Paleontica Community

Hallo, na er in juli al twee weken geweest te zijn, ben ik wederom afgereisd naar de Tarn; om de zomer wat te lengen; (ik begrijp dat het hondeweer was in Nederland) en om nog wat toe te geven aan mijn verzamelwoede...
Nadat het gisteren hier ook regenachtig was, ben ik vandaag naar de Puech de Sueges gereden (foto) die zich op ca 5 minuten van La Cerisiers bevindt en waar het immer prettig zoeken is.
Zie ook Aveyron 2016.
Vandaag begonnen in de regengeul die zich in het Carixiaan (Charmoutiaan)heeft ingesneden, wat meteen wat losse vondsten opleverde; na regen is het altijd prettig vinden.(foto2).
Ben eerst gaan kijken op de plaats waar ik vorig jaar een recente instorting trof, die toen mooi materiaal opleverde en nog steeds waren er schone zaken aan te treffen;(foto 3en4).
Het uitzicht van deze stek is echt ongelofelijk mooi; (foto 5en6).
Na de puinkegel een goede lookover gegeven te hebben, ben ik doorgelopen naar "klavertje 4"; een kleine ontsluiting in dezelfde lagen van het Domeriaan die ik zo genoemd heb naar een zoektocht in 2015 toen dochter Charlotte en ik een moeizame zoektocht hadden gehad in een regengeul met veel modder en prikkelstruiken en zonder enig vermeldenswaardig resultaat.
Net nadat we de teleurstellende regengeul hadden gelaten voor wat `ie was, betraden we een weiland en na een tiental passen bukte Charlotte en riep: "een klavertje vier" en zowaar; ze had idd een klavertje vier gevonden en ik merkte nog op dat het nu niet anders kon dan dat we goede vondsten gingen doen.
Na een honderdtal meters kwamen we bij een kleine onsluiting waar we inderdaad de ene na de andere mooie vondst deden en een heel geslaagde zoekmiddag hadden na alle ontberingen van eerder.
Dus die klavertjes werken echt!
Deze keer verwachtte ik er echter niet veel van; Charlotte en ik zijn er in juli ook nog even geweest en hebben toen wederom goed gevonden.
Nu trof ik na enig zoeken een kiel van een Amaltheus en direct daaronder nog een;(foto 7)
Wordt vervolgd->

[Bewerkt door Elbert op 08-09-2017 om 18:06 NL]

-> vervolg:

na enig voorzichtig peuterwerk begon het er steeds beter uit te zien beide ammonieten waren compleet!(het phragmocone dan...)
En als je weet dat mijn veldmes zo`n 20 cm lang is, maakte deze dubbelvondst mijn middag al weer meer dan goed.
En na nog een Amaltheus margaritaus van dezelfde grootte en een mooie A. gloriosus ben ik op het gemakje teruggewandeld en raapte in de Toarciaan afzetting verderop ook nog een paar mooie exemplaren op van o.a. Harpoceras solonaciense, Catacoeloceras jordani en een enkele Osperlioceras.
Terug op de camping de rivier ingedoken en de barbelen nog maar weer es opgezocht.
Voor morgen is de weersverwachting wat minder; ik zie nog wel of ik dan het veld in ga...

groeten, Bert

[Bewerkt door Elbert op 02-09-2017 om 17:46 NL]

Prachtig verslag Elbert,en wat een mooie streek en vondsten


GR Pascal

Mooi verslag! Tof dat je de zelfbeheersing vindt om mooie groundshots te maken voor je de ammonietjes uit de laag peutert. Zo kunnen we een beetje delen in de opwinding van het vinden.

Vind uw verslagen altijd super om te lezen, prachtige foto's en wat een uitzicht! Inderdaad leuk om de vondsten nog deels in de grond te zien.

