Paleontica Community

Vorige maand ben ik met het Oertijdmuseum in Boxtel al vrijwilliger kunnen meedoen aan een van hun opgravingen in Wyoming (USA) wat de trip van mijn leven was.

In dit topic wil ik graag mijn ervaringen van deze reis delen.
Onze opgravingen vonden plaats op verschillende privé ranches in Niobrara County in de staat Wyoming waar we toestemming hadden van de landeigenaars om mogen op te graven. De exacte locatie van de vindplaatsten is natuurlijk geheim, dus doe ook niet de moeite om ernaar te vragen.

Op 20 augustus was het de eerste velddag van onze groep vrijwilligers die de dag ervoor waren aangekomen. De Eerste site die we bezochten had wat verweerde botten als ook een verweerde Triceratops hoorn aan het oppervlakte. Door de mindere kwaliteit leek dit een goede oefensite omdat als we fouten maakten het minder erg was dankzij de slechtere kwaliteit van de botten. Wel, uiteindelijk bleek de site toch een heel pak beter dan gedacht. De kwaliteit werd beter alsook de hoeveelheid en uiteindelijk bleek het dat we bezig waren met een gedeeltelijke uit elkaar gevallen Triceratops schedel die we "Tineke" hebben genoemd in ere van een van de vrijwilligers die helaas niet mee kon met onze reis naar Wyoming.

We vonden verschillende Cranial botten, drie grote stukken nekschild en de condylus alsook een schouderblad van een medium grote Theropode dinosauriër

Theropode schouderblad
Het eerste bot dat we hebben bloot gelegd
Condylus, het bot dat de schedel verbind met de eerste nekwervel.
het grootste van de drie stukken nekschild van Triceratops Tineke
Fossiel takje, een van de vele plantfossielen die erg veel te vinden waren in het sediment bij Triceratops Tineke.
Het inpakken van de vrij gemaakte botten met aluminiumfolie zodat we ze veilig kunnen ingipsen zodat we de botten veilig het veld uitkrijgen.

Richard legt het laatste stuk nek schild bloot terwijl de rest het overtollige gesteente verwijderd van de gips jackets.
Het laatste stuk nekschild richting de wagen dragen.
Een koffer vol dino botten

Op 23 augustus reisden we af naar de naburige staat Nebraska om de Agate Fossil Beds te bezoeken, een van de vele uitstapjes die we hebben gedaan naar musea en paleontologische trekpleisters tijdens ons verblijf in de VS.
De Agate Fossil Beds dateren uit het Mioceen (23 - 19 miljoen jaar oud) en komen uit de Harrison formatie en de Anderson Ranch formatie.

University Hill & Carnegie Hill, de heuvels waar destijds de opgravingen van de Agate Fossil Beds plaatsvonden.
Gipsjacket met een skelet van de Miocene neushoorn Menoceras
De roofdieren en aaseters van de Agate Fossil Beds
De chalicothere "Moropus elatus"
De entelodont "Daeodon" en de beerhond "Ysengrinia"
De bekende Daemonelix, de spiraalvormige holen gemaakt door de prehistorische bever Palaeocastor

Uitgestrekte velden met wilde zonnebloemen bij de Agate Fossil Beds
Kleine Creek bij de Agate Fossil Beds
Padhagedis
Carnegie Hill
Verschillende botjes bij Carnegie Hill
Op het einde van de dag was het Oertijdmuseum uitgenodigd op de Lusk Dino Days waar Jonathan een praatje deed over het werk dat het museum doet in Wyoming.

Mooi verslag, dank voor het delen!

Op 24 augustus bezochten we onze 2de site.

Nog even het vermelden waard aangezien ik zag dat ik dit vergeten was in de eerste posts.

Er zijn 4 formaties aanwezig op de ranches waar wij zoeken:

- De White River formatie, Oligoceen, Rupeliaan (33 - 30 miljoen jaar oud), de enige formatie waar we niet hebben gezocht.
- De Lance formatie, Krijt, Maastrichtiaan (69 - 66 miljoen jaar oud), de formatie waar we het meeste hebben gezocht aangezien het hier is waar de dinosauriërs te vinden zijn.
- De Fox Hills formatie, Krijt, Maastrichtiaan (70 - 69 miljoen jaar oud), kustafzetting rijk aan cephalopoden en andere maritieme invertebraten.
- De Pierre Shale, Krijt, Campaniaan/Maastrichtiaan (83 - 72 miljoen jaar oud), maritieme afzetting rijk aan cephalopoden en andere maritieme invertebraten.


Dus wij zochten voornamelijk in de Lance formatie die vergelijkbaar met de bekende Hell Creek formatie. In het late Maastrichtiaan lag Wyoming aan de oostkust van het continent Laramidia en in tegenstelling tot de droge prairies die zich nu bevinden in Wyoming zag het gebied ten tijden van de dinosauriërs er volledig anders uit.
Het was een beboste riviervlakte met delta’s, moerassen, meren, een brakwater estuarium dat uitmondde in de “Western Interior Sea Way”.

Maar even verder met de trip, op onze 5de velddag besloten we ons op te splitsen.

Eerst bezochten we met zijn allen een site die de week voor de aankomst van onze groep was ontdekt door de vorige groep.
Hier lag een groot dijbeen van de hadrosauriër Edmontosaurus. We lieten René en Chris achter bij het Hadrosauriër bot terwijl richting een site wandelden rijk aan barnsteen en een andere site die rijk was aan schubben van kaaimansnoeken.
Drupje krijt barnsteen
Op zoek naar microfossielen
Verschillende schubben van kaaimansnoek (Lepidosteus occidentalis)
Bij terugkomst bij Chris & René had Chris wat uitstekende ribben gevonden, dit bleek het begin te zijn van de site waar we de komende twee weken zouden werken...

Al snel had Chris een redelijk portie van beide ribben vrij gelegd.
Na een tijdje bleek dat er meer en meer vrijkwam en dat we een Triceratops skelet hadden liggen wat we uiteindelijk "Robin" hebben genoemd, ook weer naar een van onze vrijwilligers die niet mee kon met de trip.
Uiteindelijk vonden we een tiental ribben, vijf wervels, verschillende chevrons, verschillende pezen, een stuk heup of schouderblad en een stuk nekschild. Tussen het skelet vonden we ook coprolieten, grote stukken barnsteen alsook een tand Nanotyannus, een carnivore dinosauriër.


Omdat het skelet de wand in liep, moesten we een heel groot deel weghakken en scheppen zodat we wat meer ruimte hadden om te zoeken naar botten.
Ons bonebed met ribben en wervels: Een van de vijf wervel met prachtige bewaring
Een van de ribben

Rib met een coproliet erop, na het verwijderen van de rib vonden we ook nog een andere coproliet
De groep aan het werk met het bone bed Omdat we erg veel botten vonden van een geassocieerd skelet besloten we om een bone map te tekenen. Met behulp van rasters konden we de ligging van alle botten precies intekenen en zien hoe alles in verband ligt.

We vonden ook nog deze leuke schorpioen op onze opgraving site
Klein drupje barnsteen van bij het skelet
Grote stukken barnsteen
Nanotyrannus lancensis tand gevonden door Jonathan
Op 5 september, toen het einde in zicht kwam van onze trip, besloten we de laatste zichtbare botten te verwijderen en de opgraafsite terug dicht te gooien. Er gaan nog verschillende botten de wand, dus ik ben benieuwd wat er volgend jaar nog allemaal gevonden gaat worden van Triceratops Robin