dus dat ze bij de andere soorten minder duidelijk zijn.

Weer zeer mooi gedaan zoals altijd Frederik.

Misschien stomme vraag. Die kuiljes, zijn die neusgaten?
Doet me daar toch aan denken.

Mooie reedops.

Mooi gedaan !!

Hey Tim,

Die kuiltjes zijn geen neusgaten, net zoals de glabella geen neus is, al lijken ze er wel wat op nu je het zegt. Ze gaan ook niet door de schaal.
Veel trilobieten hebben lobben en groeven op de glabella. Je moet goed voor ogen houden dat trilobieten geëvolueerd zijn uit gesegmenteerde geleedpotigen die een veel eenvoudiger bouwplan hadden. Zowel de kop als het staartstuk zijn oorspronkelijk samengesteld uit meerdere vergroeide segmenten, om het even heel eenvoudig uit te drukken. Waar zinvol, zie je nog lobben en groeven die daaraan doen denken.
Dat soort groeven in de glabella vormen aan de binnenkant van de schaal een richel. Die kan je interpreteren als aanhechtingspunten voor de interne organen.

[Bewerkt door Frederik op 25-01-2016 om 19:59 NL]