Paleontica Community

Onlangs heb ik deze Bergkristal geslepen. Hij is uitgevoerd in een fantasie-slijpsel, dus niet in een gangbaar standaard uitvoering. De bovenzijde is geslepen in trapslijpsel, terwijl de onderkant is uitgevoerd in schaarslijpsel. Vervolgens zijn er zowel aan de boven- als aan de onderkant nog extra facetten aangebracht. Hierbij zijn tevens bewust een aantal reflectie-effecten gecreëerd, zoals het laten terugkaatsen van het licht van de trapfacetten in het schaarslijpsel en het laten verdwijnen van licht in de bovenste, lange facetten, waardoor het lijkt alsof er scherpe driehoekjes zijn weggeslepen.

Erg leuk!

Wauw!

Dat "wauw" heb ik ook iedere keer als je weer een prachtige trilobiet hebt geprepareed, Frederik! Maar ieder zijn eigen specialiteit, nietwaar?

Prachtig!

Naast de perfectie die deze stukken uitstralen (en de ongeloofelijke berg geduld en vaardigheid die daarachter schuilt), vind ik het erg interessant hoe je bezig bent met de bijna wiskundige kant van de refractie. Je beschrijft het effect van je keuzes erg goed, en ik zie dit ook in het resultaat. Ik kan me voorstellen dat er 'templates' of richtlijnen bestaan voor bestaande slijpsels. De vraag die dan bij me opkomt bij een fantasie-slijpsel als dit is: hoe kom je erop?
Ik bedoel, ga je eerst aan het schetsen, of rekenen, of begin je eraan en laat je je leiden door je gevoel?

Bij een fantasieslijpsel wordt er afgeweken van alle andere standaard uitvoeringen. Er bestaat dus ook geen template voor.
Het begint met een hersenspinsel, waarbij ik probeer de steen zo groot mogelijk te houden. Voor een optimale fonkeling is het een vaststaand gegeven dat de kroon-hoofdfacetten op 42 graden geslepen moeten worden en de pal daaronder gelegen paviljoen-hoofdfacetten op 43 graden. Door ze juist iets ten opzichte van elkaar te verschuiven, zal het licht iets "afglijden" en dus net op een tikje andere plek weer terugkaatsen. Vervolgens ga ik berekenen hoe ik de verschoven delen van de steen het best kan opvullen met andere facetten, zodat er toch nog een enigszins symmetrisch geheel ontstaat. Deze opvullende facetten moeten echter ook weer een bepaalde hoek ten opzichte van elkaar krijgen, zodat die ook zoveel mogelijk licht terugkaatsen, zeker wanneer men de steen telkens van een andere kant bekijkt. En aldus ontstaat er een fantasieslijpsel.

Kan niets anders zeggen dan , ". SCHITTEREND.

Gr

Huug