Paleontica Community

Vorige week zaterdag onder prachtige winteromstandigheden deze perfecte wervel gevonden in Hoevenen.
Greenwheeldiggers en ondergetekende zagen wel dat het een tussenwervel van een walvisachtige zou kunnen zijn.

Toch zou het mooi zijn als de echte deskundigen een nog wat exactere determinatie zouden kunnen geven.

Alvast dank,

Gr. Hogst.

Je moet anders Mark Bosselaers eens mailen. Hij is wel een expert op fossiele walvis/dolfijnen en zeehonden - gebied. Maar misschien reageert hij wel op dit topic.

Mvg, Robbin

[Bewerkt door Carcharias op 18-01-2009 om 17:11 NL]

Bedankt Robbin,

Ik wacht eerst de reacties af.
Het topic is nog jong.

Gr Hogst.

Dit is een groeischijf als ik me niet vergis.
Ben geen expert op dit vlak maar volgens mij heeft het een vergelijkbare functie als het kraakbeen tussen bv. de vingerkootjes van kinderen, dat na enige tijd verdwijnt.


Mark even mailen zou misschien toch een goede zaak zijn ...

gr. robin

Mooi stukje wat je gevonden heb hovaderm.

Groeten Johwi

Marc Bosselaers = wie op het forum?

gr Hogst

hovaderm schreef:
Marc Bosselaers = wie op het forum?

gr Hogst

MarcWalvis dacht ik. Moet je even kijken bij de leden onder het kopje Forum, maar dat weet je vast wel .

Mvg, Robbin

Bijgaand het antwoord wat Mark Bosselaers mij via de email stuurde.
Hij vond het goed dat ik het op het forum met jullie deelde.

Mark bedankt.

Gr Hogst




Beste Horst,

alvast een goed idee om je met mij in verbinding te stellen. Vaak kan ik de stukken inderdaad determineren. Ook dit keer is dat het geval. Veel mensen noemen dit bot een tussenwervelschijf, maar eigenlijk is dat niet correct. Tussenwervelschijven zitten nl tussen de wervels en zijn van kraakbeen (ze vangen de schokken op); ze vergaan na het afsterven van het dier en fossiliseren niet. Dit is eigenlijk een groeischijf (epiphyse). Een wervellichaam bestaat uit drie delen: vooraan een epiphyse, dan het wervellichaam (corpus) en dan weer een epiphyse. Zolang een dier onvolwassen is, groeien de wervels (ze worden langer) op de grensvlakken van de epiphyse en het corpus. Eenmaal een individu volwassen is vergroeien de epiphysen met het wervellichaam en stopt de groei. Als een jong dier sterft valt de wervel dus in (minstens) drie stukken uit elkaar. De gladde kant van de epiphyse zit aan de buitenzijde (contact met de tussenwervelschijf). De kant met de concentrische groeven zit aan de zijde van het wervellichaan. Een wervel van een volwassen dier heeft dus vooraan en achteraan een (vrij) glad oppervlak. Een wervel van een jong dier heeft aan beide zijden een oppervlak met concentrische ribben (de tegenafdruk van deze groeischijf), omdat de epiphysen ontbreken. Meer kan ik over dit stuk niet zeggen. Het is helaas niet mogelijk deze schijven op "naam" (familie, genus, soort) te determineren. Het enige wat ik kan zeggen is dat het van een dolfijn (Cetacea, Odontoceti, indet) afkomstig is. Een mooi stuk overigens.

Veel groeten en nog veel mooie vondsten,
Mark.

Ter aanvulling en vergelijking nog een wervel van een dolfijnachtige uit Hoevenen samen met de grote wervel.

Gr Hogst

OK en nu nog even met de foto erbij.

Gr Hogst.