Paleontica Community

In navolging van een topic van het Duitse fossielenforum wil ik wel ns zien wat er in onze collecties aan pathologiën, afwijkingen te zien is.
Ik zal het topic openen met 'n Hemipneustes met verdiept apicaalsysteem, en z'n 4-stralige broertje.
De eerste uit de Nekum Member van de ENCI.
De tweede uit de Nekum Member van Nekami / 't Rooth.

Ik heb 2 melanogrammus aeglefinius werveltjes met hyperostose( extra veel botaangroei).deze zijn kenmerkend aan de zandloper vorm en dat ze heel erg gerold zijn. En nog een andere vissenwervel waar ik nog even goed naar moet kijken die vergroeid is( zal ik later dan ook hier posten).

Mammoeten hebben vaak pathologieën aan de wervels. Er zijn veel publicaties over waarbij, als ik het mij goed herinner, ondervoeding en inteelt worden gesuggereerd. Het ging dus al slechter met de mammoet aan het einde van het Pleistoceen. De mens heeft waarschijnlijk het laatste duwtje gegeven, maar daar is veel discussie over. Ik denk dat vele verzamelaars dergelijke pathologieën in hun verzameling hebben, vaak aan de doornuitsteeksels. Ik zal vanavond eens kijken voor een mooi exemplaar.

Die zee-egels hebben wel ernstige afwijkingen, Mart. Heel speciale exemplaren.
Het is verbazend dat zij zich blijkbaar toch ontwikkeld hebben tot een vrij normale, volwassen grootte.
Met de wervelafwijkingen valt het waarschijnlijk nog mee om ongehinderd door het leven te gaan. Al lijkt de indicatie naar ondervoeding of inteelt de toekomst toch onzeker te maken.

De trilobiet, die ik een aantal jaren geleden geprepareerd heb, heeft in elk geval ook veel geluk gehad en is kunnen herstellen van een zware aanslag.
Dit exemplaar, een Paralejurus spatuliformis Schraut & Feist, 2004, komt uit het Pragiaan van Atchana in Marokko.
Zoals te zien is op de tweede foto, is het pygidium van dit specimen doorboord geweest, maar toch nadien geheeld.
Volgens een Duitse expert, die predatie wonden bij trilobieten onderzoekt, zou de perforatie waarschijnlijk gebeurd zijn door de scharen van een Eurypteride (zeeschorpioen) kort na het molting proces (een soort vervellingsproces bij trilobieten), toen de nieuwe schaal nog week was.
Ook zijn er rechts boven de perforatiewonde twee parallelle krasjes te zien, die passen bij de uitstekende punten op de schaar van zo een Eurypteride.
Het beestje is echter kunnen ontsnappen aan de aanvaller en is volledig hersteld na de aanslag, want anders had ik het niet meer kunnen prepareren.

Beste groeten,

Lugo

Hierbij m’n andere viswervel. Deze is vervormd en er is een andere wervel bij aangegroeid. Het leek me toch geen fijn leven als een van je wervels zo is vergroeid, ook omdat je bewegelijkheid dan wordt beïnvloed lijkt me. Ik durf ook geen zekere uitspraken te doen over de soort omdat deze zo vervormd is maar ik vermoed een kabeljauwachtige.

Ja, er zijn beestjes die t aardig te verduren hebben gehad!
Belemnitella gr. junior, ENCI Horizont van Lichtenberg 2014, 28mm. Thx Johan.

Procassidulus lapiscancri
Marnebel Romontbos Horizont, 90er jaren. Thx Math.

Ik heb verschillende pathologiën in mijn collectie, maar de drie die er het meest uitspringen zijn toch wel:

Ursus spelaeus
Pleistoceen
Bihor, Roemenië Onchopristis numidus
Cenomanian
Kem Kem beds, Marokko
Heeft een tweede haakje, terwijl de meeste er slechts 1 hebben. Otodus obliquus
Eocene
Khouribga fosfaatmijnen, Marokko

Mooie stukken Thijs, bedankt voor t delen!

Ik kan mij niet zo een twee drie een pathologisch fossiel bedenken in mijn verzameling, op dit ene tandje na. Paraisurus sp. Stary Oskol, boven Albien/onder Cenomanien van Rusland.