Paleontica Community

Hallo,

In mijn ladenkastjes berg ik alle fossielen op in de welbekende zip zakjes. Ik doe dit vooral om stof en dergelijke te vermeiden en om eventueel vocht minder invloed te laten hebben.

Wie maakt hier ook gebruik? Wie om welke redenen juist wel of niet? Ik label vervolgens de zakjes ook.

Ik doe dat vooral met haaientanden, omdat zo'n grip zakje makkelijker te labellen is.

Ik gebruik ze ook veel. Ik heb ze ook in mijn rugzak voor als ik weer eens oud menselijk materiaal op het strand vind om DNA vervuiling te voorkomen. Dat had ik dus nooit moeten doen. Sindsdien niets meer gevonden.
Ze zijn extra handig omdat je op het zakje informatie kan zetten. Helaas ben ik niet zo georganiseerd als ik zou willen zijn.

sjaak schreef: ↑12 dec 2020, 19:30 Ik gebruik ze ook veel. Ik heb ze ook in mijn rugzak voor als ik weer eens oud menselijk materiaal op het strand vind om DNA vervuiling te voorkomen. Dat had ik dus nooit moeten doen. Sindsdien niets meer gevonden.
Ze zijn extra handig omdat je op het zakje informatie kan zetten. Helaas ben ik niet zo georganiseerd als ik zou willen zijn.

In het veld heb ik ze ook altijd bij me, om ter plekke te labellen uit welke laag een vondst komt.

Ja ik heb nu ook de 4,5 en 6 liter zaken gehaald om de wat grotere stukken stofvrij te kunnen houden en tegen schommelingen in de luchtvochtigheid. Ik hou alles op mijn slaapkamer waar tijdens de nacht het de luchtvochtigheid kan stijgen. Idd is het labelen ook een groot voordeel met de zakjes.

Weet wel dat sommige restauratie labs de zip zakjes perforeren met twee kleine gastjes om juist een micro klimaat te voorkomen en enige luchtcirculatie niet onmogelijk te maken.

Geen idee wat meer waar is: wel of niet luchtdicht...

Grtzzz

Vuursteentje

Vuursteentje79 schreef: ↑13 dec 2020, 14:33 Weet wel dat sommige restauratie labs de zip zakjes perforeren met twee kleine gastjes om juist een micro klimaat te voorkomen en enige luchtcirculatie niet onmogelijk te maken.

Geen idee wat meer waar is: wel of niet luchtdicht...

Grtzzz

Vuursteentje

Dat is inderdaad het overdenken waard. Ik heb op mijn kamer een luchtvochtigheid van 50%. Dat moet in basis prima zijn. Het doel was om ze tegen de veel aan vocht te beschermen, dat bereik ik met de gripzakjes in elke geval wel.

Vuursteentje79 schreef: ↑13 dec 2020, 14:33 Weet wel dat sommige restauratie labs de zip zakjes perforeren met twee kleine gastjes om juist een micro klimaat te voorkomen en enige luchtcirculatie niet onmogelijk te maken.

Martin schreef: ↑13 dec 2020, 20:19 Ik heb op mijn kamer een luchtvochtigheid van 50%. Dat moet in basis prima zijn.

Tja, dit is op zich ook een onderwerp van enige discussie in archeologische en etnografische musea, die het merendeel van hun verzameling natuurlijk in hun depots hebben liggen. Traditioneel gezien worden in dergelijke musea de inventarisstukken in kasten met klimaatbeheersing of compleet in plastic verpakt of gewikkeld opgeslagen. Dit is echter geen sinecure, omdat gripzakjes met de tijd afbreken, wat in meerdere archeologische depots tot grote problemen heeft geleid door o.a. vermenging van het materiaal. Ook kan eventueel bij ingesloten vocht niet ontsnappen, waardoor organische materialen kunnen gaan schimmelen en rotten (geldt ook voor aardewerk!). In Brazilië heeft een modern etnografisch museum dat veel grote maskers, hoofdrollen, wapens en andere culturele goederen uit organische materialen in zijn collectie heeft daarom een aantal jaar geleden ook voor een bijzondere oplossing voor hun depot gekozen: alle stukken open en los op planken, met gaten in de muren om de ruimte goed door te laten tochten.

Hetzelfde principe geldt ook voor oude boeken. Die wil je natuurlijk intuïtief zo beschut mogelijk van UV- straling en vocht bewaren om ontbinding van lijm en papier tegen te gaan en waterschade te voorkomen. Maar dit trekt juist schimmels en ongedierte aan dat met zonlicht en doortochten van een ruimte wordt voorkomen. Daarbij is papier een organisch materiaal opgebouwd uit cellulose dat alleen maar baat heeft van enige luchtvochtigheidsuitwisseling, omdat het anders, bij uitdrogen, broos wordt.

Het merendeel van mijn verzameling ligt dan ook bij mijn ouders op de zolder van een oud herenhuis opgeslagen, waar de goot binnenshuis om de schoorsteen heen loopt (uiteraard met een ombouw afgeschermd, maar toch...) en enige kieren bij de ramen voor een minieme doch continue tocht zorgt. Dankzij een kleine luchtontvochtiger en verwarming (maar alleen als het heel koud wordt, want een verwarming ontvochtigd - dus doorgaans ook in de winter geen verwarming aan, of heel zwak) zijn zowel temperatuur als luchtvochtigheid nagenoeg constant, en vanwege de hoge ligging ten opzichte van het huis en de weinige mensen die er komen het bezoek van insecten miniem. Alhoewel de meeste ramen met lichtgekleurde rolgordijnen zijn afgetaped, laten verder weg gelegen ramen ongehinderd licht door, waardoor er overdag voldoende licht binnenkomt dat kunstlicht niet nodig is (dit houdt ook insecten op afstand). Belangrijke stukken gaan bij mij in de vitrine ter bescherming tegen stof en eventuele klimaatschommelingen die alsnog mochten optreden. Maar omdat die laten niet luchtdicht zijn, ontstaat er geen microklimaat door: licht, lucht en vocht kunnen er nog gewoon bij, maar de schommeling is er wat vanaf... Het enige dat bij mij in gripzakjes zit zijn textielen, die anders moeilijk op te bergen zijn en een stuk gevoeliger zijn voor stof en vuil.

Een luchtvochtigheidsgraad van 50-60% is doorgaans overigens prima en zal aan de meeste stukken weinig schade aanrichten. Belangrijker is namelijk, zoals gezegd, de schommeling in relatieve luchtvochtigheid alsook een niet te droge lucht - hier kunnen dingen van barsten - of een te natte, dewelke op organisch materiaal schimmels kan veroorzaken, chemische reacties kan doen optreden, en de structurele integriteit van poreuze materialen en gesteenten kan verzwakken.