Paleontica Community

Dus als je een belemniet vindt die doormidden is, is dit eigenlijk een buitenkans om tot determinatie over te gaan alvorens ze te lijmen?
Plikona, ik ben erg geïnteresseerd in deze \'Schatsky index\', maar ik vind er weinig over terug op het eerste gezicht. Enkele artikels hebben het over de \'schatzky distance\' bij belemnietenen (grootte-orde van enkele millimeters), dus ik neem aan dat dat de juiste schrijfwijze is? Geen van die publicaties beschrijven echter hoe je ze meet, dus ik neem aan dat het een redelijk gevestigde determinatietechniek is bij de belemnieten-experts?

Kan je eens beschrijven hoe ik precies tewerk moet gaan om deze te meten, welke soorten ik kan aantreffen in de Belgisch-Nederlandse krijtgroeves en welke schatzky distance bij die soorten hoort?
(of verwijs me door naar een publicatie daarover)

Belemnieten-terminologie is me een beetje vreemd, wat is de embryonaalblaas precies? Het middelpunt van de concentrische ringen in een belemnietdoorsnede of zo? De ventrale gleuf neem ik aan, is de gleuf die je gewoon ziet aan de alveola bij een complete belemniet?

In ieder geval dienen de determinatie-pagina\'s aangepast te worden. Het zou leuk zijn deze zo foutloos mogelijk te maken, niet?

[Bewerkt door Frederik op 29-08-2006 om 09:41 NL]

PLIKONA schreef:
Apropos , ik verzamel foto\'s (en ook fossielen) die gebeten zijn door predatoren en/of aaseters. Rare beetjes , plaats ze op het net!

Alle bijtsporen dus ook uit het pleistoceen?

plikona schreef:
Als je een echte \'mucronata\' langs een \'junior\' legt zie je het verschil , maar de soort wordt gedetermineerd door de Schatsky index , en daarvoor moet je ze doorslaan. Een zonde eigenlijk.

Doorslaan is geen optie, maar ik denk dat ik voorzichtig aan mijn \'mucronata\' maar verander in \'junior\'

Bekijk rustig het schema van de belemniet. Li (Loge initiale) = Embryonaal blaas of ook Protoconch genaamd.
Op foto 1 zien we hoe dat we onze belemniet moeten doorslaan. Overlangs van de Apex tot het einde van de ventrale fissuur of spleet (zie foto 2) Let er wel op dat belemnieten beschouwd worden als gidsfossiel (en dus \'getest\' moeten worden ) en niet als verzamelobject. Soms vind je dergelijke belemnieten , gespleten en al , en zijn dus de ideale testobjecten.
Niet alleen de Schatzky index of afstand is belangrijk maar ook de \'gemiddelde lengte/dikte verhouding ( gemeten van de apex (zonder mucro) tot de protoconch/embryonale blaas , waar ook de dikte gemeten wordt) en de alveolaire hoek.
Waarom zo moeilijk doen? Om een belemniet gevonden in Amerika in laag X kunnen te vergelijken met een belemniet gevonden in Africa in laag Y. Dan tellen alleen vaste meetkundige gegevens en niet de wispelturige \'indruk\' van een paleontoloog.

Daarom hier wat gegevens:
1- Goniotheutis quadrata (Blainville , 1827)
gemiddelde lengte 60 mm , doorsnede/lengteverhouding gemiddeld 0,19. Diepte van de alveole: 10mm. Alveole heeft natuurlijk een \'vierkant\' aanzicht.

2- Belemnitella mucronata (Von Schlotheim , 1813): gemiddelde lengte 50mm , doorsnede/lengteverhouding gemiddeld 0,28. Schatzky afstand 6,5mm en de alveolaire hoek 20°.

3- Belemnitella junior (Nowak , 1913): gem lengte volwassen exemplaar is 135mm, doorsnede/lengte verhouding gem 0,2. Schatzky afstand 7,5mm en de alveolaire hoek 23°

4- Belemnella lanceolata (Von Schlotheim , 1813) gem lengte 70mm , doorsnede/lengteverhouding: gem 0,16. Schatzky afstand varieert tussen 0 en 2,4 mm. Alveolaire hoek gem 14,5°.

5- Belemnella casimirovensis (Skolozdrowa , 1932) gem lengte:40 tot 70mm met een gemiddelde van 55mm. Doorsnede/lengteverhouding gem 0,18. Schatzky afstand 3mm en alveolaire hoek 20°. Deze belemniet wordt tot nu toe , uitsluitend in de Meersenkalk gevonden.

