Preparatie van een Leonaspis

[Frederik]

Nu het raadsel opgelost is, zie http://www.fossiel.net/forums/viewtopic ... icID=30807 , kunnen we de preparatie van dit beestje uit de doeken doen.

Het gaat hier om een nog onbeschreven Leonaspis uit het Pragiaan van Maharch, Marokko. Deze heb ik niet zelf gevonden, al heb ik wel op deze locatie gezocht. Uit de sectie bij Maharch zijn verschillende Leonaspis gekend. Ik verwacht dat deze eentje is met relatief korte stekels.
De scheiding tussen trilobiet en steen ziet er goed uit, maar ik weet uit ondervinding dat deze erg variabel kan zijn in deze lagen. Duimen maar.

De split is enorm goed, overlangs door de rechterflank, en je ziet zowel het pygidium als het cephalon. Bovendien zit de rechter librigena alvast waar hij hoort te zitten. De stekels zitten netjes ingepakt, en hoewel er heel weinig plaats is in de steen, zie ik ze op het eerste zicht er niet uitkomen. Duimen dus dat het een kortstekelige variant is.

Zoals Ivo in dat andere topic opmerkte, zit de kop naar voren gebogen. Dit wil meteen ook zeggen dat de genale stekels naar boven uitsteken. Ook de ogen steken naar boven uit bij Leonaspis. Dat wordt opletten bij de preparatie.
Het stappenplan is dan ook:
1) occipitale ring vrijleggen. Deze heeft vrijwel altijd een centrale knobbel of stekel, dus dat is goed om je aan te orienteren.
2) vanuit de occipitale ring naar voren over de glabella
3) van daaruit opzij naar de ogen
4) stukken aan elkaar zetten
5) langs de zoom van het cephalon naar achteren, de genale stekels opzoeken.

Eens dat gebeurd is, zijn de contouren van de trilobiet vrijgelegd en is duidelijk hoeveel ruimte er is om de rest te prepareren.

[Maurice]

Frederik,

Steekt er hier ook geen stukje uit van de trilo? een stukje van de genale stekel mischien?

[Frederik]

Nee, dat is een ostracode. De steen zit er vol van. Allerhande triloresten ook, trouwens. Kan erg verwarrend zijn tijdens de prep.

[Frederik]

Op deze foto's kan je zien dat ik eerst probeer het cephalon aan te pakken. De positie van het cephalon, en vooral dan de vrije wangen, is immers bepalend voor de positie van de wangstekels. Die wil ik zeker niet per ongeluk raken.

De ogen van Leonaspis steken een beetje uit, en liggen doorgaans redelijk naar achter op het cephalon. Ik kon het niet laten om het rechteroog al voorzichtig op te zoeken terwijl ik naar de occipitale ring toewerk. Op de eerste foto kan je het oog zien. Onder de bino zie ik de individuele lenzen. Leonaspis heeft Holochroale ogen, dus heel veel kleine lensjes.

Op de tweede foto werk ik verder over de glabella naar voren toe. Hier zie je goed hoe de kop gekanteld is ten opzichte van de rest van de trilobiet.

[ivok]

Die stekel op de occipitaal die zou toch al daar moeten zijn.
Of ontbreekt ie bij deze

[Frederik]

Ik wist het op voorhand niet zeker, maar ik verwachtte daar geen stekel. Er is wel een klein occipitaal knobbeltje. Als je weet waar het zit is het goed zichtbaar op de tweede foto. In tegenstelling tot de paren van knobbeltjes op de thoraxsegmenten zit er maar eentje centraal op de occipitale ring.
Deze geeft trouwens mooi aan waar de centrale axis zit, en helpt dus behoorlijk goed bij het inschatten van de positie van oog nummer 2.

[suffeleersT]

Die holochroale ogen, is dat hetzelfde als bij een proetus?
Lijkt me zeer delicaat werk dat zoeken naar de wangstekels.
Dat je de centrale axis hebt als richtpunt voor het tweede oog lijkt me ook handig. Moet ik onthouden.
Als er toch een stekel op de occipitale ring zat is het dan een Leonaspis spinicurva?
Of ben ik weer vanalles door elkaar aan het halen?

[Frederik]

Die holochroale ogen hebben inderdaad hetzelfde bouwplan als bij proetiden. De meeste trilobieten met ogen volgen dit bouwplan trouwens.

Bijgevoegde foto's tonen de voortgang aan dit beestje, dat trouwens uitstekend bewaard is gebleven. De duidelijke pukkeltjes zijn een uitdaging, maar het lukt vooralsnog goed om ze eruit te krijgen.

Deze foto's zijn de laatste voordat de twee helften aan elkaar worden gezet. Er is nu ruim voldoende van de trilobiet zichtbaar om de positie in te schatten. De volgende stap is het vrijleggen van de eerste wangstekel. Daarvoor zitten de stukken best aan elkaar.

[Frederik]

Na het aan elkaar zetten van beide helften is het moment gekomen om een hele hap matrix te verwijderen om meer ruimte te maken voor de verdere preparatie.
Meteen wordt ook de genale stekel vrijgelegd. Halverwege de stekel wordt de matrix harder en komt ze minder gemakkelijk los van de trilobiet. De overgang is erg abrupt en duidelijk te zien op de laatste foto, waarin ik mooi in het verlengde van deze overgang fotografeer. Je ziet een duidelijk kleurverschil links en rechts.
De stekel ziet er minder mooi uit, maar geen paniek. Dit komt vooral door de vele matrixrestjes die blijven hangen. Toch is ook de bewaartoestand merkbaar minder, met een veel grovere kristallisatie.

[strandjutters]

Dat wordt een prachtstuk Frederik,ik denk niet dat deze soort hier al is gepasseerd .


Ik kijk al uit naar de volgende stap.


GR