Paleontica Community

Aan de zuidrand van Jebel Mrakib loopt Oued Maharch. In de steilrand van het Ma'der bekken dagzomen lagen van het Pragiaan naar het emsiaan. Onderin deze sectie worden verschillende lagen uitgebaat voor trilobieten, en er komen af en toe leuke zaken uit. Ik heb er zelf al gezocht, maar het stuk dat hier besproken wordt heb ik overgenomen van een locale graver. Het stuk is wellicht verzameld voor de zeer knappe opgerolde Reedops die eruit steekt -van een 'lucky split' gesproken!-, maar bij het kleinkloppen van de steen dook aan de andere kant nog een fijn lijntje op... een kleine Scutellide. Zoals gewoonlijk, zéér dunschalig. Dat de schaal bovendien vlot loslaat, is aan de ontbrekende schaaldelen van de Reedops te zien (die zijn niet bijgehouden door de graver-het gaat tenslotte om 'maar' een Reedops). Als dat maar goed gaat.



[Bewerkt door Frederik op 02-05-2017 om 21:42 NL]

Ik kan me voorstellen dat er weinigen de scutellum al zien zitten. Deze eerste voortgangsfoto's zullen dit wel oplossen

Meteen is duidelijk dat, hoe fragiel de schaal ook is, de fijne details wel mooi zichtbaar zijn. In ieder geval toont het oog zeer veel fijne lensjes.

Prachtig Frederik,ik zag hem eigenlijk ook niet zitten op de eerste foto


GR

Ik nog steeds niet....

Op de eerste foto dan

In het midden, waar de opening aan de breuklijn iets breder is (mijn 'kijkvenster'), zie je vaag enkele diagonale lijntjes in de schaduw. Dat zijn segmenten.

Nu je het zegt....
Die had ik er niet zelf uitgehaald hoewel ik verwachtte dat daar je kijkvenster was

Deze preparatie is aan een sneltempo op een complete nachtmerrie aan het uitdraaien... het feit alleen al dat ik hier nog een trilobiet mét schaal kan tonen is een klein mirakel.

De schaal springt dus los, dit is nu niet één keer gebeurd, maar maar liefst vier keer. Telkens heb ik het onmiddellijk gezien en is de schaal ter plaatse blijven liggen.

Maar ik heb aan de glabella zowat de meest hallucinante lijmklus ooit mogen doen: de hele schaal was losgesprongen en is een millimeter boven de steenkern gaan 'zweven', alsof het geheel op spanning staat en plots bol gaat staan. De schaal zelf bestaat uit kleine kristallijne korrels die aan elkaar hangen, zo'n beetje als gebarsten veiligheidsglas, of als suikerkorrels in een suikerklontje.

Dus ik impregneer de schaal met lijm, en tot mijn verbazing zie ik een grote luchtbel onder de schaal. Meer nog, als ik voorzichtig duw kan ik deze luchtbel verplaatsen van tussen de ogen tot helemaal aan de voorrand van het cephalon. Alles ligt gewoon los.

Lang verhaal kort: de kop ligt vrij en alle schaal is er nog, maar ik heb wel wat hartslagen gemist in het proces. Zo'n 10 keer voorzichtig geïmpregneerd. Ook grote delen van de segmenten zijn losgekomen (net geïmpregneerd op de foto). De schaal op de rachis van het pygidium is nauwelijks gepreserveerd en dient ook verstevigd te worden...

... en het pygidium van scutelliden zal zowat het deel zijn dat het gemakkelijkst losspringt. De kleur van de schaal is nog eens nauwelijks verschillend van de omliggende steen. Dat belooft!

Hallo Frederik.ja het zijn zeer vervelende beestjes ;(


Ik heb er ook al haren voor uitgetrokken,terwijl ik er geen meer heb



GR

Frederik,

dit lijkt inderdaad een aartsmoeilijke klus. De schaal van deze kerels is inderdaad flinterdun en bovendien niet goed gehecht aan de matrix. Toch vind ik het een meer dan behoorlijk resultaat. Proficiat.

Zelf heb ik er ook eentje geprepareerd met als aangegeven locatie het Pragiaan van Mharech, Aferdou de Makrib. Ik veronderstel dat dit dezelfde locatie is als van waar jouw specimen komt. En dat het over dezelfde soort gaat ( zie foto ).
Volgens info van Andries heeft hij contact met de auteur, die een revisie voorbereidt van dit geslacht en zou het om een Poroscutellum gaan.

beste groeten

Lugo

[Bewerkt door Lugo op 08-05-2017 om 07:48 NL]

Inderdaad Luc, ik herinner me dat beestje van jou nog. Prachtig.

Nu kan ik wel met zekerheid zeggen dat het niet om dezelfde soort gaat. Jouw Poroscutellum is -zoals de naam zegt- helemaal bezaaid met grote poriën. Deze zijn duidelijk zichtbaar op jouw close-ups: https://www.fossiel.net/forums/viewtopi ... icID=26614

Deze ontbreken bij mijn Scutellum. Je ziet wel duidelijkere lijstjes. Toegegeven, het gaat om details. In grote lijnen gaat mijn Scutellum (wellicht een Scabriscutellum) er wel heel gelijkend uitzien.

Volgens mij zal de herkomst ook niet helemaal hetzelfde zijn. Ten eerste is er al een probleem met de locatie die jij noemt. Mharech (of Maharch) is een Oued ten zuiden en zuidoosten van Jebel Mrakib. Daar gaat het geologisch inderdaad tot in het Pragiaan. Aferdou le Mrakib is de omgeving van een mudmound, en die ligt aan de andere kant van de steilrand (wel vlak in de buurt), maar daar zit je hoger in het geologisch profiel, aan de overgang van Emsiaan naar Eifeliaan.

Maar zelfs in 'Maharch' worden verschillende lagen uitgegraven.