B. mucronata wordt in de Zevenwegenkalk gevonden , wat technisch gezien Boven Campaan is.
B. junior komt pas voor vanaf de Vijlenkalksteen (al een eind in het Maastrichtiaan)
Veel meetgenot


[Bewerkt door Plikona op 30-08-2006 om 04:20 NL]

Hey bedankt! Dat wil ik wel eens in de praktijk omzetten.
Voor het meetgenot komt eerst het klopgenot.

Mooi, ik ben weer wat wijzer geworden.
Iedereen,(vooral Plikona en Herman) bedankt voor jullie hulp!!
Groetjes,

JanWillem

Frederik schreef:
Hey bedankt! Dat wil ik wel eens in de praktijk omzetten.
Voor het meetgenot komt eerst het klopgenot.

Voor alle verzamelaars (en ook voor bezitters van tere vingertjes)

Je kunt ook alle kalk uit de alveole pulken , na een week of zo valt het er zo uit. Daarna een naald tot in de protoconch steken en de lengte opmeten. De doorsnede van de alveole meten met een doordeweekse schuifmaat en met het rekenmachientje en wat driehoeksmeting de hoek bepalen.
Door het alweer aftrekken van de naalddiepte kun je de lengte / dikte verhouding bepalen. Je hebt dan twee van de drie kenmerken en dat is voor een amateur al ruim voldoende om de soort te bepalen.

Belemnieten worden vooral aangewend om het O16/O18 verhouding te bepalen in een bepaalde laag. Deze verhouding is wereldwijd identiek voor hetzelfde tijdstip en wordt beinvloed door de cycli van Milankovitch. Men kan hierdoor klimaatschommelingen herconstrueren.

Addenda:

Wat we nu verstaan onder belemnieten (belemnos = werpspeer in het Grieks) zijn de rostrums van fossiele Coleoidea (=tweekieuwige koppotigen). Samen met de Nautiloidea en Ammonoidea behoren ze tot de klasse der Cephalopoda (koppotigen). Ammonieten en belemnieten zijn uitgestorven. Nautilus probeert zich nog te redden. Hun huidige levende verwanten zijn de Sepiida (inktvissen) , Theuthida (pijlinktvissen) en de Octopoda (achtarmige inktvissen).

Historiek:
Belemnieten stonden door hun vorm reeds lang in de belangstelling van de prehistorische mens en zijn opvolgers. De Grieken dachten dat het de overblijfselen waren van de inslagen door bliksemschichten neergeworpen door Zeus. In de middeleeuwen stonden ze dus bekend als \'donderstenen\' of ook \'donderkeilen\'. Vandaar de naam. Het rostrum was de scherpe punt onder water op de boeg van de Romeinse oorlogsschepen. Hiermee werden vijandige oorlogsbodems geramd en tot zinken gebracht.



[Bewerkt door Plikona op 04-09-2006 om 22:02 NL]

plikona schreef:
Voor alle verzamelaars (en ook voor bezitters van tere vingertjes)
Je kunt ook alle kalk uit de alveole pulken , na een week of zo valt het er zo uit. Daarna een naald tot in de protoconch steken en de lengte opmeten. De doorsnede van de alveole meten met een doordeweekse schuifmaat en met het rekenmachientje en wat driehoeksmeting de hoek bepalen.
Door het alweer aftrekken van de naalddiepte kun je de lengte / dikte verhouding bepalen. Je hebt dan twee van de drie kenmerken en dat is voor een amateur al ruim voldoende om de soort te bepalen.

Ik heb de voorbije dagen wat geëxperimenteerd met mijn belemnieten gevonden in Romontbos, mijn wiskunde boeken van onder het stof gehaald en mede dankzij (vooral) mijn schoonzus (lerares wiskunde) heb ik via een combinatie van de stelling van Pythagoras en de cosinusregel een formule kunnen opstellen waarbij men vrij eenvoudig en onmiddellijk de alveole hoek kan bepalen, zonder dat men het fossiel moet beschadigen. (zie ook post van Plikona)
Zoals Plikona schreef, meet men met een naald de lengte van de alveole dit is de hoogtelijn (b), en de doorsnede met een schuifmaat (basis).In de bijgevoegde Excell file hoeft men beide waarden maar in te vullen (wel basis/2!!) om direkt de hoek te weten.
Voorwaarde is dan wel dat men een volledig exemplaar heeft.
Bij mijn exemplaren klopte dit wonderwel, allemaal junior! 23°
veel meetgenot,
zie: (LINK)
groetjes
Patrick

Hoi Patrick
Ik ben erg benieuwd naar je link maar hij loopt niet!