Hidde

Hallo, zoals jullie op foto 1 kunnen zien, was het vreselijk weer vanmorgen...
Dus toch m`n spulletjes bij elkaar gepakt en even later naar "entre deux monts" gereden, waar je bovenop de pas in het volgende dal kunt kijken(foto 2).
Daar de auto geparkeerd en te voet afgedaald om een ontsluiting te bekijken die ik al jaren wil zien en dat komt er elke keer niet van.
Is een ontsluiting net onder de Schistes Cartons, op Google earth goed zichtbaar.
Maar zichtbaar wil niet zeggen bereikbaar, want dit landschap wordt doorsneden door ravijnen en dikke heggen, welke het soms domweg onmogelijk maken om daar te komen waar je wil zijn.
Nadat ik het referentiepunt van kaart en Google had gevonden; de Schistes Cartons in het veld(foto 3), kon ik er nog immer niet komen omdat een diep ravijn me de weg versperde.
Verder en verder afgedaald, totdat ik uiteindelijk kans zag om in het ravijn af te dalen en tegen die tijd zat ik al in het onder Domeriaan, terwijl ik in het bovenste wilde zijn, dus bedacht me dat er nog een aardige klimpartij wachtte.
Eenmaal in het ravijn begon ik deze regengeul, want dat is het, weer naar boven te volgen en had ik er al snel dikke spijt van dat ik mijn snoeischaar, die ik normaliter altijd bij me steek als ik op stek-verkenning ga, niet had mee genomen.
Menig keer was het ravijn overgroeid met bramen en/of rozenstruiken en kon ik mijn weg maar met de allergrootste moeite voortzetten, terwijl ik langzamerhand door steeds meer krassen werd bedekt, hetgeen me een bloedige aanblik gaf.
Bijna was ik omgedraaid; bij dit tunneltje(foto 4)werden me de prikkels bijna te machtig.
Gelukkig werd het daarna beter, al moest ik wel elke keer klimmen en klauteren om plotse hoogteverschillen te kunnen overbruggen; met name de schalie van het Domeriaan heeft hier de neiging om te eroderen met afstapjes, waar een harde laag in de schalie net iets meer erosieresistent is dan de andere lagen.
En die "afstapjes"zijn tussen de 1 meter en 7 meter hoog en spekglad en dus praktisch onbeklimbaar, dus moet ik er dan om heen klimmen.
Nu heeft die beperkte begaanbaarheid ook een groot voordeel; als je er zo moeilijk komen kunt, is het niet waarschijnlijk dat veel anderen je voor gegaan zijn en ligt er aan het einde van de ontberingen wellicht een welgevulde vindplaats op je te wachten...
En tijdens mijn moeizame voortgang idd geen spoor van andere mensen en dat stemde me hoopvol.
Aan de uitgespoelde concreties van de Tisoa Siphonales kon ik aflezen dat ik mijn doel; de top van de margaritatus zone, net boven de Tisoa`s, aan het naderen was.
Nog een klein stukje...
Een felblauwe kleur tussen de takjes op de bodem van de geul trekt mijn aandacht; veertje van een ijsvogeltje, schitterend!
En toen was daar ineens de ontsluiting die ik op Google had gezien; precies het goede nivo! en een eerste Amaltheus vond al snel zijn weg in mijn tas.
Maar het was meteen de laatste; de ontsluiting is schoon geraapt; het ravijn blijkt prima bereikbaar van de andere kant van het ravijn en dat was nou net weer niet zichtbaar op Google...
Plots voel ik de vermoeidheid en alle wonden van mijn helletocht door die ***kloof en teleurgesteld begin ik aan de klim terug naar boven, op weg naar een Toarciaan ontsluiting waar het wellicht beter vinden is.

Wordt vervolgd->

[Bewerkt door Elbert op 02-09-2017 om 16:59 NL]

-> vervolg:

Eenmaal weer boven de Schistes Cartons uit geklommen, kom ik terug in het open veld en blijkt mijn aanwezigheid niet helemaal onopgemerkt; een negental lammergieren slaat mijn klauterpartij gaande.
Snel reik ik naar de camera en tracht e.e.a. vast te leggen, maar dat valt niet mee; wellicht dat de uitvergrote beelden een indruk geven(foto 2)
Ik heb in ieder geval weer een escorte.
Aangekomen in de Toarciaan ontsluiting blijkt ook daar al intensief gezocht te zijn en is de oogst mager en al vlot besluit ik door een van de vele regengeulen terug omhoog naar de auto te klimmen.
Al met al, qua vondsten, een teleurstellende sessie, maar het kan niet altijd prijs zijn, dat zou saai worden.
Wel ontvang ik, bijna terug boven, nog een applausje voor alle moeite en durf(foto 3)en dat is ook heel wat waard...en realiseer ik me toch genoten te hebben, dat heeft dit land nou eenmaal.
Terug bij de auto vallen de eerste druppels; zaten die weerjongens er toch niet helemaal naast.
Aangekomen bij de tent, is het daar droog...
Hopelijk kan ik morgen wat meer vondsten tonen, tot dan.

groeten, Bert

[Bewerkt door Elbert op 02-09-2017 om 17:48 NL]

Prachtig!

Net klaar met het lezen van je laatste deel zie ik dat je de nieuwe al weer het geplaats.

Mooie foto's en helder verslag.
echter een vraagje zou je nog een afbeelding van je Amaltheus willen plaatsten?

Bedankt!

Hoi Ibe, op welke Amaltheus doel je?

groeten, Bert

[Bewerkt door Elbert op 02-09-2017 om 17:52 NL]

Beste Elbert,

O ja sorry deze

En toen was daar ineens de ontsluiting die ik op Google had gezien; precies het goede nivo! en een eerste Amaltheus vond al snel zijn weg in mijn tas.